Job 41
1 Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?
Trarrai tu fuori il leviatan con l'amo, O con una fune che tu gli avrai calata sotto alla lingua?
2 Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?
Gli metterai tu un uncino al muso? Gli forerai tu le mascelle con una spina?
3 Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?
Userà egli molti preghi teco? Ti parlerà egli con lusinghe?
4 Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?
Patteggerà egli teco, Che tu lo prenda per servo in perpetuo?
5 Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?
Scherzerai tu con lui, come con un uccello? E lo legherai tu [con un filo, per darlo] alle tue fanciulle?
6 Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?
I compagni ne faranno essi un convito? Lo spartiranno essi fra i mercatanti?
7 Zult gij zijn huis met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?
Gli empirai tu la pelle di roncigli, E la testa di raffi da pescare?
8 Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.
Pongli pur la mano addosso, Tu non ricorderai mai più la guerra.
9 Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?
Ecco, la speranza di [pigliar]lo è fallace; Anzi [l'uomo] non sarà egli atterrato, [solo] a vederlo?
10 Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
Non [vi è] alcuno [così] feroce, che ardisca risvegliarlo; E chi potrà presentarsi davanti a me?
11 Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
Chi mi ha prevenuto [in darmi cosa alcuna?] ed io gliela renderò; [Quello che è] sotto tutti i cieli è mio.
12 Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
Io non tacerò le membra di quello, Nè ciò ch'è delle [sue] forze, nè la grazia della sua disposizione.
13 Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
Chi scoprirà il disopra della sua coverta? Chi verrà [a lui] con le sue doppie redini?
14 Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
Chi aprirà gli usci del suo muso? Lo spavento [è] d'intorno a' suoi denti.
15 Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
I [suoi] forti scudi [sono] una cosa superba; [Son] serrati strettamente [come con] un suggello.
16 Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
L'uno si attiene all'altro, Talchè il vento non può entrar per entro.
17 Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
Sono attaccati gli uni agli altri, ed accoppiati insieme, E non possono spiccarsi l'uno dall'altro.
18 Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
I suoi starnuti fanno sfavillar della luce, E i suoi occhi [son] simili alle palpebre dell'alba.
19 Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
Della sua gola escono fiaccole, Scintille di fuoco ne sprizzano.
20 Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedenden pot en ruimen ketel.
Delle sue nari esce un fumo, Come d'una pignatta bollente, o [d]'una caldaia.
21 Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
L'alito suo accende i carboni, E fiamma esce della sua bocca.
22 In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
La possa alberga nel suo collo, E la doglia tresca davanti a lui.
23 De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
Le polpe della sua carne son compresse; Egli ha [la carne] addosso soda, e non tremola punto.
24 Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
Il cuor suo [è] sodo come una pietra, E massiccio come un pezzo della [macina] disotto.
25 Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
I più forti e valenti hanno paura di lui, quando egli si alza; [E] si purgano de' lor peccati, per lo gran fracasso.
26 Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
Nè la spada di chi l'aggiunger[à] potrà durare, Nè l'asta, nè lo spuntone, nè la corazza:
27 Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
Egli reputa il ferro per paglia, E il rame per legno intarlato.
28 De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
La saetta non lo farà fuggire; Le pietre della frombola si mutano inverso lui in istoppia.
29 De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
Gli ordigni son da lui riputati stoppia; Ed egli si beffa del vibrare dello spuntone.
30 Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
[Egli ha] sotto di sè de' testi pungenti; Egli striscia [come] una trebbia di ferro in sul pantano.
31 Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
Egli fa bollire il profondo mare come una caldaia; Egli rende il mare simile a una composizione d'unguentaro.
32 Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
Egli fa rilucere dietro a sè un sentiero, [E] l'abisso pare canuto.
33 Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
Non [vi è] alcuno animale in su la terra che gli possa essere assomigliato, Che sia stato fatto [per esser] senza paura.
34 Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
Egli riguarda ogni cosa eccelsa, [Ed è] re sopra tutte le più fiere belve.
