Hooglied 1
Salomos Höga Visa.
2 Drenk mij met de kussen van uw mond; Want uw liefde is zoeter dan wijn.
Han kysse mig med sins muns kyssande; ty din bröst äro ljufligare än vin;
3 Heerlijk is de geur van uw balsem, Uw naam is het kostbaarst aroom. Daarom hebben de meisjes u lief.
Att man må lukta din goda salvo; ditt Namn är en utgjuten salva; derföre hafva pigorna dig kär.
4 Neem mij mede, laat ons vluchten; Want de koning heeft mij in zijn vertrekken gebracht! Wij willen juichen, in u ons verblijden, Uw liefde roemen, hoger dan wijn, Terecht beminnen zij u!
Drag mig efter dig, så löpe vi; Konungen förde mig in uti sin kammar: Vi fröjde oss, och äre glade öfver dig; vi tänke uppå din bröst mer än uppå vin; de fromme älska dig.
5 Wel ben ik donker, Maar toch nog schoon, Jerusalems dochters: Als de tenten van Kedar, De paviljoenen van Sjalma.
Jag är svart, men ganska täck, I Jerusalems döttrar, såsom Kedars hyddor, såsom Salomos tapeter.
6 Let er niet op, dat ik zwart ben, En van de zon ben verbrand; Want de zonen van mijn moeder waren boos op mij, En lieten mij de wijngaarden bewaken…. Maar mijn eigen wijngaard bewaakte ik niet!
Ser icke derefter, att jag så svart är; ty solen hafver bränt mig; mins moders barn vredgas emot mig. Man hafver satt mig till vingårdsvaktersko; men min vingård, den jag hade, bevarade jag icke.
7 Bericht mij toch, mijn zielsbeminde, Waar ge uw kudde laat weiden, Waar ge ze in de middag laat rusten? Want waarom zou ik gaan zwerven Bij de kudden uwer vrienden?
Säg mig du, den min själ älskar, hvar du beter, hvar du hvilar om middagen; att jag icke skall gå hit och dit, till dina stallbröders hjordar.
8 Als ge het niet weet, Schoonste der vrouwen, Volg dan het spoor van de kudde, En hoed uw geiten Bij de tenten der herders.
Känner du dig icke, du dägeligasta ibland qvinnor, så gack uppå fårens fotspår, och bet din kid vid herdahusen.
9 Met het span van Farao’s wagens Vergelijk ik u, liefste;
Jag liknar dig, min kära, vid mitt resigtyg, vid Pharaos vagnar.
10 Hoe bekoorlijk uw wangen tussen de hangers, Uw hals in de snoeren.
Dina kinder stå ljufliga i spann, och din hals i kedjo.
11 Gouden hangers laten we u maken, Met plaatjes van zilver.
Vi vilje göra dig gyldene spann med silfdoppor.
12 Zolang de koning in zijn harem verbleef, Straalde mijn nardus haar geur.
Då Konungen vände sig hit, gaf min nardus sina lukt.
13 Want mijn beminde is mij een bundeltje mirre, Dat op mijn boezem blijft rusten;
Min vän är mig ett knippe af myrrham, det emellan min bröst hänger.
14 Mijn beminde is mij een cyper-tros, Van Engédi’s gaarden.
Min vän är mig en drufva Copher, uti de vingårdar i EnGedi.
15 Wat zijt ge verrukkelijk, mijn liefste, Uw ogen zijn duiven.
Si, min kära, du äst dägelig; dägelig äst du, din ögon äro såsom dufvoögon.
16 Wat zijt ge verrukkelijk schoon, mijn beminde Ons rustbed is in het groen!
Si, min vän, du äst dägelig och ljuflig; vår säng grönskas.
17 De binten van ons paleis zijn ceders, Onze wanden cypressen.
Vår hus bjelkar äro cedreträ; våre sparrar äro cypress.
