< Psalmen 83 >
1 Een lied; een psalm van Asaf. O God, houd U niet stil, Niet rustig en werkeloos, o God!
Asafa dziesma. Ak Dievs, neciet klusu, neesi kā mēms un nekavējies, ak stiprais Dievs!
2 Want zie, uw vijanden razen, En uw haters steken hun hoofden omhoog.
Jo redzi, Tavi ienaidnieki trako un Tavi nīdētāji paceļ galvu.
3 Ze smeden listige plannen tegen uw volk, En spannen tegen uw beschermelingen samen:
Tie ņēmās viltīgus padomus pret Taviem ļaudīm un sarunājās pret tiem, ko Tu glabā.
4 "Komt, laat ons ze uitroeien uit de rij van de volken, Zodat men zelfs Israëls naam niet meer noemt!"
Tie saka tā: nāciet, izdeldēsim tos, ka tie vairs nav tauta, un ka Israēla vārds vairs netop pieminēts.
5 Ja, eensgezind hebben ze samengezworen, En een verbond gesloten tegen U:
Jo no sirds tie kopā ir sarunājušies un derību pret Tevi derējuši,
6 De tenten van Edom en van de Jisjmaëlieten, Van Moab en de zonen van Hagar.
Edoma un Ismaēliešu teltis, Moabs un Hagarieši,
7 En Gebal, Ammon en Amalek, Filistea met de bewoners van Tyrus,
Ģebals, Amons un Amaleks, Fīlisti ar Tirus iedzīvotājiem.
8 Zelfs Assjoer sluit zich bij hen aan, En leent zijn arm aan de zonen van Lot.
Arī Asurs stāv viņiem klāt un ir Lata bērniem par elkoni. (Sela)
9 Doe met hen als met Midjan, Als met Sisera en Jabin bij de beek Kisjon,
Dari tiem kā Midijanam, kā Siseram, kā Jabinam pie Kisones upes.
10 Die bij En-Dor werden vernietigd, En tot mest voor het veld zijn gemaakt.
Tie ir samaitāti Endorā un palikuši zemei par mēsliem.
11 Zet het hun vorsten betaald als Oreb en Zeëb, Als Zébach en Salmoenna,
Dari tos un viņu lielos kungus tā kā Orebu un Zebu, un visus viņu virsniekus kā Zebahu un Calmunu,
12 Met al hun groten, die zeggen: Laat ons het land van God gaan bezetten!
Kas sacīja: ņemsim to jauko Dieva zemi sev par mantu.
13 Maak ze aan dwarrelende blaren gelijk, o mijn God, En aan kaf voor de wind!
Mans Dievs, dari tos par viesuli, par pelavām vēja priekšā.
14 En zoals het vuur de bossen verteert, De vlammen de bergen verzengen:
Tā kā uguns mežu sadedzina, un kā liesma kalnus iededzina;
15 Zo moogt Gij hen met uw stormwind vervolgen, In verwarring brengen door uw orkaan!
Tāpat dzenies tiem pakaļ ar Savu vētru un iztrūcini tos ar Savām aukām.
16 Bedek met smaad hun gelaat, Opdat ze uw Naam mogen eren, o Jahweh;
Pildi viņu vaigus ar kaunu, ka tie, Kungs, meklē Tavu Vārdu.
17 Laat ze beschaamd staan en verbijsterd voor eeuwig, En in schande vergaan!
Lai tie top kaunā un iztrūcinājās mūžīgi mūžam un kļūst apkaunoti un iet bojā.
18 Dan zullen zij weten, dat "Jahweh" uw Naam is; Dat Gij de Allerhoogste zijt op heel de aarde, Gij alleen!
Lai tie atzīst, ka Tu vien ar Savu Vārdu esi Tas Kungs, tas Visuaugstākais pār visu pasauli.