Psalmen 59
1 Voor muziekbegeleiding; "Verderf niet." Een puntdicht van David, toen Saül het huis liet bewaken, om hem te doden. Red mij van mijn vijanden, o mijn God, Bescherm mij tegen mijn verdrukkers;
For the end. Destroy not: by David for a memorial, when Saul sent, and watched his house to kill him. Deliver me from mine enemies, O God; and ransom me from those that rise up against me.
2 Bevrijd mij van de woestelingen, Verlos mij van de bloeddorstigen.
Deliver me from the workers of iniquity, and save me from bloody men.
3 Want zie, ze belagen mijn leven, En geweldenaars grijpen mij aan;
For, behold, they have hunted after my soul; violent men have set upon me: neither [is it] my iniquity, nor my sin, O Lord.
4 O Jahweh, ofschoon ik niets kwaads of verkeerds heb gedaan, En geen schuld er aan heb, lopen zij uit en wachten mij op. Sta op! Snel mij te hulp en zie toe,
Without iniquity I ran and directed [my course aright]: awake to help me, and behold.
5 Jahweh der heirscharen, Israëls God! Ontwaak, om al die trotsaards te straffen, Spaar geen van die valse verraders!
And you, Lord God of hosts, the God of Israel, draw near to visit all the heathen; pity not any that work iniquity. (Pause)
6 Iedere avond komen ze terug. En lopen de stad rond, jankend als honden.
They shall return at evening, and hunger like a dog, and go round about the city.
7 Zie, ze kwijlen smaad uit hun mond, En het ligt op hun lippen: "Wie wil er wat horen!"
Behold, they shall utter a voice with their mouth, and a sword is in their lips; for who, [say they], has heard?
8 Maar Jahweh, Gij lacht ze uit, En drijft met al die trotsaards de spot!
But you, Lord, will laugh them to scorn; you will utterly set at nothing all the heathen.
9 Mijn Sterkte, aan U klamp ik mij vast, Want Gij zijt mijn toevlucht, o God!
will keep my strength, [looking] to you; for you, O God, are my helper.
10 Mijn God, uw goedheid trede mij tegen, En doe mij op mijn vijanden neerzien, o God.
[As for] my God, his mercy shall go before me: my God will show me [vengeance] on mine enemies.
11 Neen, spaar ze niet, opdat ze mijn volk niet verleiden; Maar doe ze vallen, en stort ze neer door uw kracht.
Slay them not, lest they forget your law; scatter them by your power; and bring them down, O Lord, my defender.
12 Vergeld hun, o Heer, het kwaad van hun mond En het woord hunner lippen; Laat ze in hun eigen trots zich verstrikken, Om de vloeken en leugens, die ze hebben gesproken.
[For] the sin of their mouth, [and] the word of their lips, let them be even taken in their pride.
13 Maak een eind aan hun woede, Maak een eind aan hun trots, Opdat ze erkennen, dat God heerst in Jakob Tot aan de grenzen der aarde.
And for [their] cursing and falsehood shall utter destruction be denounced: [they shall fall] by the wrath of utter destruction, and shall not be; so shall they know that the God of Jacob is Lord of the ends of the earth. (Pause)
14 Laat ze terugkomen, iedere avond opnieuw, En door de stad lopen, jankend als honden,
They shall return at evening, and be hungry as a dog, and go round about the city.
15 Rondzwervend, om vreten te zoeken, En blaffen, wanneer ze niet vol zijn.
They shall be scattered hither and there for meat; and if they be not satisfied, they shall even murmur.
16 Maar ìk zal uw almacht bezingen, Elke morgen uw goedertierenheid prijzen; Want Gij zijt mijn schuts, Mijn toevlucht in tijden van nood.
But I will sing to your strength, and in the morning will I exult [in] your mercy; for you have been my supporter, and my refuge in the day of mine affliction.
17 Mijn Sterkte, U wil ik loven; Want Gij zijt mijn toevlucht, o God, mijn genadige God!
[You are] my helper; to you, my God, will I sing; you are my supporter, O my God, [and] my mercy.
