Psalmen 2

1 Waarom razen de volken, Bluffen de naties,

Adɛn nti na amanaman no hyehyɛ bɔne ho na nnipa no bɔ pɔw hunu yi?

2 Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:

Asase so ahemfo sɔre gyina na sodifo ka wɔn ho bɔ mu tia Awurade ne Nea Wɔasra no no.

3 "Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"

Wɔka se, “Momma yemmubu wɔn nkɔnsɔnkɔnsɔn na yɛntow wɔn mpokyerɛ ngu.”

4 Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;

Nea ɔte agua so wɔ ɔsoro no serew; Awurade di wɔn ho fɛw.

5 Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:

Afei ɔka wɔn anim wɔ nʼabufuw mu, hunahuna wɔn wɔ nʼabufuwhyew mu, ka se,

6 "Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"

“Masi me Hene wɔ Sion, me bepɔw kronkron no so.”

7 Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.

Mɛpae mu aka Awurade ahyɛde: Ɔka kyerɛɛ me se, “Woyɛ me Ba; nnɛ mayɛ wʼAgya.

8 Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;

Bisa me, na mede amanaman nyinaa bɛyɛ wʼagyapade, asase ano nyinaa bɛyɛ wo de.

9 Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.

Wode dade ahempema bedi wɔn so; na woabobɔ wɔn sɛ ɔnwemfo ahina.”

10 Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!

Enti mo ahemfo, munsua nyansa; monkae kɔkɔbɔ yi, mo asase sodifo.

11 Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!

Momfa osuro nsom Awurade na monsɛpɛw mo ho ahopopo mu.

12 Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!

Mumfew Ɔba no ano, na ne bo amfuw na mo akwan de mo bɛkɔ ɔsɛe mu, efisɛ nʼabufuwhyew tumi sɔre mpofirim. Nhyira ne wɔn a woguan toa no nyinaa.