< Psalmen 16 >
1 Een puntdicht van David. Behoed mij, o God, want tot U neem ik mijn toevlucht;
Dávid miktámja. Tarts meg engem Istenem, mert benned bízom.
2 Ik zeg tot Jahweh: Gij zijt mijn Heer, buiten U geen geluk!
Ezt mondom az Úrnak: Én Uram vagy te; feletted való jóm nincsen.
3 Aan de heiligen, die zijn land bewonen, Schenkt Hij de volheid zijner genade.
A szentekben, a kik e földön vannak és a felségesekben, bennök van minden gyönyörűségem.
4 Zìj hopen zich ellende op, Die achter vreemde goden lopen. Neen, ik pleng hun bloedige offers niet mee, Zelfs hun naam komt mij niet op de lippen!
Megsokasodnak fájdalmaik, a kik más isten után sietnek; nem áldozom meg véres italáldozatjokat és nem veszem nevöket ajkaimra.
5 Gij zijt mijn erfdeel, o Jahweh, en het deel van mijn beker, Gij zijt het, die het lot voor mij wierpt:
Az Úr az én osztályos részem és poharam; te támogatod az én sorsomat.
6 Mijn meetsnoer lag in lieflijke dreven, Een prachtig stuk viel mij toe.
Az én részem kies helyre esett, nyilván szép örökség jutott nékem.
7 Ik zegen Jahweh, want Hij is mijn raadsman: Zelfs ‘s nachts word ik door mijn nieren vermaand.
Áldom az Urat, a ki tanácsot adott nékem; még éjjel is oktatnak engem az én veséim.
8 Jahweh houd ik altijd voor ogen; Staat Hij mij ter zijde, dan wankel ik niet.
Az Úrra néztem szüntelen; mert jobb kezem felől van, meg nem rendülök.
9 Zo verheugt zich mijn hart, En jubelt mijn geest; Ook mijn vlees is vol moed,
Azért örül az én szívem és örvendez az én lelkem; testem is biztosságban lakozik.
10 Want Gij geeft mij niet prijs aan het dodenrijk. Gij laat uw vrome het graf niet aanschouwen, (Sheol )
Mert nem hagyod lelkemet a Seolban; nem engeded, hogy a te szented rothadást lásson. (Sheol )
11 Maar toont mij de weg naar het leven, Overvloedige vreugd voor uw aanschijn, Aan uw rechterhand eeuwig geluk.
Te tanítasz engem az élet ösvényére, teljes öröm van tenálad; a te jobbodon gyönyörűségek vannak örökké.