Psalmen 147

1 Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!

خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

2 Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.

خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

3 Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;

او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

4 Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.

خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

5 Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;

خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

6 Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.

او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

7 Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:

خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

8 Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;

او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

9 Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.

به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

10 Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;

خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

11 Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!

خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

12 Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!

ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

13 Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,

زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

14 De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.

او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

15 Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:

خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

16 Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.

او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

17 Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;

خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

18 Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.

سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

19 Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:

او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

20 Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!

این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!