Psalmen 109

1 Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Mijn God, tot wien mijn loflied klinkt, Zwijg toch niet stil!

Dios de mi alabanza, que mi oración sea respondida;

2 Want men zet een mond vol boosheid en bedrog tegen mij op, En belastert mij met leugentongen;

Porque la boca del pecador está abierta contra mí en engaño; su lengua ha dicho cosas mentirosas contra mí.

3 Men bestookt mij met woorden van haat, En bestrijdt mij zonder enige grond;

Las palabras de odio me han rodeado; ellos han hecho guerra contra mí sin causa.

4 Men belaagt mij tot loon voor mijn liefde, En tot loon voor mijn bidden;

Por mi amor me devuelven odio; pero me he entregado a la oración.

5 Men vergeldt mij kwaad voor goed, En haat voor mijn liefde.

Me han puesto mal por bien; odio a cambio de mi amor.

6 Stel een gewetenloos rechter over hem aan, En aan zijn rechterhand trede een valse aanklager op;

Pon un hombre malo sobre él; y que uno sea puesto a su mano derecha para decir mal de él.

7 Voor het gerecht worde hij schuldig bevonden, En smeke hij tevergeefs om genade.

Cuando sea juzgado, que la decisión vaya contra él; y que su oración se convierta en pecado.

8 Mogen zijn dagen maar kort zijn, En zijn ambt aan een ander vervallen.

Deje que su vida sea corta; deja que otro tome su posición de autoridad.

9 Zijn kinderen mogen wezen, Zijn vrouw een weduwe worden;

Que sus hijos no tengan padre, y que su esposa sea viuda.

10 Mogen zijn zonen als bedelaars zwerven, Zelfs uit hun krotten worden verjaagd.

Dejen que sus hijos vaguen, mirando a los demás por su comida; que los alejen de la compañía de sus amigos.

11 De woekeraar legge beslag op heel zijn bezit, En vreemden mogen met zijn verdiensten gaan strijken.

Deje que su acreedor tome todos sus bienes; y dejar que otros obtengan el beneficio de su trabajo.

12 Laat niemand zich zijner ontfermen, Niemand zich over zijn wezen erbarmen;

Que nadie tenga piedad de él ni que ayude a sus hijos cuando está muerto.

13 Laat zijn kroost ten ondergang worden gedoemd, Zijn naam al verdwijnen in het eerste geslacht.

Que se corte su semilla; en la generación venidera, deje que su nombre se quede sin memoria.

14 Moge Jahweh de misdaad zijner vaderen gedenken, En de schuld van zijn moeder nooit worden gedelgd;

Tenga el Señor en cuenta la maldad de sus padres; y que el pecado de su madre no tenga perdón.

15 Jahweh houde ze altijd voor ogen, Zodat zelfs hun aandenken van de aarde verdwijnt.

Sean siempre delante de los ojos del Señor, para que su memoria sea borrada de la tierra.

16 Want hij dacht er niet aan, barmhartig te zijn, Maar vervolgde den ellendige, arme en bedroefde ten dode.

Porque no tuvo misericordia, sino que fue cruel con los afligidos y los menesterosos, diseñando la muerte de los quebrantados de corazón.

17 Hij hield van vervloeking: die treffe hem dan; Geen zegen wilde hij spreken: die blijve hem verre!

Como él tuvo placer en maldecir, así que venga sobre él; y como no tenía deleite en la bendición, que esté lejos de él.

18 De vloek trok hij aan als een kleed: Die dringe hem als water in het lijf, als olie in zijn gebeente;

Puso maldición como una túnica, y entró en su cuerpo como agua, y en sus huesos como aceite.

19 Die worde de mantel, waarin hij zich hult, De gordel, die hij altijd moet dragen.

Que sea para él como una túnica que él se pone, que sea como una venda que lo rodea en todo momento.

20 Zó moge Jahweh mijn haters vergelden, En die laag van mij lasteren!

Sea esta la recompensa dada a mis enemigos por el Señor, y a los que dicen mal de mi alma.

21 Maar treed Gìj voor mij op, o Jahweh, mijn Heer, En red mij omwille van uw Naam naar de rijkdom uwer genade!

Pero, oh Señor Dios, dame tu ayuda, a causa de tu nombre; llévame fuera de peligro, porque tu misericordia es buena.

22 Want ik ben arm en ellendig, En mijn hart krimpt ineen in mijn borst;

porque soy pobre y necesitado, y mi corazón está herido en mí.

23 Ik zink weg als een verdwijnende schaduw, Word voortgejaagd als een sprinkhanenzwerm;

Me he desvanecido como la sombra cuando declina; me forzaron a salir de mi lugar como una langosta!

24 Van het vasten knikken mijn knieën, En mijn vermagerd lichaam schrompelt ineen.

Mis rodillas son débiles por falta de comida; no hay grasa en mis huesos.

25 Zó ben ik hun een bespotting geworden; Die mij zien, schudden meewarig het hoofd.

En cuanto a mí, se burlan de mí; sacudiendo la cabeza cuando me ven.

26 Help mij, Jahweh, mijn God, En red mij naar uw genade;

Dame ayuda, oh Señor mi Dios; en tu misericordia sé mi salvador;

27 Opdat men erkenne, dat het uw hand is, Jahweh: dat Gij het volbracht!

para que vean que es obra de tu mano; que tú, Señor, lo has hecho.

28 Laat hèn dan maar vloeken, als Gìj mij wilt zegenen; Mijn vijand zich schamen, maar uw knecht zich verheugen;

Pueden dar maldiciones, pero tú das bendición; cuando suban contra mí, sean avergonzados; pero que tu siervo se alegre.

29 Mogen mijn tegenstanders met smaad worden bekleed, En zich in hun schande hullen als in een mantel!

Mis enemigos se cubran de vergüenza, cubriéndose de confusión como un manto.

30 Dan zal ik Jahweh juichend danken, En voor een talloze schare Hem prijzen;

Daré al Señor gran alabanza con mi boca; sí, le alabaré entre todas las personas.

31 Omdat Hij aan de rechterhand van den ongelukkige staat, Om hem te redden, van die hem verdoemen!

Porque él está siempre a la diestra de los pobres, para sacarlo de las manos de los que persiguen su alma.