Psalmen 105
1 Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
Oslavujte Hospodina, ohlašujte jméno jeho, oznamujte mezi národy skutky jeho.
2 Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
Zpívejte jemu, žalmy prozpěvujte jemu, rozmlouvejte o všech divných skutcích jeho.
3 Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
Chlubte se jménem svatým jeho; vesel se srdce těch, kteříž hledají Hospodina.
4 Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
Hledejte Hospodina a síly jeho, hledejte tváři jeho ustavičně.
5 Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
Rozpomínejte se na divné skutky jeho, kteréž činil, na zázraky jeho a na soudy úst jeho,
6 Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
Símě Abrahamovo, služebníka jeho, synové Jákobovi, vyvolení jeho.
7 Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
Onť jest Hospodin Bůh náš, na vší zemi soudové jeho.
8 Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
Pamatuje věčně na smlouvu svou, na slovo, kteréž přikázal až do tisíce pokolení,
9 Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
Kteréž upevnil s Abrahamem, a na přísahu svou učiněnou Izákovi.
10 En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
Nebo ji utvrdil Jákobovi za ustanovení, Izraelovi za smlouvu věčnou,
11 Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
Pravě: Tobě dám zemi Kananejskou za podíl dědictví vašeho,
12 Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
Ješto jich byl malý počet, malý počet, a ještě v ní byli pohostinu.
13 En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
Přecházeli zajisté z národu do národu, a z království k jinému lidu.
14 Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
Nedopustil žádnému ublížiti jim, ano i krále pro ně trestal, řka:
15 "Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
Nedotýkejte se pomazaných mých, a prorokům mým nečiňte nic zlého.
16 En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
Když přivolav hlad na zemi, všecku hůl chleba polámal,
17 Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
Poslal před nimi muže znamenitého, jenž za služebníka prodán byl, totiž Jozefa.
18 Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
Jehož nohy sevřeli pouty, železa podniknouti musil,
19 Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
Až do toho času, když se zmínka stala o něm; řeč Hospodinova zkusila ho.
20 Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
Poslav král, propustiti ho rozkázal, panovník lidu svobodna ho učinil.
21 Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
Ustanovil ho pánem domu svého, a panovníkem všeho vládařství svého,
22 En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
Aby vládl i knížaty jeho podlé své líbosti, a starce jeho vyučoval moudrosti.
23 Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
Potom všel Izrael do Egypta, a Jákob pohostinu byl v zemi Chamově.
24 Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
Kdež rozmnožil Bůh lid svůj náramně, a učinil, aby silnější byl nad nepřátely své.
25 Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
Změnil mysl těchto, aby v nenávisti měli lid jeho, a aby ukládali lest o služebnících jeho.
26 Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
I poslal Mojžíše slouhu svého, a Arona, kteréhož vyvolil.
27 En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
Kteříž předložili jim slova znamení jeho a zázraků v zemi Chamově.
28 Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
Poslal tmu, a zatmělo se, aniž odporná byla slovu jeho.
29 Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
Obrátil vody jejich v krev, a zmořil ryby v nich.
30 Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
Vydala země jejich množství žab, i v pokoleních králů jejich.
31 Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
Řekl, i přišla směsice žížal, a stěnice na všecky končiny jejich.
32 Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
Dal místo deště krupobití, oheň hořící na zemi jejich,
33 Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
Tak že potloukl réví jejich i fíkoví jejich, a zpřerážel dříví v krajině jejich.
34 Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
Řekl, i přišly kobylky a chroustů nesčíslné množství.
35 Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
I sežrali všelikou bylinu v krajině jejich, a pojedli úrody země jejich.
36 Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
Nadto pobil všecko prvorozené v zemi jejich, počátek všeliké síly jejich.
37 Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
Tedy vyvedl své s stříbrem a zlatem, aniž byl v pokoleních jejich, ješto by se poklesl.
38 Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
Veselili se Egyptští, když tito vycházeli; nebo byl připadl na ně strach Izraelských.
39 En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
Roztáhl oblak k zastírání jich, a oheň k osvěcování noci.
40 Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
K žádosti přivedl křepelky, a chlebem nebeským sytil je.
41 Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
Otevřel skálu, i tekly vody, a odcházely přes vyprahlá místa jako řeka.
42 Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
Nebo pamětliv byl na slovo svatosti své, k Abrahamovi služebníku svému mluvené.
43 Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
Protož vyvedl lid svůj s radostí, s prozpěvováním vyvolené své.
44 Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
A dal jim země pohanů, a tak úsilí národů dědičně obdrželi,
45 Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
Aby zachovávali ustanovení jeho, a práv jeho ostříhali. Halelujah.
