Markus 7
1 Toen kwamen de farizeën en sommige schriftgeleerden. die van Jerusalem waren gekomen, gezamenlijk naar Hem toe.
អនន្តរំ យិរូឝាលម អាគតាះ ផិរូឝិនោៜធ្យាបកាឝ្ច យីឝោះ សមីបម៑ អាគតាះ។
2 Zij zagen, dat enigen van zijn leerlingen brood aten met onreine, dat is met ongewassen handen.
តេ តស្យ កិយតះ ឝិឞ្យាន៑ អឝុចិករៃរត៌្ហាទ អប្រក្ឞាលិតហស្តៃ រ្ភុញ្ជតោ ទ្ឫឞ្ដ្វា តានទូឞយន៑។
3 De farizeën toch en alle Joden eten niet, zonder zich de vingertoppen te hebben gewassen, getrouw aan de overlevering der ouden;
យតះ ផិរូឝិនះ សវ៌្វយិហូទីយាឝ្ច ប្រាចាំ បរម្បរាគតវាក្យំ សម្មន្យ ប្រតលេន ហស្តាន៑ អប្រក្ឞាល្យ ន ភុញ្ជតេ។
4 en ze eten niets van de markt, zonder het eerst te besprenkelen; en vele andere dingen zijn er, die ze krachtens overlevering te onderhouden hebben, zoals het wassen van drinkbekers, kannen en koperen vaten.
អាបនាទាគត្យ មជ្ជនំ វិនា ន ខាទន្តិ; តថា បានបាត្រាណាំ ជលបាត្រាណាំ បិត្តលបាត្រាណាម៑ អាសនានាញ្ច ជលេ មជ្ជនម៑ ឥត្យាទយោន្យេបិ ពហវស្តេឞាមាចារាះ សន្តិ។
5 De farizeën en de schriftgeleerden vroegen Hem dus: Waarom gedragen uw leerlingen zich niet naar de overlevering der ouden, en eten ze brood met onreine handen?
តេ ផិរូឝិនោៜធ្យាបកាឝ្ច យីឝុំ បប្រច្ឆុះ, តវ ឝិឞ្យាះ ប្រាចាំ បរម្បរាគតវាក្យានុសារេណ នាចរន្តោៜប្រក្ឞាលិតករៃះ កុតោ ភុជំតេ?
6 Hij sprak tot hen: Huichelaars; terecht heeft Isaias over u geprofeteerd, zoals er geschreven staat: Dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hart is verre van Mij;
តតះ ស ប្រត្យុវាច កបដិនោ យុឞ្មាន៑ ឧទ្ទិឝ្យ យិឝយិយភវិឞ្យទ្វាទី យុក្តមវាទីត៑។ យថា ស្វកីយៃរធរៃរេតេ សម្មន្យនតេ សទៃវ មាំ។ កិន្តុ មត្តោ វិប្រកឞ៌េ សន្តិ តេឞាំ មនាំសិ ច។
7 ze eren Mij tevergeefs, daar ze leerstellingen voordragen, die menselijke geboden zijn.
ឝិក្ឞយន្តោ ពិធីន៑ ន្នាជ្ញា ភជន្តេ មាំ មុធៃវ តេ។
8 Gods gebod verwaarloost gij, maar aan de overlevering der mensen houdt gij vast.
យូយំ ជលបាត្របានបាត្រាទីនិ មជ្ជយន្តោ មនុជបរម្បរាគតវាក្យំ រក្ឞថ កិន្តុ ឦឝ្វរាជ្ញាំ លំឃធ្វេ; អបរា ឦទ្ឫឝ្យោនេកាះ ក្រិយា អបិ កុរុធ្វេ។
9 Nog sprak Hij tot hen: Het staat u fraai, Gods gebod te verkrachten, om uw overlevering door te zetten.
អន្យញ្ចាកថយត៑ យូយំ ស្វបរម្បរាគតវាក្យស្យ រក្ឞាត៌្ហំ ស្បឞ្ដរូបេណ ឦឝ្វរាជ្ញាំ លោបយថ។
10 Want Moses heeft gezegd: "Eer uw vader en moeder", en: "Wie vader of moeder vloekt, moet sterven."
យតោ មូសាទ្វារា ប្រោក្តមស្តិ ស្វបិតរៅ សម្មន្យធ្វំ យស្តុ មាតរំ បិតរំ វា ទុវ៌្វាក្យំ វក្តិ ស និតាន្តំ ហន្យតាំ។
11 Gij echter zegt: Zo iemand tot vader en moeder zegt: "Korban (dat is offergave) is alles, waarmee ik u van dienst zou kunnen zijn",
កិន្តុ មទីយេន យេន ទ្រវ្យេណ តវោបការោភវត៑ តត៑ កព៌្ពាណមត៌្ហាទ៑ ឦឝ្វរាយ និវេទិតម៑ ឥទំ វាក្យំ យទិ កោបិ បិតរំ មាតរំ វា វក្តិ
12 dan mag hij volgens u niets meer voor zijn vader of moeder doen.
តហ៌ិ យូយំ មាតុះ បិតុ រ្វោបការំ កត៌្តាំ តំ វារយថ។
13 Zo verkracht gij Gods woord door uw overlevering, die gij blijft leren. En dergelijke dingen doet gij bij hopen.
ឥត្ថំ ស្វប្រចារិតបរម្បរាគតវាក្យេន យូយម៑ ឦឝ្វរាជ្ញាំ មុធា វិធទ្វ្វេ, ឦទ្ឫឝាន្យន្យាន្យនេកានិ កម៌្មាណិ កុរុធ្វេ។
14 Hij riep de schare weer naar Zich toe, en sprak tot hen: Hoort allen naar Mij, en verstaat het goed!
អថ ស លោកានាហូយ ពភាឞេ យូយំ សវ៌្វេ មទ្វាក្យំ ឝ្ឫណុត ពុធ្យធ្វញ្ច។
15 Niets kan den mens verontreinigen, wat van buitenaf in hem binnenkomt; maar wat er uitgaat van den mens, dat verontreinigt den mens.
ពាហ្យាទន្តរំ ប្រវិឝ្យ នរមមេធ្យំ កត៌្តាំ ឝក្នោតិ ឦទ្ឫឝំ កិមបិ វស្តុ នាស្តិ, វរម៑ អន្តរាទ៑ ពហិគ៌តំ យទ្វស្តុ តន្មនុជម៑ អមេធ្យំ ករោតិ។
16 Zo iemand oren heeft om te horen, hij hore!
យស្យ ឝ្រោតុំ ឝ្រោត្រេ ស្តះ ស ឝ្ឫណោតុ។
17 Toen Hij nu van het volk was weggegaan en thuis was gekomen, vroegen zijn leerlingen Hem naar de zin der parabel.
តតះ ស លោកាន៑ ហិត្វា គ្ឫហមធ្យំ ប្រវិឞ្ដស្តទា ឝិឞ្យាស្តទ្ឫឞ្ដាន្តវាក្យាត៌្ហំ បប្រច្ឆុះ។
18 En Hij sprak tot hen: Zijt ook gij nog zonder begrip? Begrijpt gij dan niet, dat niets den mens kan verontreinigen, wat van buitenaf in hem binnenkomt?
តស្មាត៑ ស តាន៑ ជគាទ យូយមបិ កិមេតាទ្ឫគពោធាះ? កិមបិ ទ្រវ្យំ ពាហ្យាទន្តរំ ប្រវិឝ្យ នរមមេធ្យំ កត៌្តាំ ន ឝក្នោតិ កថាមិមាំ កិំ ន ពុធ្យធ្វេ?
19 Want het komt niet in zijn hart, maar in de buik, en het gaat weer uit op zekere plaats. Hij verklaarde dus alle spijzen voor rein.
តត៑ តទន្តន៌ ប្រវិឝតិ កិន្តុ កុក្ឞិមធ្យំ ប្រវិឝតិ ឝេឞេ សវ៌្វភុក្តវស្តុគ្រាហិណិ ពហិទ៌េឝេ និយ៌ាតិ។
20 En Hij ging voort: Wat er uitgaat van den mens, dat verontreinigt den mens.
អបរមប្យវាទីទ៑ យន្នរាន្និរេតិ តទេវ នរមមេធ្យំ ករោតិ។
21 Want van binnenaf, uit het hart der mensen, komen de slechte gedachten voort, ontucht, diefstal, moord,
យតោៜន្តរាទ៑ អត៌្ហាន៑ មានវានាំ មនោភ្យះ កុចិន្តា បរស្ត្រីវេឝ្យាគមនំ
22 echtbreuk, gierigheid, boosaardigheid, bedrog, wellust, afgunst, godslastering, hoogmoed, lichtzinnigheid.
នរវធឝ្ចៅយ៌្យំ លោភោ ទុឞ្ដតា ប្រវញ្ចនា កាមុកតា កុទ្ឫឞ្ដិរីឝ្វរនិន្ទា គវ៌្វស្តម ឥត្យាទីនិ និគ៌ច្ឆន្តិ។
23 Al die boze dingen komen van binnenaf, en verontreinigen den mens.
ឯតានិ សវ៌្វាណិ ទុរិតាន្យន្តរាទេត្យ នរមមេធ្យំ កុវ៌្វន្តិ។
24 Toen stond Hij op, en vertrok vandaar naar de streek van Tyrus. Daar ging Hij een huis binnen, maar wilde niet, dat iemand het wist. Toch kon Hij niet verborgen blijven.
អថ ស ឧត្ថាយ តត្ស្ថានាត៑ សោរសីទោន្បុរប្រទេឝំ ជគាម តត្រ កិមបិ និវេឝនំ ប្រវិឝ្យ សវ៌្វៃរជ្ញាតះ ស្ថាតុំ មតិញ្ចក្រេ កិន្តុ គុប្តះ ស្ថាតុំ ន ឝឝាក។
25 Want een vrouw, wier dochtertje door een onreinen geest was bezeten, kwam, zodra ze van Hem had gehoord, naar Hem toe, en wierp zich aan zijn voeten neer.
យតះ សុរផៃនិកីទេឝីយយូនានីវំឝោទ្ភវស្ត្រិយាះ កន្យា ភូតគ្រស្តាសីត៑។ សា ស្ត្រី តទ្វាត៌្តាំ ប្រាប្យ តត្សមីបមាគត្យ តច្ចរណយោះ បតិត្វា
26 De vrouw was een heiden, van syrofenicische afkomst. Ze bad Hem, den duivel uit haar dochter te drijven.
ស្វកន្យាតោ ភូតំ និរាកត៌្តាំ តស្មិន៑ វិនយំ ក្ឫតវតី។
27 Jesus zeide tot haar: Laat eerst de kinderen verzadigd worden; het is niet goed, het brood der kinderen te nemen, en het voor de hondjes te werpen.
កិន្តុ យីឝុស្តាមវទត៑ ប្រថមំ ពាលកាស្ត្ឫប្យន្តុ យតោ ពាលកានាំ ខាទ្យំ គ្ឫហីត្វា កុក្កុរេភ្យោ និក្ឞេបោៜនុចិតះ។
28 Maar ze gaf Hem ten antwoord: Jawel, Heer: de hondjes onder de tafel eten toch ook van de kruimels der kinderen.
តទា សា ស្ត្រី តមវាទីត៑ ភោះ ប្រភោ តត៑ សត្យំ តថាបិ មញ្ចាធះស្ថាះ កុក្កុរា ពាលានាំ ករបតិតានិ ខាទ្យខណ្ឌានិ ខាទន្តិ។
29 Toen sprak Hij tot haar: Om zo’n woord moogt ge gaan; de duivel heeft uw dochter verlaten.
តតះ សោៜកថយទ៑ ឯតត្កថាហេតោះ សកុឝលា យាហិ តវ កន្យាំ ត្យក្ត្វា ភូតោ គតះ។
30 Ze ging naar huis, en vond het meisje te bed liggen; de duivel was uitgegaan.
អថ សា ស្ត្រី គ្ឫហំ គត្វា កន្យាំ ភូតត្យក្តាំ ឝយ្យាស្ថិតាំ ទទឝ៌។
31 Toen Hij weer uit de streek van Tyrus vertrok, ging Hij over Sidon naar het meer van Galilea, midden in het gebied der Dekápolis.
បុនឝ្ច ស សោរសីទោន្បុរប្រទេឝាត៑ ប្រស្ថាយ ទិកាបលិទេឝស្យ ប្រាន្តរភាគេន គាលីល្ជលធេះ សមីបំ គតវាន៑។
32 Daar bracht men een doofstomme naar Hem toe, en smeekte Hem, dien de hand op te leggen.
តទា លោកៃរេកំ ពធិរំ កទ្វទញ្ច នរំ តន្និកដមានីយ តស្យ គាត្រេ ហស្តមប៌យិតុំ វិនយះ ក្ឫតះ។
33 Hij nam hem ter zijde buiten de kring van de menigte, stak de vingers in zijn oren, spuwde, en raakte zijn tong daarmee aan.
តតោ យីឝុ រ្លោការណ្យាត៑ តំ និជ៌នមានីយ តស្យ កណ៌យោង្គុលី រ្ទទៅ និឞ្ឋីវំ ទត្ត្វា ច តជ្ជិហ្វាំ បស្បឝ៌។
34 Hij zag op naar de hemel, slaakte een zucht, en zeide tot hem: Effetá, dat is: ga open.
អនន្តរំ ស្វគ៌ំ និរីក្ឞ្យ ទីគ៌្ហំ និឝ្វស្យ តមវទត៑ ឥតផតះ អត៌្ហាន៑ មុក្តោ ភូយាត៑។
35 En terstond werden zijn oren geopend, en de band van zijn tong werd losgemaakt, en hij sprak goed.
តតស្តត្ក្ឞណំ តស្យ កណ៌ៅ មុក្តៅ ជិហ្វាយាឝ្ច ជាឌ្យាបគមាត៑ ស សុស្បឞ្ដវាក្យមកថយត៑។
36 Hij verbood hun, het iemand te zeggen. Maar hoe strenger Hij het hun verbood, des te luider ze het vertelden.
អថ ស តាន៑ វាឍមិត្យាទិទេឝ យូយមិមាំ កថាំ កស្មៃចិទបិ មា កថយត, កិន្តុ ស យតិ ន្យឞេធត៑ តេ តតិ ពាហុល្យេន ប្រាចារយន៑;
37 Ze stonden ten hoogste verbaasd, en ze zeiden: Hij heeft alles wél gedaan; de doven doet Hij horen, en de stommen doet Hij spreken.
តេៜតិចមត្ក្ឫត្យ បរស្បរំ កថយាមាសុះ ស ពធិរាយ ឝ្រវណឝក្តិំ មូកាយ ច កថនឝក្តិំ ទត្ត្វា សវ៌្វំ កម៌្មោត្តមរូបេណ ចការ។
