Job 9
1 Job antwoordde, en sprak:
A Hiob odpowiedział:
2 Zeker, ik weet wel, dat het zo is; Maar hoe kan een mens tegenover God in zijn recht zijn?
Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
3 Wanneer hij Hem ter verantwoording wil roepen, Geeft Hij niet eens op de duizendmaal antwoord;
Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
4 Wie heeft den Alwijze en den Almachtige Ooit ongedeerd getrotseerd?
Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
5 Hem, die bergen verzet, en ze merken het niet, Ze onderstboven keert in zijn toorn;
On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
6 Die de aarde op haar plaats doet schudden, Haar zuilen trillen ervan;
On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
7 Die de zon bevel geeft, niet te stralen, En de sterren onder een zegel legt!
On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
8 Die de hemel uitspant, Hij alleen, En voortschrijdt over de golven der zee;
On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
9 Die Grote Beer en Orion schiep, Plejaden en het Zuiderkruis;
On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
10 Die grootse, ondoorgrondelijke dingen wrocht, En talloze wonderen!
On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
11 Zie, Hij gaat mij voorbij, en ik zie het niet, Hij glijdt langs mij heen, ik bemerk het niet;
Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
12 Rooft Hij: Wie zal Hem weerhouden? Wie Hem zeggen: Wat doet Gij?
Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
13 God, die zijn gramschap niet weerhoudt: Zelfs Ráhabs helpers moesten zich onder Hem krommen!
Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
14 Hoe zou ik Hem dan ter verantwoording roepen, Mijn woorden tegenover Hem vinden?
Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
15 Ik, die geen antwoord krijg, al heb ik ook recht, Maar mijn Rechter om genade moet smeken;
Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
16 En al gaf Hij mij antwoord, als ik riep, Dan geloof ik niet, dat Hij naar mij zou luisteren.
Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
17 Hij, die mij vertrapt om een kleinigheid En mijn smarten vermeerdert om niet;
Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
18 Hij, die mij niet op adem laat komen, Maar mij met bitter wee overstelpt.
Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
19 Gaat het om kracht: Hij is er, de Sterke! Gaat het om recht: Wie klaagt Hem aan?
Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
20 Al had ik ook recht, zijn mond veroordeelde mij; Al was ik onschuldig, Hij verklaarde mij schuldig!
Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
21 Ben ik onschuldig? Ik weet het zelf nu niet meer. Ik verfoei mijn bestaan: Het is mij allemaal één!
Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
22 Maar daarom roep ik het uit: Onschuldigen en schuldigen slaat Hij neer!
Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
23 Wanneer zijn gesel plotseling doodt, Lacht Hij met de vertwijfeling van de onschuldigen;
Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
24 Is het land aan bozen overgeleverd, Hij bindt nog een blinddoek op het gelaat van de rechters: Want zo Hij het niet doet, Wie doet het dan wel?
Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
25 Zo vliegen mijn dagen voorbij, Sneller nog dan een ijlbode; Zo vluchten ze weg, Zonder geluk te aanschouwen;
Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
26 Ze schieten heen als schepen van riet, Als een adelaar, die zich werpt op zijn prooi.
Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
27 Denk ik, ik wil mijn jammer vergeten, Weer vrolijk schijnen en blij,
Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
28 Dan ben ik weer bang voor al mijn smarten, Wetend, dat Gij mij niet voor onschuldig houdt.
Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
29 En wanneer ik dan toch schuldig moet zijn, Waarom doe ik mijn best, om niet?
Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
30 Al was ik mij nog zo schoon met sneeuw, En reinig mijn handen met zeep,
Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
31 Toch ploft Gij mij neer in het vuil, Zodat mijn kleren van mij walgen.
Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
32 Neen, Gij zijt geen mens, zoals ik, dien ik ter verantwoording roep, Zodat wij te zamen voor de rechtbank verschijnen!
On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
33 Ach, mocht er een scheidsrechter tussen ons zijn, Die zijn hand op ons beiden kon leggen;
Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
34 Die Gods roede van mij weg zou nemen, Zodat de schrik voor Hem mij niet deerde:
Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
35 Dan zou ik spreken zonder Hem te vrezen; Maar nu er geen is, neem ik het op voor mijzelf!
Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
