Job 41
1 Vangt gij den Krokodil met de angel, Bindt ge hem de tong met koorden vast;
“Ungagona kukweva ngwena nechiredzo, kana kusunga rurimi rwayo netambo here?
2 Steekt ge hem een stok door de neus, Haalt ge een ring door zijn kaken;
Ungagona kupinza mukaro mumhino dzayo, kana kuboora rushaya rwayo nechiredzo here?
3 Zal hij heel veel tot u smeken, Of lieve woordjes tot u richten?
Ko, ingaramba ichikumbira kunzwirwa ngoni newe here? Ko, ingataura kwauri mashoko manyoro here?
4 Zal hij een contract met u sluiten, En neemt ge hem voorgoed in uw dienst;
Ko, ingaita chitenderano newe here kuti iwe uitore senhapwa kwoupenyu hwayo hwose?
5 Kunt ge met hem als met een vogeltje spelen, Bindt ge hem voor uw dochtertjes vast;
Ungagona kuipfuwa seshiri here kana kuisunga kuti vanasikana vako vatambe nayo?
6 Kunnen uw makkers hem verhandelen, En onder de venters verdelen?
Ko, vatengesi vangaitsinhanisa here? Ko, vangaigoverana pakati pavashambadziri here?
7 Kunt ge zijn huid met spiesen beplanten, Zijn kop met een vissersharpoen?
Ungagona kuzadza dehwe rayo nemiseve ine nzeve here, kana kuzadza musoro wayo namapfumo okuredzesa hove?
8 Probeer eens, de hand op hem te leggen, Maar denk aan de strijd; ge doet het zeker niet weer,
Kana ukaisa ruoko rwako pairi uchazorangarira kurwisana kwako nayo uye haungazozvipamhizve!
9 Want uw hoop komt vast bedrogen uit! Reeds bij zijn aanblik wordt men neergeslagen
Tariro ipi zvayo yokuitonga ndeyenhema; kungoiona bedzi kunopedza simba.
10 Er is niemand vermetel genoeg, hem te wekken. Wie houdt voor hem stand,
Hakuna munhu anotyisa zvokuti angaidenha. Ndianiko zvino anogona kumisidzana neni?
11 Wie treedt tegen hem op, en blijft ongedeerd: Onder de ganse hemel Is er niet één!
Ndianiko wandakatorera chinhu wandinofanira kuripira? Zvinhu zvose zviri pasi pedenga ndezvangu.
12 Ik wil niet zwijgen over zijn leden, Maar spreken over zijn nooit geëvenaarde kracht.
“Handingakonewi kutaura zvemitezo yayo, simba rayo uye chimiro chayo chakanaka.
13 Wie heeft ooit zijn kleed opgelicht, Is doorgedrongen tussen zijn dubbel kuras?
Ndianiko angabvisa dehwe rayo? Ndianiko angasvika kwairi namatomu?
14 Wie opent de dubbele deur van zijn muil; Rondom zijn tanden verschrikking!
Ndianiko anotsunga kuzarura mikova yomuromo wayo, iwo wakakomberedzwa nameno ayo anotyisa?
15 Zijn rug is als rijen van schilden, Die als een muur van steen hem omsluiten
Musana wayo une mitsara yamakwande yakanyatsonamirwa pamwe chete;
16 Het een ligt vlak naast het ander, Geen tocht kan er door;
rimwe nerimwe riri pedyo pedyo nerimwe, zvokuti hakuna mhepo inopinda napakati.
17 Ze grijpen aan elkander vast, En sluiten onscheidbaar aaneen.
Akanyatsobatanidzwa pane rimwe nerimwe; akanamatirana pamwe chete uye haagoni kuparadzaniswa.
18 Door zijn niezen danst het licht, Zijn ogen zijn als de wimpers van het morgenrood;
Kuhotsira kwayo kunoita mamvari omoto; meso ayo akaita sehwerazuva hwamambakwedza.
19 Uit zijn muil steken toortsen, En schieten vuurvonken uit;
Mazhenje omoto anoyerera achibva mumuromo mayo; zvimvari zvomoto zvinobarikira kunze.
20 Er stijgt rook uit zijn neusgaten op, Als uit een dampende en ziedende ketel.
Utsi hunobuda mumhino dzayo sepahari inovira pamusoro pomoto wetsanga.
21 Zijn adem zet kolen in vuur, Uit zijn bek stijgen vlammen omhoog;
Kufema kwayo kunopfutidza mazimbe omoto, uye murazvo unobuda mumuromo mayo.
22 In zijn nek zetelt kracht, Ontsteltenis danst voor hem uit;
Simba rinogara pamutsipa wayo; kuvhundutsa kuri pamberi payo.
23 Zijn vleeskwabben sluiten stevig aaneen, Onbeweeglijk aan hem vastgegoten;
Nhindi dzenyama yayo dzakabatanidzwa zvakasimba; dzakasimba uye hadzizungunuswi.
24 Zijn hart is vast als een kei, Hecht als een onderste molensteen:
Chipfuva chayo chakaoma sebwe, chakaoma sapasi peguyo.
25 Voor zijn majesteit sidderen de baren Trekken de golven der zee zich terug.
Painosimuka, vane simba vanovhundutswa, vanodududzira shure isati yarova mvura.
26 Het zwaard, dat hem treft, is er niet tegen bestand, Geen lans, geen speer en geen schicht.
Munondo unosvika kwairi hauna simba, uye pfumo kana museve kana pfumo guru hazvina simba.
27 Hij rekent het ijzer voor stro, Voor vermolmd hout het koper;
Simbi inoita seshanga kwairi, uye ndarira sedanda rakaora.
28 Geen pijlen jagen hem op de vlucht, Slingerstenen zijn hem maar kaf;
Miseve haingaiti kuti itize; zvimviriri zvakaita sehundi kwairi.
29 Een werpspies schijnt hem een riet, Hij lacht om het suizen der knots.
Tsvimbo inoita kunge chidimbu cheshanga kwairi; inoseka panorira bakatwa.
30 Onder zijn buik zitten puntige scherven, Als een dorsslee krabt hij ermee op het slijk;
Pasi payo pakaita sezvaenga zvehari, inosiya muhwezva mumatope sechirei chinokwevewa.
31 Hij doet de afgrond koken als een ketel, Verandert de zee in een wierookpan;
Inoita kuti mvura yakadzika ivire segate rinovhaira, uye inokurunga gungwa sehari yamafuta.
32 Achter hem aan een lichtend spoor, Als had de afgrond zilveren lokken.
Shure kwayo inosiya muhwezva unopenya; mumwe munhu angafunga kuti mvura yakadzika yava nevhudzijena.
33 Zijns gelijke is er op aarde niet; Geschapen, om niemand te vrezen;
Hapana chakaenzana nayo munyika, chisikwa chisingatyi.
34 Op al wat trots is, ziet hij neer, Hij is koning over alle verscheurende beesten!
Inotarisira pasi zvose zvinozvikudza; ndiyo mambo pamusoro pezvose zvinozvikudza.”
