< Job 38 >

1 Nu nam Jahweh het woord, en sprak tot Job in de storm:
Tad Tas Kungs Ījabam atbildēja no vētras un sacīja:
2 Wie zijt gij, die de Voorzienigheid duister maakt Door woorden zonder verstand?
Kas tas tāds, kas (Dieva) padomu aptumšo ar neprātīgiem vārdiem?
3 Omgord uw lenden als een man, Ik zal u vragen stellen, gij moogt Mij leren!
Apjoz jel kā vīrs savus gurnus, tad Es tev gribu vaicāt, un tu Mani māci.
4 Waar waart ge, toen Ik de aarde grondde: Vertel het, zo ge er iets van weet!
Kur tu biji, kad Es zemei liku pamatu? Izteic to, ja tev ir tāds gudrs prāts.
5 Wie heeft haar grootte bepaald: gij weet het zo goed; Wie het meetsnoer over haar gespannen?
Vai tu zini, kas viņai mēru licis, jeb kas pār viņu ir vilcis mēra auklu?
6 Waarop zijn haar zuilen geplaatst, Of wie heeft haar hoeksteen gelegd:
Uz ko viņas pamati ierakti, jeb kas licis viņas stūra akmeni,
7 Onder het gejuich van het koor der morgensterren, Het jubelen van de zonen Gods?
Kad rīta zvaigznes kopā priecīgi dziedāja, un visi Dieva bērni gavilēja?
8 Wie heeft de zee achter deuren gesloten, Toen zij bruisend uit de moederschoot kwam;
Jeb kas jūru aizslēdzis ar durvīm, kad tā izlauzās, un iznāca kā no mātes miesām,
9 Toen Ik haar de wolken gaf als een kleed, De nevel als haar windsels;
Kad Es to ģērbu ar padebešiem, un krēslībā ietinu tā kā tinamos autos,
10 Toen Ik haar grenzen heb gesteld, Slagboom en grendels haar gaf;
Kad Es tai noliku Savu robežu, un liku aizšaujamos un durvis,
11 Toen Ik sprak: Ge komt tot hier en niet verder, Hier wordt de trots van uw golven gebroken!
Un sacīju: tiktāl tev būs nākt un ne tālāki, un še būs apgulties taviem lepniem viļņiem?
12 Hebt gij ooit in uw leven de morgen ontboden, De dageraad zijn plaats bestemd,
Vai tu savā mūžā rītam licis aust, vai auseklim rādījis savu vietu,
13 Om de zomen der aarde te bezetten En er vlammen uit te schudden?
Lai satver zemes stūrus, ka tie bezdievīgie no tās top izkratīti;
14 Zij flonkert als een kostbare zegelsteen, Wordt bontgeverfd als een kleed,
Ka tā pārvēršas kā zieģeļa vasks un visas lietas rādās kā apģērbā,
15 Totdat de stralen hun licht wordt ontnomen, Hun opgeheven arm wordt gebroken.
Un bezdievīgiem zūd viņu gaišums, un pacelts elkonis salūst?
16 Zijt ge doorgedrongen tot de bronnen der zee, Hebt ge de bodem van de Oceaan bewandeld;
Vai tu esi nācis līdz jūras avotam un staigājis bezdibeņu dziļumos?
17 Zijn u de poorten des doods getoond, De wachters der duisternis u verschenen;
Vai tev atdarījušies nāves vārti, un vai tu esi redzējis nāves ēnas vārtus?
18 Hebt ge de breedten der aarde omvat: Zeg op, wanneer ge dit allemaal weet!
Vai esi skatījies līdz pasaules malām? Stāsti, ja tu visu to zini.
19 Waar is de weg naar de woning van het licht, En waar heeft de duisternis haar verblijf,
Kur ir tas ceļš, kur gaisma mājo, un tumsa - kur ir viņas vieta?
20 Zodat gij ze naar hun plaats kunt brengen, En hun de paden naar huis kunt leren?
Vai tu to varētu pārvest viņas robežā un izzināt viņas nama ceļus?
21 Ge weet het toch, want toen werdt ge geboren, Het getal van uw jaren is immers zo groot!
Tu to zini, jo tai laikā tu biji piedzimis, un tev ir daudz to gadu!
22 Zijt ge doorgedrongen tot de schuren der sneeuw, Hebt ge de opslagplaatsen van de hagel aanschouwd,
Vai tu esi nācis, kur tie sniega krājumi, un vai esi redzējis krusas krājumus,
23 Die Ik heb opgespaard voor de tijd van benauwing, Voor de dag van aanval en strijd?
Ko Es taupu uz spaidu laiku, uz kaušanas un kara dienu?
24 Waar is de weg, waar de kou zich verspreidt, Waar de oostenwind over de aarde giert?
Pa kuru ceļu gaisma dalās un kā austrenis izplešas virs zemes?
25 Wie heeft voor de stortvloed kanalen gegraven, En paden voor de donderwolken,
Kas lietum rādījis, kur lai gāžas, un ceļu zibeņiem un pērkoniem,
26 Om regen te geven op onbewoond land, Op steppen, waar zich geen mens bevindt;
Ka lietus līst, kur cilvēka nav, tuksnesī, kur neviens nedzīvo,
27 Om woestijn en wildernis te verzadigen, Uit de dorre grond het gras te doen spruiten?
Ka viņš dzirdina tukšo posta vietu un zālītei liek dīgt?
28 Heeft de regen een vader, Of wie heeft de druppels van de dauw verwekt;
Vai lietum ir tēvs, vai kas dzemdinājis rasas lāsi?
29 Uit wiens schoot is het ijs te voorschijn gekomen, Wie heeft het rijp in de lucht gebaard?
No kura klēpja cēlies ledus, un no kā dzimusi debess salna,
30 De wateren worden hard als steen, De vlakte van de Afgrond sluit zich aaneen!
Ka ūdeņi sastingst kā akmens, un jūras dziļumi aizsalst cieti?
31 Kunt gij de banden der Plejaden knopen, Of de boeien van de Orion slaken;
Vai tu vari sasiet Sietiņa saites, vai atraisīt Orijona zvaigžņu saiti?
32 Kunt gij de maan op tijd naar buiten doen treden, Leidt gij de Beer met zijn jongen?
Vai tu zvaigznes vari izvest savā laikā un vadīt debess vāģus un viņu ratus?
33 Schrijft gij de hemel de wetten voor, Stelt gij zijn macht over de aarde vast;
Vai tu zini debess likumus, jeb vai proti, kā tie valda virs zemes?
34 Verheft gij uw stem tot de wolken, Gehoorzaamt ù de watervloed?
Vai tu savu balsi vari pacelt uz padebešiem, lai ūdeņi plūst zemē uz tevi?
35 Zendt gij de bliksems uit, en ze gaan; Zeggen ze tot u: Hier zijn we terug?
Vai vari sūtīt zibeņus, ka tie iet un uz tevi saka: redzi, še mēs esam?
36 Wie heeft inzicht aan den reiger gegeven Verstand geschonken aan den haan;
Kas lika gudrību tumšos mākoņos un prātu debess spīdumos?
37 Wie telt met wijsheid de wolken af, En giet de zakken van de hemel leeg:
Kas skaita mākoņus ar gudrību, un kas māk apgāzt padebešus,
38 Wanneer de bodem hard is als ijzer, De kluiten aan elkander kleven?
Ka pīšļi top aplieti, ka tie saskrien un salīp pītēs?
39 Jaagt gij een prooi voor de leeuwin, Stilt gij de honger der welpen,
Vai tu māki medīt laupījumu priekš lauvas un pildīt jauno lauvu tukšo vēderu,
40 Wanneer ze in hun holen liggen, Of loeren tussen de struiken?
Kad tie nogulstas alās un biezos krūmos glūn?
41 Wie geeft ze tegen de avond haar buit, Wanneer haar jongen tot de Godheid roepen, En zonder voedsel rond blijven snuffelen, Op zoek naar spijs?
Kas gādā krauklim barību, kad viņa bērni uz Dievu brēc un šurpu turpu skraida, kad nav ko ēst?

< Job 38 >