Job 33
1 Luister nu, Job, naar mijn rede, En leen het oor aan heel mijn betoog.
Bet tu, Ījab, klausi jel manu valodu un ņem vērā visus manus vārdus.
2 Zie, ik heb mijn mond geopend, Mijn tong in mijn gehemelte spreekt;
Redzi nu, es savas lūpas esmu atdarījis, mana mēle manā mutē runā.
3 Mijn hart stort woorden van wijsheid uit, Mijn lippen verkonden duidelijke taal!
Mani teikumi būs sirds taisnība, un manas lūpas skaidri izrunās, ko zinu.
4 De geest van God heeft mij gemaakt, De adem van den Almachtige mij het leven geschonken;
Dieva Gars mani radījis, un tā Visuvarenā dvaša man devusi dzīvību.
5 Antwoord mij dus, zo ge kunt; Houd u gereed, stel u tegen mij op!
Ja tu vari, atbildi man, taisies pret mani un nostājies.
6 Ik ben dus voor God aan u gelijk, Ook ik ben gekneed uit leem:
Redzi, es piederu Dievam tā kā tu, no zemes es arīdzan esmu ņemts.
7 Dus behoeft u geen vrees voor mij te verschrikken Mijn hand niet zwaar u te drukken.
Redzi, iztrūcināt es tevi neiztrūcināšu, un mana roka pār tevi nebūs grūta.
8 Ge hebt voor mijn eigen oren verklaard, En ik heb uw woorden verstaan:
Tiešām, tu esi runājis priekš manām ausīm, to vārdu balsi es esmu dzirdējis:
9 "Ik ben rein, zonder zonde, Ik ben zuiver, op mij rust geen schuld!"
„Es esmu šķīsts, bez pārkāpšanas, es esmu skaidrs, un man nozieguma nav;
10 "Toch vindt Hij klachten tegen mij, En behandelt mij als zijn vijand;
Redzi, Viņš atrod iemeslus pret mani, Viņš mani tura par Savu ienaidnieku;
11 Hij steekt mijn voeten in het blok, Bespiedt al mijn gangen.
Viņš manas kājas liek siekstā, Viņš apsargā visus manus ceļus.“
12 Zie, als ik roep, antwoordt Hij niet Want God is groter dan een mens!"
Redzi, tur tev nav taisnības; es tev atbildu, ka Dievs ir daudz augstāks pār cilvēku.
13 Hoe hebt ge Hem durven verwijten, Dat Hij op geen van uw woorden antwoord geeft?
Kāpēc tu pret Viņu tiepies, kad Viņš neatbild par visiem saviem darbiem?
14 Het is, omdat God slechts eenmaal spreekt, En het geen tweede keer herhaalt:
Jo Dievs runā vienreiz, un vēl otrreiz, bet to neliek vērā.
15 In een droom, in een nachtelijk visioen In de sluimering op de sponde.
Sapnī caur nakts parādīšanām, kad ciets miegs cilvēkiem uzkrīt, kad tie guļ savā gultā,
16 Dan opent Hij het oor van de mensen, En verschrikt hen door zijn visioenen,
Tad Viņš atdara cilvēku ausi un apzieģelē, ko Viņš tiem grib mācīt.
17 Om den mens van trots te weerhouden, Den man voor hoogmoed te behoeden;
Lai cilvēku novērš no nedarba un pasargā vīru no lepnības.
18 Om zo zijn ziel voor de groeve te bewaren, Zijn leven voor de gang naar het graf.
Lai izglābj viņa dvēseli no kapa un viņa dzīvību, ka nekrīt caur zobenu.
19 Dan kastijdt Hij hem door smart op zijn sponde, Door een koorts in zijn beenderen zonder eind,
Viņš to arī pārmāca ar sāpēm gultā un lauž visus viņa kaulus.
20 Zodat zijn leven van het brood gaat walgen, Zijn ziel van de begeerlijkste spijs;
Tā ka viņa sirds neņem pretī maizi, nedz viņa dvēsele kādu gardumu.
21 Zijn vlees slinkt zienderogen weg, Zijn gebeente, eens onzichtbaar, ligt bloot.
Viņa miesa nodilst, ka no tās nekā vairs neredz, un kauli nāk ārā, kas nebija redzami,
22 Maar zelfs als zijn ziel het graf al nabij is, Zijn leven het oord van de doden: Zo hij besluit in zijn hart, zich tot God te keren En hij zijn dwaasheid erkent:
Un viņa dvēsele nāk tuvu pie bedres, un viņa dzīvība pie nāves sāpēm.
23 Dan treedt er voor hem een engel op, Een tolk, een uit de duizend. Dan wijst hij den mens op zijn plicht,
Ja tad pie viņa nāk vēstnesis, ziņas devējs kā viens no tūkstošiem, rādīt cilvēkam kas pareizi:
24 Ontfermt zich zijner, en spreekt: Laat hem toch niet in de groeve dalen, Ik heb zijn losprijs gevonden
Tad Viņš tam ir žēlīgs. un saka: atpestī to, ka negrimst kapā, jo esmu atradis salīdzināšanu.
25 Zijn vlees worde frisser dan in zijn jeugd, Hij kere tot zijn jonkheid terug!
Tad viņa miesa būs zaļāka nekā jaunībā, tas nāks atkal pie savas jaunības dienām.
26 Dan laat God Zich verbidden; genadig neemt Hij hem aan, Doet hem zijn aanschijn met jubel aanschouwen, En schenkt den mens zijn gerechtigheid terug.
Tas lūgs Dievu, un Viņš to žēlos, - tas uzskatīs Dieva vaigu ar prieku, un Dievs cilvēkam atmaksās viņa taisnību.
27 Dan juicht hij het uit voor de mensen, en zegt: Ik heb gezondigd, het recht verdraaid, Maar Hij heeft het niet op mij gewroken!
Tad šis izteiks cilvēkiem un sacīs: es biju grēkojis un pārgrozījis tiesu, bet Viņš to man nav pielīdzinājis.
28 Zo behoedt Hij zijn ziel voor de gang naar het graf, En verlustigt zijn leven zich in het licht!
Viņš ir atpestījis manu dvēseli, ka tā negrimst kapā, un mana dzīvība redz gaišumu.
29 Zie, dit alles doet God Tweemaal, driemaal met een mens:
Redzi, to visu dara tas stiprais Dievs divi un trīskārt cilvēkam,
30 Hij brengt zijn leven terug van het graf, En bestraalt hem met het levenslicht!
Ka viņa dvēseli novērstu no kapa, ka tā taptu apgaismota dzīvības gaismā.
31 Luister dus, Job, en hoor naar mij; Zwijg stil, en laat het spreken aan mij.
Liec vērā, Ījab, klausies mani, ciet klusu, un es runāšu.
32 Hebt ge dan iets te zeggen, antwoord mij; Spreek dan, want ik geef u gaarne gelijk.
Jeb, ja tev ir ko sacīt, tad atbildi man; runā, jo es labprāt redzētu tavu taisnību.
33 Zo niet, luister naar mij, En zwijg, ik zal u wijsheid leren!
Ja nav, tad klausies mani, ciet klusu, un es tev mācīšu gudrību.
