Job 31

1 Toch had ik een verbond met mijn ogen gesloten, Om niet te kijken naar een maagd.

Minä olen tehnyt liiton silmäini kanssa, etten minä katsoisi neitseen päälle.

2 Want wat is het lot, door God in den hoge beschikt, Het erfdeel door den Almachtige daarboven bepaald?

Mutta mitä Jumala ylhäältä antaa minulle osaksi ja Kaikkivaltias korkialta perinnöksi?

3 Het is de ondergang voor den ongerechte, Voor den boosdoener onheil!

Eikö väärän pitäisi näkemän senkaltaista vaivaisuutta, ja pahantekiän senkaltaista surkeutta kärsimän?

4 Slaat Hij mijn wegen niet gade, En telt Hij al mijn schreden niet?

Eikö hän näe minun teitäni ja lueskele kaikkia minun askeleitani?

5 Ben ik ooit met leugens omgegaan, Of heeft zich mijn voet gerept tot bedrog?

Olenko minä vaeltanut turhassa menossa, eli minun jalkani kiiruhtaneet petokseen?

6 God wege mij slechts op een eerlijke schaal, En Hij zal mijn onschuld moeten erkennen!

Punnitkaan hän minua oikialla vaa'alla, niin Jumala ymmärtää minun vakuuteni.

7 Indien mijn tred is afgeweken Van het rechte pad; Mijn hart mijn ogen achterna is gelopen, Of smetten aan mijn handen kleven:

Jos minun askeleeni ovat poikenneet tieltä, ja minun sydämeni seurannut silmiäni, ja jotakin riippunut minun käsissäni,

8 Dan moge ik zaaien, een ander het eten, En wat ik geplant heb, worde uitgerukt!

Niin minä kylväisin ja toinen söis, ja minun sikiäni hukkuis juurinensa.

9 Indien mijn hart is verleid door een vrouw, Ik geloerd heb aan de deur van mijn naaste:

Jos minun sydämeni on vietelty vaimon perään, ja olen väijynyt lähimmäiseni ovella,

10 Dan moge mijn vrouw voor een ander malen, En mogen anderen haar bezitten;

Niin minun emäntäni häväistäkään muilta, ja muut maatkaan hänen;

11 Want dat zou een schanddaad zijn, En een halszaak voor het gerecht!

Sillä se on häpiä ja paha työ tuomarien edessä;

12 Dan brande een vuur tot het dodenrijk En vertere heel mijn bezit!

Sillä se olis tuli joka polttais kadotukseen, ja kaiken minun saatuni peräti hukuttais.

13 Indien ik het recht van mijn slaaf heb verkracht, Of van mijn slavin, met mij in geschil:

Jos olen katsonut ylön palveliani eli palkkapiikani oikeuden, riidellessänsä minun kanssani,

14 Wat zou ik doen, als God Zich verhief, Wat Hem antwoorden, als Hij de zaak onderzocht?

Mitä minä sitte tekisin kuin Jumala nousee? eli mitä minä vastaisin häntä, kuin hän kostaa?

15 Heeft Hij, die mij in de moederschoot schiep, ook hen niet gemaakt, Heeft niet Een en Dezelfde ons in haar lichaam gevormd?

Eikö hän ole tehnyt häntä, joka minunkin äitini kohdussa teki? ja on meidät molemmat kohdussa valmistanut.

16 Heb ik ooit een arme een bede geweigerd, De ogen van een weduwe laten versmachten;

Olenko minä kieltänyt tarvitsevaisilta, mitä he minulta ovat pyytäneet, ja antanut leskein silmät heikoksi tulla?

17 Heb ik ooit alleen mijn brood genuttigd, En de wees daarvan niet mee laten eten?

Olenko minä syönyt palani yksinäni, ettei orpo ole myös siitä syönyt?

18 Neen, van kindsbeen af bracht ik hem groot als een vader, Van de moederschoot af ben ik haar leidsman geweest.

Sillä nuoruudestani olen minä ollut niinkuin isä, ja hamasta äitini kohdusta olen minä mielelläni holhonnut.

19 Heb ik ooit een zwerver zonder kleding gezien, Of een arme zonder bedekking;

Jos minä olen nähnyt jonkun hukkuvan, ettei hänellä ollut vaatetta, ja sallinut käydä köyhän peittämättä;

20 Hebben zijn lendenen mij niet moeten zegenen, Werd hij niet verwarmd door de wol mijner schapen?

Jos ei hänen lanteensa ole siunannut minua, kuin hän minun lammasnahoillani lämmitettiin;

21 Indien ik mijn hand tegen een rechtschapene ophief, Omdat ik bemerkte, dat men mij in de poort ondersteunde:

Jos olen nostanut käteni orpoja vastaan, ehkä minä näin minun voimallisena porteissa olevan;

22 Dan valle mijn schouder uit het gewricht, Worde mijn arm uit het gelid gerukt;

Niin kaatukoon minun hartiani lapaluiltani, ja minun käsivarteni särkyköön luinensa.

23 Dan treffe mij de verschrikking van God, En ik houde geen stand voor zijn Majesteit!

Sillä Jnmalan rangaistus on minulle vavistukseksi, ja en taida hänen korkeuttansa välttää.

24 Indien ik op goud mijn vertrouwen heb gesteld, Het fijnste goud mijn hoop heb genoemd;

Olenko minä asettanut kullan turvakseni? ja sanonut puhtaalle kullalle: sinä olet minun uskallukseni?

25 Mij verheugd heb ik in de macht van mijn rijkdom, En in de geweldige winst van mijn hand:

Olenko minä iloinnut tavarani paljoudesta, ja että käteni paljon riistaa koonneet ovat?

26 Indien ik heb opgestaard naar de stralende zon, Naar de glanzende maan, die haar weg vervolgde,

Olenko minä katsonut valkeutta, koska se kirkkaasti paisti, ja kuuta, koska se täydellinen oli?

27 Zodat mijn hart in het geheim werd verleid, En mijn hand mijn mond heeft gekust

Onko minun sydämeni salaa minua vietellyt, suuta antamaan kädelleni?

28 Ook dat zou een halszaak voor het gerecht zijn geweest, Omdat ik God in den hoge had verloochend!

Joka myös vääryys on tuomarien edessä; sillä niin olisin minä kieltänyt Jumalan ylhäältä.

29 Heb ik mij in het ongeluk van mijn vijand verheugd, Of gejubeld, omdat onheil hem trof;

Olenko minä iloinnut viholliseni vastoinkäymisestä? taikka riemuinnut, että onnettomuus tuli hänen päällensä?

30 Heb ik mijn gehemelte niet verboden te zondigen, En door een verwensing zijn leven te eisen;

Sillä en minä antanut minun suuni syntiä tehdä, sadatellakseni hänen sieluansa.

31 Hebben mijn tentgenoten niet gezegd: Wie verzadigt zich niet aan het vlees van zijn vijand?

Eivätkö miehet, jotka minun majassani ovat, sanoisi: jospa emme hänen lihastansa ravittaisi?

32 De zwerver behoefde niet buiten te overnachten Voor den reiziger heb ik de deuren geopend.

Muukalaisen ei pitänyt yötä ulkona oleman; vaan vaellusväelle avasin minä oveni.

33 Indien ik mijn misdaad voor de mensen bedekt heb, In mijn boezem mijn schuld heb verborgen,

Olenko minä niinkuin ihminen peittänyt minun pahuuteni, salatakseni minun vääryyttäni?

34 Omdat ik de grote menigte vreesde, En bang was voor de verachting der geslachten: Dan moge ik verstommen, en de deur niet meer uitgaan,

Olenko minä hämmästynyt suurta joukkoa? eli olenko minä sukulaisteni ylönkatsetta peljännyt? ollut ääneti, ja en mennyt ovesta ulos?

35 Wie zou er dan nog naar mij horen! Zie hier mijn handtekening! De Almachtige antwoorde mij; Mijn beschuldiger schrijve zijn aanklacht neer!

Kuka antais minulle kuultelian, että Kaikkivaltias kuulis minun pyyntöni, että joku kirjoittais kirjan minun asiastani;

36 Waarachtig, ik wil ze op mijn schouder nemen Er mij als met een krans mee omhangen;

Niin minä ottaisin sen hartioilleni, ja sitoisin ympärilleni niinkuin kruunun.

37 Ik zal Hem mijn schreden een voor een tonen, En voor zijn aanschijn treden als een vorst!

Minä ilmoittaisin hänelle minun askeleini luvun, ja niinkuin ruhtinas kantaisin sen edes.

38 Indien mijn akker tegen mij klaagde Zijn voren gezamenlijk weenden;

Jos minun maani huutais minua vastaan, ja sen vaot kaikki ynnä itkisivät;

39 Indien ik zijn vrucht heb genoten, zonder te betalen, En zijn bezitter liet zuchten:

Jos minä olen sen hedelmän maksamatta syönyt, ja tehnyt peltomiesten elämän työlääksi;

40 Dan mogen doornen opschieten inplaats van tarwe, En stinkend onkruid inplaats van gerst! Hier eindigen de woorden van Job.

Niin kasvakoon minulle nisuista orjantappuria ja ohrista pahoja ruohoja. Jobin sanat loppuvat.