Job 28
1 Zeker, er is een plaats, waaruit het zilver komt, Een oord, waar het goud wordt gewassen,
HE oiaio, he wahi ahu no ke kala, A he wahi no ke gula, kahi a lakou e hoomaemae ai.
2 Het ijzer uit de bodem gehaald, De steen tot koper gesmolten;
Ua laweia ka hao mailoko mai o ka lepo, A ua hooheheeia ke keleawe mailoko mai o ka pohaku.
3 Waar men in de uiterste duisternis doordringt, En de diepste plekken doorvorst. In de rotsen, duister en somber.
Hoonoho no ia i ka hope no ka pouli, A imi no ia ma na wahi hohonu a pau; I ka pohaku o ka pouli a me ka malu make.
4 Worden schachten gehakt door een volk, dat er niet hoort, Dat door de wandelaars wordt vergeten, Daar ver van de mensen hangt en zweeft;
Eli ae ia i lua mao aku mai kahi e noho ai na kanaka; Iho lakou ilalo aole ma ka wawae, A lewa lakou mai kanaka aku.
5 En de aarde, waaruit het brood ontspruit, Wordt in haar ingewanden omgewoeld als door vuur.
O ka honua, kahi i puka mai ai ka berena, Ua hoohuaiia oia malalo iho ona e like me ke ahi.
6 Haar rotsen zijn de plaats van saffier, Haar stof bevat goud;
O kona mau pohaku, kahi o ka sapira; A he lepo gula kona.
7 De arend kent er de weg niet heen, Het valkenoog bespeurt hem niet;
O ke alanui aole i ikeia e ka manu, Aole i ikeia e ka maka o ka vuletura;
8 De roofdieren betreden hem niet, De luipaard gaat er niet heen.
Aole i hehi iho na holoholona hihiu ia ia, Aole ka liona i maalo ae ilaila.
9 De mens slaat zijn hand aan de harde steen, Woelt de bergen om van hun grondslag af,
Kau aku no ia i kona lima maluna o ka pohakupaa; Hookahuli ae ia i na mauna mai ke kumu aku.
10 Breekt gangen in de rotsen uit, Niets kostbaars ontsnapt aan zijn oog;
Hoopoha no ia i ke kahawai mawaena o na pohaku; A ike no kona maka i na mea waiwai nui a pau.
11 Hij zoekt de bronnen der stromen af, En brengt wat verborgen lag aan het licht.
Pani aku no ia i na wai i ke kahe ana iho, A o na mea i hunaia kana i lawe mai ai i ka malamalama.
12 Maar de wijsheid, waar is zij te vinden, En waar is het oord van het inzicht?
Aka, mahea la e loaa'i ka noeau? Mahea hoi kahi o ka naauao?
13 De mens kent er de weg niet heen, In het land der levenden bevindt ze zich niet.
Aohe kanaka i ike i kona kumukuai; Aole hoi e loaa ia ma ka aina o ka poe e ola ana.
14 De afgrond roept: In mij is ze niet! De zee herhaalt: Ze is niet bij mij!
I mai ka hohonu, Aole ia iloko o'u: I mai la hoi ke kai, Aole ia me au.
15 Zij wordt niet gekocht voor het fijnste goud, Geen zilver gewogen, om haar te betalen;
Aole e haawiia ke gula maikai i kumu e loaa mai ai, Aole hoi e kaupaona ke kala i kumukuai nona.
16 Zij wordt niet geschat tegen goud van Ofir, Tegen kostbare onyx, noch saffier;
Aole e kau pu ia oia me ke gula o Opira, Me ka pohaku onika maikai a me ka sapira.
17 Geen goud, geen glaswerk kan haar evenaren, Geen gouden vaas is haar prijs.
Aole e hoolikeia ke gula a me ka pohaku aniani me ia: Aole e hooliloia ia mea no na ipu gula maikai.
18 Paarlen en kristal zijn naast haar niet in tel, Het vinden der wijsheid gaat dat van koralen te boven;
Aole e manaoia ke akoakoa, a me ka pohaku maikai: No ka mea, o ka waiwai o ka noeau ua oi aku ia mamua o na momi.
19 Topaas van Koesj kan het niet bij haar halen, Het zuiverst goud weegt niet tegen haar op.
Aole e hoolikeia ke topaza o Aitiopa me ia, Aole hoi ia e kau pu ia me ke gula maikai.
20 De wijsheid, waar komt zij vandaan; Het inzicht, waar is zijn plaats?
Mai hea mai hoi ka noeau? A mahea hoi kahi o ka naauao?
21 Zij ligt verborgen voor het oog van al wat leeft, Verscholen voor de vogels in de lucht;
No ka mea, ua hunaia oia mai na maka aku o ka poe a pau e ola ana, A ua nalo oia mai na manu o ka lewa aku.
22 De onderwereld en dood roepen uit: Onze oren hebben enkel van haar bij geruchte gehoord.
I mai la ka po a me ka make, Ua lohe no maua me ko maua pepeiao i kona lono.
23 Het is God, die de weg naar haar kent, Hij alleen weet, waar zij toeft.
Ua maopopo no i ke Akua kona aoao, A oia ka i ike i kona wahi.
24 Want Hij blikte tot aan de grenzen der aarde, Zag al wat onder de hemel bestond:
No ka mea, oia ka i nana aku i na welau o ka honua, Ua ike no ia malalo o ka lani a pau;
25 Toen Hij het gewicht van de wind bepaalde, De maat voor het water bestemde;
E hana i ka mea kaupaona no ka makani, A ua ana no ia i na wai maloko o ka mea ana.
26 Toen Hij de regen zijn wet gaf, En de donder zijn weg.
I kana hana ana i ke kanawai no ka ua, A me ke ala no ka uwila o ka hekili;
27 Toen aanschouwde Hij haar en verkondigde haar, Kende Hij haar en doorgrondde haar;
Alaila ike no oia ia mea, a hoike mai hoi ia; Hoomakaukau oia ia mea, a imi aku hoi ia mea.
28 Maar Hij sprak tot den mens: Zie, de vreze des Heren is wijsheid, En het kwade te mijden is inzicht!
A ua i mai no ia i ke kanaka, Aia hoi, o ka makau i ka Haku, oia ka noeau; A o ka haalele i ka hewa, oia ka naauao.
