Job 26

1 Job antwoordde, en sprak

Na Hiob kasaa bio se,

2 Hoe goed weet ge den zwakke te helpen, De krachteloze arm te stutten?

“Woaboa nea onni tumi! Woagye basa a enni ahoɔden!

3 Hoe weet ge den onwetende raad te geven, En wat wijze lessen spreidt ge ten toon?

Woatu nea onnim nyansa fo! Na woada nhumu pa ara adi!

4 Met wiens hulp hebt ge uw woord gesproken Wiens geest is van u uitgegaan?

Hena na ɔboaa wo ma wokaa saa nsɛm yi? Hena honhom na ɛkasa faa wo mu?

5 De schimmen beven onder de aarde De wateren sidderen met die erin wonen;

“Awufo wɔ ahoyeraw kɛse mu, wɔn a wɔwɔ nsu ase ne nea ɛte mu nyinaa.

6 Het dodenrijk ligt naakt voor zijn oog, De onderwereld zonder bedekking. (Sheol h7585)

Asaman da adagyaw Onyankopɔn anim; Ɔsɛe nso nni nkataso. (Sheol h7585)

7 Hij spant het Noorden over de baaierd, Hangt de aarde boven het niet;

Ɔtrɛw wim atifi fam kata nea ɛda mpan so; na ɔde asase sensɛn ohunu so.

8 Hij knevelt de wateren in zijn zwerk, De wolken bersten niet onder haar last;

Ɔbɔ nsu boa hyɛ ne omununkum mu, nanso nsu no mu duru ntumi mpae no.

9 Hij bedekt het gelaat der volle maan, En spreidt er zijn nevel over uit.

Ɔtrɛw ne omununkum mu de kata ɔsram ani.

10 Hij trekt een kring langs de waterspiegel, Waar het licht aan de duisternis grenst;

Ɔhyɛ agyirae wɔ nsu so de to ɔhye wɔ hann ne sum ntam.

11 De zuilen van de hemel staan te waggelen, Rillen van angst voor zijn donderende stem.

Ɔsoro nnyinaso wosow, na nʼanimka ma wɔn ho dwiriw wɔn.

12 Hij zwiept de zee door zijn kracht, Ranselt Ráhab door zijn beleid;

Ɔde ne tumi wosow po ne nyansa mu, otwitwaa Rahab mu asinasin.

13 Zijn adem blaast de hemel schoon, Zijn hand doorboort de vluchtende Slang!

Ɔde ne home maa wim tewee; na ne nsa wɔɔ ɔwɔ a ɔrewea.

14 Is dit nog enkel de zoom van zijn wegen Hoe weinig verstaan wij ervan, En wie begrijpt dan de kracht van zijn donder?

Eyinom yɛ ne nnwuma kakraa bi; ne tumi kakraa bi kɛkɛ! Na hena na obetumi ate ne tumi mmubomu no ase?”