Job 17
1 Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
Mój oddech jest skażony, moje dni gasną, groby na mnie [czekają].
2 Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
Czy nie szydercy są przy mnie? Czy moje oko nie czuwa przez ich zniewagi?
3 Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
Złóż więc zastaw za mnie u siebie. Któż jest ten, który za mnie poręczy?
4 Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
Ich serce bowiem ukryłeś przed zrozumieniem, dlatego [ich] nie wywyższysz.
5 Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
Kto pochlebia przyjaciołom, tego dzieciom zgasną oczy.
6 Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
Uczynił mnie tematem przysłowia wśród ludzi i pośmiewiskiem przed nimi.
7 Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
Moje oko zaćmiło się od smutku, a wszystkie moje członki są jak cień.
8 De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
Prawi zdumieją się nad tym, a niewinny powstanie przeciwko obłudnikowi.
9 Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
Sprawiedliwy będzie trwał przy swojej drodze, a kto ma czyste ręce, nabierze siły.
10 En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
Lecz wy wszyscy zawróćcie i przyjdźcie; bo mądrego wśród was nie znajduję.
11 Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
Moje dni przeminęły, rozwiały się moje zamiary, myśli mego serca.
12 Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
Noc zamieniają w dzień, światłość skraca się z powodu ciemności.
13 Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
Gdybym czegoś oczekiwał, grób [będzie] moim domem, w ciemności rozłożyłem swoje posłanie. (Sheol h7585)
14 Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
Powiedziałem do zniszczenia: Jesteś moim ojcem, a robactwu: Moja matko i moja siostro.
15 Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
Gdzie jest więc teraz moja nadzieja? Kto zobaczy moją nadzieję?
