Salme 88
1 (En Sang. En Salme af Koras Sønner. Til Sangmesteren. Al-mahalat-leannot. En Maskil af Ezraitten Heman.) HERRE min Gud, jeg råber om dagen, om Natten når mit Skrig til dig;
Yon Chan. Yon Sòm a fis Koré yo Pou direktè Koral la; selon melodi “Soufrans Afliksyon An”. Yon refleksyon pa Héman, Ezrachit la O SENYÈ, Bondye sali mwen an, Mwen te kriye fò lajounen kon lannwit devan Ou.
2 lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, til mit Klageråb låne du Øre!
Kite priyè mwen vini devan Ou. Panche zòrèy Ou vè kri mwen an!
Paske nanm mwen gen kont twoub li. Lavi m vin toupre sejou lanmò a. (Sheol h7585)
4 jeg regnes blandt dem, der sank i Graven, er blevet som den, det er ude med,
Mwen vin konte pami (sila) ki desann nan fòs yo. Mwen parèt tankou yon nonm san fòs,
5 kastet hen imellem de døde, blandt faldne, der hviler i Graven, hvem du ej mindes mere, thi fra din Hånd er de revet.
abandone pami mò yo, tankou (sila) ki te touye e kouche nan tonm lan. (Sila) a nou pa sonje ankò menm, ki koupe retire nan men Ou.
6 Du har lagt mig i den underste Grube, på det mørke, det dybe Sted;
Ou te mete m nan fòs pi ba a, nan plas fènwa yo, nan fon yo.
7 tungt hviler din Vrede på mig, alle dine Brændinger lod du gå over mig. (Sela)
Kòlè Ou vin poze sou mwen. Ou te aflije m ak tout vag lanmè Ou yo. Tan
8 Du har fjernet mine Frænder fra mig, gjort mig vederstyggelig for dem; jeg er fængslet, kan ikke gå ud,
Ou te retire tout moun mwen konnen byen lwen m. Ou te fè m yon objè abominab devan yo. Mwen fèmen anndan nèt e mwen pa kab sòti.
9 mit Øje er sløvt af Vånde. Hver Dag, HERRE, råber jeg til dig og rækker mine Hænder imod dig.
Zye m gen tan pouri akoz afliksyon. Mwen te rele Ou chak jou, O SENYÈ. Mwen te lonje men m yo vè Ou menm.
10 Gør du Undere for de døde, står Skyggerne op og takker dig? (Sela)
Èske Ou va fè mirak pou mò yo? Èske lespri ki fin pati yo va leve pou bay Ou lwanj? Tan
11 Tales der om din Nåde i Graven, i Afgrunden om din Trofasthed?
Èske lanmò dous Ou a va deklare nan tonbo a? Fidelite Ou nan labim nan?
12 Er dit Under kendt i Mørket, din Retfærd i Glemselens Land?
Èske mirak Ou yo va fèt parèt nan tenèb la? Oswa ladwati Ou nan peyi kote tout bagay bliye yo?
13 Men jeg, o HERRE, jeg råber til dig, om Morgenen kommer min Bøn dig i Møde.
Men anvè Ou, O SENYÈ, mwen te kriye. Nan maten, lapriyè mwen vini devan Ou.
14 Hvorfor forstøder du, HERRE, min Sjæl og skjuler dit Åsyn for mig?
O SENYÈ, poukisa Ou rejte nanm mwen? Poukisa Ou kache figi Ou kont mwen?
15 Elendig er jeg og Døden nær, dine Rædsler har omgivet mig fra min Ungdom;
Mwen te aflije e prèt pou mouri depi nan jenès mwen. Pandan mwen soufri gwo laperèz Ou yo, mwen distrè nèt.
16 din Vredes Luer går over mig, dine Rædsler har lagt mig øde,
Kòlè Ou ki brile, fin pase sou mwen. Gwo laperèz Ou yo te koupe retire m.
17 som Vand er de om mig Dagen lang, til Hobe slutter de Kreds om mig;
Yo fin antoure mwen tankou dlo tout lajounen. Yo ansèkle m nèt.
18 Ven og Frænde fjerned du fra mig, holdt mine Kendinge borte.
Ou te retire renmen mwen ak zanmi m nan lwen m nèt, ak zanmi m yo, nan tenèb.
