Salme 102

1 (Bøn af en elendig, når hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.) HERRE, lyt til min bøn, lad mit råb komme til dig,

Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.

2 skjul dog ikke dit Åsyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; når jeg kalder, så skynd dig og svar mig!

Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

3 Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;

Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

4 mit Hjerte er svedet og - visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.

Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

5 Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;

Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

6 jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen på øde Steder;

Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

7 om Natten ligger jeg vågen og jamrer så ensom som Fugl på Taget;

Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.

8 mine Fjender håner mig hele Dagen; de der spotter mig, sværger ved mig.

Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

9 Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Tårer

Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

10 over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;

Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

11 mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.

Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.

12 Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;

Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

13 du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, når Nådens Tid, når Timen er inde;

Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

14 thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.

Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.

15 Og HERRENs Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;

Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

16 thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;

Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

17 han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.

Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.

18 For Efterslægten skal det optegnes, af Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;

Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

19 thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord

Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

20 for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,

Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

21 at HERRENs Navn kan forkyndes i Zion, hans - Pris i Jerusalem,

Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

22 når Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.

Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

23 Han lammed min Kraft på Vejen, forkorted mit Liv.

Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

24 Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine År er fra Slægt til Slægt.

Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

25 Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;

Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

26 de falder, men du består, alle slides de op som en Klædning;

Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

27 som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine År får aldrig Ende!

Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

28 Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestå for dit Åsyn.

Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.