Klagesangene 3
1 Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,
Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
2 mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
3 ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.
Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
4 Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
5 han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
6 lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
7 Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
8 Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.
A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
9 Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.
Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
10 Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
11 han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
12 han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
13 Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;
Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
14 hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
15 med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
16 Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;
Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
17 han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
18 og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."
I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
19 At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;
Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
20 min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.
Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
21 Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:
Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
22 HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
23 hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
24 Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor håber jeg på ham.
PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
25 Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
26 det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,
Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
27 godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.
Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
28 Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;
Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
29 han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.
Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
30 Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.
Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
31 Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
32 har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;
A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
33 ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
34 Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
35 når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,
Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
36 når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?
Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
37 Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?
Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
38 Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?
Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
39 Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
40 Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
41 løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
42 vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
43 men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,
Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
44 hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;
Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
45 til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
46 De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
47 Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
48 Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
49 Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
50 før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
51 Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
52 Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
53 de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
54 Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"
Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
55 Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
56 du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"
Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
57 Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"
Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
58 Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;
Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
59 HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!
PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
60 Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
61 du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,
Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
62 mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
[Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.
Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
64 Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
65 gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!
Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
66 forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!
