Job 29

1 Og Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

2 Ak, havde jeg det som tilforn, som dengang Gud tog sig af mig,

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

3 da hans Lampe lyste over mit Hoved, og jeg ved hans Lys vandt frem i Mørke,

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

4 som i mine modne År, da Guds Fortrolighed var over mit Telt,

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

5 da den Almægtige end var hos mig og mine Drenge var om mig,

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

6 da mine Fødder vaded i Fløde, og Olie strømmede, hvor jeg stod,

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

7 da jeg gik ud til Byens Port og rejste mit Sæde på Torvet.

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

8 Når Ungdommen så mig, gemte deo sig, Oldinge rejste sig op og stod,

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

9 Høvdinger standsed i Talen og lagde Hånd på Mund,

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

10 Stormænds Røst forstummed, deres Tunge klæbed til Ganen;

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

11 Øret hørte og priste mig lykkelig, Øjet så og tilkendte mig Ære.

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

12 Thi jeg redded den arme, der skreg om Hjælp, den faderløse, der savned en Hjælper;

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

13 den, det gik skævt, velsignede mig, jeg frydede Enkens Hjerte;

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

14 jeg klædte mig i Retfærd, og den i mig, i Ret som Kappe og Hovedbind.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

15 Jeg var den blindes Øje, jeg var den lammes Fod;

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

16 jeg var de fattiges Fader, udreded den mig ukendtes Sag;

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

17 den lovløses Tænder brød jeg, rev Byttet ud af hans Gab.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

18 Så tænkte jeg da: "Jeg skal dø i min Rede, leve så længe som Føniksfuglen;

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

19 min Rod kan Vand komme til, Duggen har Nattely i mine Grene;

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

20 min Ære er altid ny, min Bue er altid ung i min Hånd!"

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

21 Mig hørte de på og bied, var tavse, mens jeg gav Råd;

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

22 ingen tog Ordet, når jeg havde talt, mine Ord faldt kvægende på dem;

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

23 de bied på mig som på Regn, spærred Munden op efter Vårregn.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

24 Mistrøstige smilte jeg til, mit Åsyns Lys fik de ej til at svinde.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

25 Vejen valgte jeg for dem og sad som Høvding, troned som Konge blandt Hærmænd, som den, der gav sørgende Trøst.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.