Job 11
1 Så tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:
Nang magkagayo'y sumagot si Sophar na Naamathita, at nagsabi,
2 "Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?
Hindi ba sasagutin ang karamihan ng mga salita? At ang lalaking masalita ay aariing ganap?
3 Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke få Skam?
Pamamayapain ba ang mga tao ng iyong mga paghahambog. At kung ikaw ay nanunuya, wala bang hihiya sa iyo?
4 Du siger: "Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!"
Sapagka't iyong sinasabi, Ang aking aral ay dalisay, at ako'y malinis sa iyong mga mata.
5 Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,
Nguni't Oh ang Dios nawa'y magsalita, at bukhin ang kaniyang mga labi laban sa iyo;
6 kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!
At ipakilala nawa sa iyo ang mga lihim ng karunungan, pagka't siya ay masagana sa pagkaunawa. Talastasin mo nga na nilalapatan ka ng Dios ng kulang kay sa nauukol sa iyong kasamaan.
7 Har du loddet Bunden i Gud og nået den Almægtiges Grænse?
Masusumpungan mo ba ang Dios sa pagsaliksik? Masusumpungan mo ba sa kasakdalan ang Makapangyarihan sa lahat?
Mataas na gaya ng langit; anong iyong magagawa? Malalim kay sa Sheol: anong iyong malalaman? (Sheol h7585)
9 Den overgår Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.
Ang sukat niyao'y mahaba kay sa lupa. At maluwang kay sa dagat.
10 Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?
Kung siya'y dumaan at magsara, at tumawag sa kahatulan, sino ngang makapipigil sa kaniya?
11 Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpå,
Sapagka't nakikilala niya ang mga walang kabuluhang tao: Nakikita rin naman niya ang kasamaan, bagaman hindi niya pinapansin.
12 så tomhjernet Mand får Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.
Nguni't ang walang kabuluhang tao ay walang unawa, Oo, ang tao ay ipinanganak na gaya ng anak ng mabangis na asno.
13 Hvis du får Skik på dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,
Kung iyong ihahanda ang iyong puso, at iuunat mo ang iyong kamay sa kaniya;
14 hvis Uret er fjern fra din Hånd, og Brøde ej bor i dit Telt,
Kung ang kasamaan ay sumaiyong kamay, ilayo mo, at huwag manahan ang kalikuan sa iyong mga tolda;
15 ja, da kan du lydefri løfte dit Åsyn og uden at frygte stå fast,
Walang pagsala ngang iyong itataas ang iyong mukha na walang kapintasan; Oo, ikaw ay matatatag, at hindi matatakot:
16 ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;
Sapagka't iyong malilimutan ang iyong karalitaan; iyong aalalahaning parang tubig na umaagos:
17 dit Liv skal overstråle Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.
At ang iyong buhay ay magiging lalong maliwanag kay sa katanghaliang tapat; bagaman magkaroon ng kadiliman, ay magiging gaya ng umaga.
18 Tryg skal du være, fordi du har Håb; du ser dig om og går trygt til Hvile,
At ikaw ay matitiwasay sapagka't may pagasa; Oo, ikaw ay magsiyasat sa palibot mo, at magpapahinga kang tiwasay.
19 du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.
Ikaw nama'y hihiga at walang tatakot sa iyo; Oo, maraming liligaw sa iyo.
20 Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Håb er blot at udånde Sjælen!
Nguni't ang mga mata ng masama ay mangangalumata, at mawawalan sila ng daang tatakasan, at ang kanilang pagasa ay pagkalagot ng hininga.
