Hoseas 7
1 Afsløret er Efraims Brøde, Samarias ondskab, thi Svig er, hvad de har for, og Tyve gør Indbrud, Ransmænd røver på Gaden.
ʻI he ʻeku tokanga ke fakamoʻui ʻa ʻIsileli, naʻe toki hā ʻae angahala ʻa ʻIfalemi, pea mo e angakovi ʻa Samēlia: he ʻoku nau fai kākā; pea ʻoku hū ki loto ʻae kaihaʻa, pea ʻoku maumau ʻituʻa ʻe he fakataha ʻoe kau kaihaʻa.
2 De tænker ej på, at jeg husker al deres Ondskab. Nu står deres Gerninger om dem, de er for mit Åsyn.
Pea ʻoku ʻikai te nau tokanga ʻi honau loto, ʻoku ou manatu ki heʻenau angakovi kotoa pē: ko eni, ʻoku kāpui ʻakinautolu ʻe heʻenau faianga ʻanautolu; ʻoku ʻi hoku ʻao ia.
3 Med ondt i Sinde glæder de Kongen, under sleske Lader Fyrster.
ʻOku nau fakafiefiaʻi ʻae tuʻi ʻi heʻenau angakovi, pea mo e houʻeiki ʻi heʻenau ngaahi loi.
4 Horkarle er de alle. De ligner en gloende Ovn, som en Bager standser med at ilde, fra Æltning til Dejgen er syret.
Ko e kau feʻauaki ʻakinautolu kotoa pē: ʻo hangē ko e ngotoʻumu kuo fakaʻafu ʻe he tangata taʻo mā, ʻoku ne tuku ia hili ʻene natu ʻae mā, kaeʻoua ke tupu.
5 De gør på Kongens Dag Fyrsterne syge af Rus. Spottere giver han Hånden,
ʻI he ʻaho ʻo hotau tuʻi kuo fakakona ia ʻe he houʻeiki ʻaki ʻae ngaahi hina uaine; naʻa ne mafao hono nima mo e kau manuki.
6 thi lumskelig nærmed de sig. Hjertet er som en Ovn; deres Vrede sover om Natten, men brænder i Lue ved Gry.
Kuo nau teuteu honau loto hangē ko e ngotoʻumu, ʻi heʻenau kei lama: ʻoku mohe ʻi he pō kotoa ʻenau tangata taʻo mā; ʻi he pongipongi ʻoku vela ia hangē ko e afi ulo.
7 Som Ovnen gløder de alle, deres Herskere æder de op; alle deres Konger falder, ej en af dem påkalder mig.
ʻOku nau vela kotoa pē hangē ko e ngotoʻumu; kuo nau kai ʻo ʻosi ʻenau kau fakamaau; kuo hinga honau ngaahi tuʻi kotoa pē: ʻoku ʻikai ha tokotaha ʻiate kinautolu ʻoku ui kiate au.
8 Efraim er iblandt Folkene, aflægs er han; Efraim er som en Kage, der ikke er vendt.
Kuo fakataha ia mo e kakai ʻa ʻIfalemi; ko e foʻi mā taʻefokihi ʻa ʻIfalemi.
9 Fremmede tæred hans Kraft, han mærker det ej; hans Hår er også grånet, han mærker det ej.
Kuo kai hono mālohi ʻe he kau muli, ka ʻoku ʻikai te ne ʻilo; ʻio, ko e louʻulu hinehina ʻoku ʻiate ia ʻi heni mo ʻena, ka ʻoku ʻikai te ne ʻilo ia.
10 Mod Israel vidner dets Hovmod; de vendte ej om til HERREN deres Gud og søgte ham ikke trods alt.
Pea ko e fielahi ʻa ʻIsileli, ʻoku fakatōhifo ia ʻi hono ʻao: pea ʻoku ʻikai te nau tafoki kia Sihova ko honau ʻOtua, pe kumi kiate ia ʻi he ngaahi meʻa ni kotoa pē.
11 Efraim er som en Due, tankeløs, dum; de kalder Ægypten til Hjælp og vandrer til Assur.
“ʻOku hangē foki ʻa ʻIfalemi ko e lupe vale ʻoku ʻikai hano loto: ʻoku nau ui ki ʻIsipite, pea nau ʻalu ki ʻAsilia.
12 Men medens de vandrer, kaster jeg Nettet over dem, bringer dem ned som Himlens Fugle og revser dem for deres Ondskab.
ʻOka nau ka ʻalu te u fola hoku kupenga kiate kinautolu; te u ʻomi ʻakinautolu ki lalo ʻo hangē ko e fanga manupuna ʻoe langi: te u tautea ʻakinautolu, ʻo fakatatau mo e fanongo ʻa ʻenau fakataha.
13 Ve dem, fordi de veg fra mig, Død over dem for deres Frafald! Og jeg skulde genløse dem, endskønt de lyver imod mig!
Malaʻia kiate kinautolu! He kuo nau hola meiate au: fakaʻauha ʻakinautolu! Koeʻuhi kuo nau talangataʻa kiate au: neongo ʻa ʻeku huhuʻi ʻakinautolu, kuo nau lea loi kiate au.
14 De råber ej til mig af Hjertet, når de jamrer på Lejet, sårer sig for Korn og Most og er genstridige mod mig.
Pea ʻoku ʻikai te nau tangi kiate au, ʻaki honau loto ʻi heʻenau kaila ʻi honau mohenga: ʻoku nau fakataha ʻakinautolu ki he koane mo e uaine, pea ʻoku nau angatuʻu kiate au.
15 Jeg gav deres Arme Styrke, men ondt har de for imod mig.
Neongo ʻeku nonoʻo mo fakamālohi honau nima, ka ʻoku nau filioʻi kovi kiate au.
16 De vender sig, dog ej opad, de er som en slappet Bue. Deres Fyrster skal falde for Sværd ved deres Tunges Frækhed. Det spottes de for i Ægypten.
ʻOku nau tafoki, kae ʻikai ki he Fungani Māʻolunga: ʻoku nau hangē ko e kaufana kākā: ʻe tō ʻi he heletā honau houʻeiki, ko e meʻa ʻi he ʻita ʻa honau ʻelelo; ko honau manuki eni ʻi he fonua ko ʻIsipite.
