2 Tessalonikerne 2
1 Men vi bede eder, Brødre! angående vor Herres Jesu Kristi Tilkommelse og vor Samling til ham,
ഹേ ഭ്രാതരഃ, അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാഗമനം തസ്യ സമീപേ ഽസ്മാകം സംസ്ഥിതിഞ്ചാധി വയം യുഷ്മാൻ ഇദം പ്രാർഥയാമഹേ,
2 at I ikke i en Hast må lade eder bringe fra Besindelse eller forskrække hverken ved nogen Ånd eller ved nogen Tale eller Brev, der skulde være fra os, som om Herrens Dag var lige for Hånden.
പ്രഭേസ്തദ് ദിനം പ്രായേണോപസ്ഥിതമ് ഇതി യദി കശ്ചിദ് ആത്മനാ വാചാ വാ പത്രേണ വാസ്മാകമ് ആദേശം കൽപയൻ യുഷ്മാൻ ഗദതി തർഹി യൂയം തേന ചഞ്ചലമനസ ഉദ്വിഗ്നാശ്ച ന ഭവത|
3 Lad ingen bedrage eder i nogen Måde; thi først må jo Frafaldet komme og Syndens Menneske åbenbares, Fortabelsens Søn,
കേനാപി പ്രകാരേണ കോഽപി യുഷ്മാൻ ന വഞ്ചയതു യതസ്തസ്മാദ് ദിനാത് പൂർവ്വം ധർമ്മലോപേനോപസ്യാതവ്യം,
4 han, som sætter sig imod og ophøjer sig over alt. hvad der kaldes Gud eller Helligdom, så at han sætter sig i Guds Tempel og udgiver sig selv for at være Gud.
യശ്ച ജനോ വിപക്ഷതാം കുർവ്വൻ സർവ്വസ്മാദ് ദേവാത് പൂജനീയവസ്തുശ്ചോന്നംസ്യതേ സ്വമ് ഈശ്വരമിവ ദർശയൻ ഈശ്വരവദ് ഈശ്വരസ്യ മന്ദിര ഉപവേക്ഷ്യതി ച തേന വിനാശപാത്രേണ പാപപുരുഷേണോദേതവ്യം|
5 Komme I ikke i Hu, at jeg sagde eder dette, da jeg endnu var hos eder?
യദാഹം യുഷ്മാകം സന്നിധാവാസം തദാനീമ് ഏതദ് അകഥയമിതി യൂയം കിം ന സ്മരഥ?
6 Og nu vide I, hvad der holder ham tilbage, indtil han åbenbares i sin Tid.
സാമ്പ്രതം സ യേന നിവാര്യ്യതേ തദ് യൂയം ജാനീഥ, കിന്തു സ്വസമയേ തേനോദേതവ്യം|
7 Thi Lovløshedens Hemmelighed virker allerede, kun at den, som nu holder tilbage, først må komme af Vejen
വിധർമ്മസ്യ നിഗൂഢോ ഗുണ ഇദാനീമപി ഫലതി കിന്തു യസ്തം നിവാരയതി സോഽദ്യാപി ദൂരീകൃതോ നാഭവത്|
8 og da skal den lovløse åbenbares, hvem den Herre Jesus skal dræbe med sin Munds Ånde og tilintetgøre ved sin Tilkommelses Åbenbarelse,
തസ്മിൻ ദൂരീകൃതേ സ വിധർമ്മ്യുദേഷ്യതി കിന്തു പ്രഭു ര്യീശുഃ സ്വമുഖപവനേന തം വിധ്വംസയിഷ്യതി നിജോപസ്ഥിതേസ്തേജസാ വിനാശയിഷ്യതി ച|
9 han, hvis Komme sker ifølge Satans Kraft, med al Løgnens Magt og Tegn og Undere
ശയതാനസ്യ ശക്തിപ്രകാശനാദ് വിനാശ്യമാനാനാം മധ്യേ സർവ്വവിധാഃ പരാക്രമാ ഭ്രമികാ ആശ്ചര്യ്യക്രിയാ ലക്ഷണാന്യധർമ്മജാതാ സർവ്വവിധപ്രതാരണാ ച തസ്യോപസ്ഥിതേഃ ഫലം ഭവിഷ്യതി;
10 og med alt Uretfærdigheds Bedrag for dem, som fortabes, fordi de ikke toge imod Kærligheden til Sandheden, så de kunde blive frelste.
യതോ ഹേതോസ്തേ പരിത്രാണപ്രാപ്തയേ സത്യധർമ്മസ്യാനുരാഗം ന ഗൃഹീതവന്തസ്തസ്മാത് കാരണാദ്
11 Og derfor sender Gud dem kraftig Vildfarelse, så at de tro Løgnen,
ഈശ്വരേണ താൻ പ്രതി ഭ്രാന്തികരമായായാം പ്രേഷിതായാം തേ മൃഷാവാക്യേ വിശ്വസിഷ്യന്തി|
12 for at de skulle dømmes, alle de, som ikke troede Sandheden, men fandt Behag i Uretfærdigheden.
യതോ യാവന്തോ മാനവാഃ സത്യധർമ്മേ ന വിശ്വസ്യാധർമ്മേണ തുഷ്യന്തി തൈഃ സർവ്വൈ ർദണ്ഡഭാജനൈ ർഭവിതവ്യം|
13 Men vi ere skyldige at takke Gud altid for eder, I af Herren elskede Brødre! fordi Gud har udvalgt eder fra Begyndelsen til Frelse ved Åndens Helligelse og Tro på Sandheden,
ഹേ പ്രഭോഃ പ്രിയാ ഭ്രാതരഃ, യുഷ്മാകം കൃത ഈശ്വരസ്യ ധന്യവാദോഽസ്മാഭിഃ സർവ്വദാ കർത്തവ്യോ യത ഈശ്വര ആ പ്രഥമാദ് ആത്മനഃ പാവനേന സത്യധർമ്മേ വിശ്വാസേന ച പരിത്രാണാർഥം യുഷ്മാൻ വരീതവാൻ
14 hvortil han kaldte eder ved vort Evangelium, for at I skulde vinde vor Herres Jesu Kristi Herlighed.
തദർഥഞ്ചാസ്മാഭി ർഘോഷിതേന സുസംവാദേന യുഷ്മാൻ ആഹൂയാസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ തേജസോഽധികാരിണഃ കരിഷ്യതി|
15 Så står da fast, Brødre! og holder fast ved de Overleveringer, hvori I bleve oplærte, være sig ved vor Tale eller vort Brev.
അതോ ഹേ ഭ്രാതരഃ യൂയമ് അസ്മാകം വാക്യൈഃ പത്രൈശ്ച യാം ശിക്ഷാം ലബ്ധവന്തസ്താം കൃത്സ്നാം ശിക്ഷാം ധാരയന്തഃ സുസ്ഥിരാ ഭവത|
16 Men han selv, vor Herre Jesus Kristus og Gud vor Fader, som har elsket og givet os en evig Trøst og et godt Håb i Nåde, (aiōnios g166)
അസ്മാകം പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്താത ഈശ്വരശ്ചാർഥതോ യോ യുഷ്മാസു പ്രേമ കൃതവാൻ നിത്യാഞ്ച സാന്ത്വനാമ് അനുഗ്രഹേണോത്തമപ്രത്യാശാഞ്ച യുഷ്മഭ്യം ദത്തവാൻ (aiōnios g166)
17 han trøste eders Hjerter og styrke eder i al god Gerning og Tale!
സ സ്വയം യുഷ്മാകമ് അന്തഃകരണാനി സാന്ത്വയതു സർവ്വസ്മിൻ സദ്വാക്യേ സത്കർമ്മണി ച സുസ്ഥിരീകരോതു ച|
