1 Peter 4
1 Efterdi da Kristus har lidt i Kødet, så skulle også I væbne eder med det samme Sind (thi den, som har lidt i Kødet, er hørt op med Synd),
അസ്മാകം വിനിമയേന ഖ്രീഷ്ടഃ ശരീരസമ്ബന്ധേ ദണ്ഡം ഭുക്തവാൻ അതോ ഹേതോഃ ശരീരസമ്ബന്ധേ യോ ദണ്ഡം ഭുക്തവാൻ സ പാപാത് മുക്ത
2 så at I ikke fremdeles leve den øvrige Tid i Kødet efter Menneskers Lyster, men efter Guds Villie.
ഇതിഭാവേന യൂയമപി സുസജ്ജീഭൂയ ദേഹവാസസ്യാവശിഷ്ടം സമയം പുനർമാനവാനാമ് ഇച്ഛാസാധനാർഥം നഹി കിന്ത്വീശ്വരസ്യേച്ഛാസാധനാർഥം യാപയത|
3 Thi det er nok i den forbigangne Tid at have gjort Hedningernes Villie, idet I have vandret i Uterlighed, Lyster, Fylderi, Svir, Drik og skammelig Afgudsdyrkelse;
ആയുഷോ യഃ സമയോ വ്യതീതസ്തസ്മിൻ യുഷ്മാഭി ര്യദ് ദേവപൂജകാനാമ് ഇച്ഛാസാധനം കാമകുത്സിതാഭിലാഷമദ്യപാനരങ്ഗരസമത്തതാഘൃണാർഹദേവപൂജാചരണഞ്ചാകാരി തേന ബാഹുല്യം|
4 hvorfor de forundre sig og spotte, når I ikke løbe med til den samme Ryggesløshedens Pøl;
യൂയം തൈഃ സഹ തസ്മിൻ സർവ്വനാശപങ്കേ മജ്ജിതും ന ധാവഥ, ഇത്യനേനാശ്ചര്യ്യം വിജ്ഞായ തേ യുഷ്മാൻ നിന്ദന്തി|
5 men de skulle gøre ham Regnskab, som er rede til at dømme levende og døde.
കിന്തു യോ ജീവതാം മൃതാനാഞ്ച വിചാരം കർത്തുമ് ഉദ്യതോഽസ്തി തസ്മൈ തൈരുത്തരം ദായിഷ്യതേ|
6 Thi derfor blev Evangeliet forkyndt også for døde, for at de vel skulde være dømte på Menneskers Vis i Kødet, men leve på Guds Vis i Ånden.
യതോ ഹേതോ ര്യേ മൃതാസ്തേഷാം യത് മാനവോദ്ദേശ്യഃ ശാരീരികവിചാരഃ കിന്ത്വീശ്വരോദ്ദേശ്യമ് ആത്മികജീവനം ഭവത് തദർഥം തേഷാമപി സന്നിധൗ സുസമാചാരഃ പ്രകാശിതോഽഭവത്|
7 Men alle Tings Ende er kommen nær; værer derfor årvågne og ædru til Bønner!
സർവ്വേഷാമ് അന്തിമകാല ഉപസ്ഥിതസ്തസ്മാദ് യൂയം സുബുദ്ധയഃ പ്രാർഥനാർഥം ജാഗ്രതശ്ച ഭവത|
8 Hav fremfor alt en inderlig Kærlighed til hverandre; thi "Kærlighed skjuler en Mangfoldighed af Synder".
വിശേഷതഃ പരസ്പരം ഗാഢം പ്രേമ കുരുത, യതഃ, പാപാനാമപി ബാഹുല്യം പ്രേമ്നൈവാച്ഛാദയിഷ്യതേ|
9 Vær gæstfri imod hverandre uden Knurren.
കാതരോക്തിം വിനാ പരസ്പരമ് ആതിഥ്യം കൃരുത|
10 Eftersom enhver har fået en Nådegave, skulle I tjene hverandre dermed som gode Husholdere over Guds mangfoldige Nåde.
യേന യോ വരോ ലബ്ധസ്തേനൈവ സ പരമ് ഉപകരോതൃ, ഇത്ഥം യൂയമ് ഈശ്വരസ്യ ബഹുവിധപ്രസാദസ്യോത്തമാ ഭാണ്ഡാഗാരാധിപാ ഭവത|
11 Taler nogen, han tale som Guds Ord; har nogen en Tjeneste, han tjene, efter som Gud forlener ham Styrke dertil, for at Gud må æres i alle Ting ved Jesus Kristus, hvem Herligheden og Magten tilhører i Evighedernes Evigheder! Amen. (aiōn g165)
യോ വാക്യം കഥയതി സ ഈശ്വരസ്യ വാക്യമിവ കഥയതു യശ്ച പരമ് ഉപകരോതി സ ഈശ്വരദത്തസാമർഥ്യാദിവോപകരോതു| സർവ്വവിഷയേ യീശുഖ്രീഷ്ടേനേശ്വരസ്യ ഗൗരവം പ്രകാശ്യതാം തസ്യൈവ ഗൗരവം പരാക്രമശ്ച സർവ്വദാ ഭൂയാത്| ആമേന| (aiōn g165)
12 I elskede! undrer eder ikke over den Ild, som brænder iblandt eder til eders Prøvelse, som om der hændtes eder noget underligt;
ഹേ പ്രിയതമാഃ, യുഷ്മാകം പരീക്ഷാർഥം യസ്താപോ യുഷ്മാസു വർത്തതേ തമ് അസമ്ഭവഘടിതം മത്വാ നാശ്ചര്യ്യം ജാനീത,
13 men glæder eder i samme Mål, som I have Del i Kristi Lidelser, for at I også kunne glæde og fryde eder ved hans Herligheds Åbenbarelse.
കിന്തു ഖ്രീഷ്ടേന ക്ലേശാനാം സഹഭാഗിത്വാദ് ആനന്ദത തേന തസ്യ പ്രതാപപ്രകാശേഽപ്യാനനന്ദേന പ്രഫുല്ലാ ഭവിഷ്യഥ|
14 Dersom I hånes for Kristi Navns Skyld, ere I salige; thi Herlighedens og Guds Ånd hviler over eder.
യദി ഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമഹേതുനാ യുഷ്മാകം നിന്ദാ ഭവതി തർഹി യൂയം ധന്യാ യതോ ഗൗരവദായക ഈശ്വരസ്യാത്മാ യുഷ്മാസ്വധിതിഷ്ഠതി തേഷാം മധ്യേ സ നിന്ദ്യതേ കിന്തു യുഷ്മന്മധ്യേ പ്രശംസ്യതേ|
15 Thi ingen af eder bør lide som Morder eller Tyv eller Ugerningsmand eller som en, der blander sig i anden Mands Sager;
കിന്തു യുഷ്മാകം കോഽപി ഹന്താ വാ ചൈരോ വാ ദുഷ്കർമ്മകൃദ് വാ പരാധികാരചർച്ചക ഇവ ദണ്ഡം ന ഭുങ്ക്താം|
16 men lider han som en Kristen, da skamme han sig ikke, men prise Gud for dette Navn!
യദി ച ഖ്രീഷ്ടീയാന ഇവ ദണ്ഡം ഭുങ്ക്തേ തർഹി സ ന ലജ്ജമാനസ്തത്കാരണാദ് ഈശ്വരം പ്രശംസതു|
17 Thi det er Tiden til, at Dommen skal begynde med Guds Hus: men begynder den først med os, hvad Ende vil det da få med dem, som ere genstridige imod Guds Evangelium?
യതോ വിചാരസ്യാരമ്ഭസമയേ ഈശ്വരസ്യ മന്ദിരേ യുജ്യതേ യദി ചാസ്മത്സ്വാരഭതേ തർഹീശ്വരീയസുസംവാദാഗ്രാഹിണാം ശേഷദശാ കാ ഭവിഷ്യതി?
18 Og dersom den retfærdige med Nød og neppe bliver frelst, hvor skal da den ugudelige og Synderen blive af?
ധാർമ്മികേനാപി ചേത് ത്രാണമ് അതികൃച്ഛ്രേണ ഗമ്യതേ| തർഹ്യധാർമ്മികപാപിഭ്യാമ് ആശ്രയഃ കുത്ര ലപ്സ്യതേ|
19 Derfor skulle også de, som lide efter Guds Villie, befale den trofaste Skaber deres Sjæle, idet de gøre det gode.
അത ഈശ്വരേച്ഛാതോ യേ ദുഃഖം ഭുഞ്ജതേ തേ സദാചാരേണ സ്വാത്മാനോ വിശ്വാസ്യസ്രഷ്ടുരീശ്വസ്യ കരാഭ്യാം നിദധതാം|
