Salme 42
1 Til Sangmesteren. En Maskil af Koras Sønner.
E LIKE me ka dia e makemake ana i ka wai kahe, Pela e makemake nei ko'u uhane ia oe, e ke Akua.
2 Som Hjorten skriger efter rindende Vand, saaledes skriger min Sjæl efter dig, o Gud.
Ke makewai nei ko'u uhane i ke Akua, i ke Akua ola; Ahea la hiki aku au, a ikeia mai imua o ke Akua?
3 Min Sjæl tørster efter Gud, den levende Gud; naar skal jeg komme og stedes for Guds Aasyn?
Ua lilo ko'u mau waimaka i ai na'u i ke ao a me ka po, Ia lakou i olelo mau mai ai ia'u, Auhea kou Akua?
4 Min Graad er blevet mit Brød baade Dag og Nat, fordi de stadig spørger mig: »Hvor er din Gud?«
A hoomanao aku au ia mau mea, ninini iho au i ko'u uhane iloko o'u: No ka mea, ua hele au me ka lehulehu, Hele pu no wau me lakou i ka hale o ke Akua, Me ka leo o ka olioli, a me ka hoolea, Me ke anaina malama i ka ahaaina.
5 Min Sjæl er opløst, naar jeg kommer i Hu, hvorledes jeg vandred med Skaren op til Guds Hus under Jubelraab og Lovsang i Højtidsskaren.
No ke aha la oe e hoohaahaaia, e kuu uhane? No ke aha la oe i paumako ai iloko o'u? E manao laua aku oe i ke Akua; No ka mea, e hoolea auanei au ia ia, No ke kokua ana mai o kona maka.
6 Hvorfor er du nedbøjet, Sjæl, hvi bruser du i mig? Bi efter Gud, thi end skal jeg takke ham, mit Aasyns Frelse og min Gud!
E ko'u Akua, ua hoohaahaa ko'u uhane iloko o'u: Nolaila e hoomanao aku ai au ia oe ma ka aina Ioredane, A ma na Heremona a me ka mauna Mizara.
7 Nedbøjet er min Sjæl, derfor mindes jeg dig fra Jordans og Hermontindernes Land, fra Miz'ars Bjerg.
Ke kahea nei kekahi hohonu i kekahi hohonu, I ka halulu mau ana o kou waipuilani; Ua popoi mai na ale me na nalu maluna'e o'u.
8 Dyb raaber til Dyb ved dine Vandfalds Brusen, alle dine Brændinger og Bølger skyller hen over mig.
Aka, i ke ao e kauoha mai o Iehova i kona lokomaikai, A i ka po, eia auanei me au ka mele nona, A me ka'u pule i ke Akua o ko'u ola nei.
9 Sin Miskundhed sender HERREN om Dagen, hans Sang er hos mig om Natten, en Bøn til mit Livs Gud.
E olelo aku au i ke Akua i ko'u Pohaku, No ke aha la oe e hoopoina mai ai ia'u? No ke aha la e u hele ai au no ka hooluhihewa ana mai o ka enemi?
10 Jeg siger til Gud, min Klippe: Hvorfor har du glemt mig, hvorfor skal jeg vandre sorgfuld, trængt af Fjender?
Me he pahikaua la iloko o ko'u mau iwi, Ke hoino mai nei ko'u poe enemi ia'u; I ka lakou olelo ana mai ia'u i kela la i keia la, Auhea la kou Akua.
11 Det er, som knustes mine Ben, naar Fjenderne haaner mig, naar de stadig spørger mig: »Hvor er din Gud?« Hvorfor er du nedbøjet, Sjæl, hvi bruser du i mig? Bi efter Gud, thi end skal jeg takke ham, mit Aasyns Frelse og min Gud!
No ke aha la oe i hooliaahaaia'i, e ko'u uhane? No ke aha la oe i paumako ai iloko o'u? E hoolana i ka manao i ke Akua; No ka mea, e hoolea auanei au ia ia; Oia ke ola o ko'u maka, a me kuu Akua.
