< Salme 120 >
1 Sang til Festrejserne. Jeg raabte til HERREN i Nød, og han svarede mig.
«Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.
2 HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!
И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.
3 Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!
Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?
4 Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.
— Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!
5 Ve mig, at jeg maa leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!
Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!
6 Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.
Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;
7 Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!
Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.