Salme 107

1 Halleluja! Lov HERREN, thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig!

Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!

2 Saa skal HERRENS genløste sige, de, han løste af Fjendens Haand

Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —

3 og samlede ind fra Landene, fra Øst og Vest, fra Nord og fra Havet.

Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!

4 I den øde Ørk for de vild, fandt ikke Vej til beboet By,

Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.

5 de led baade Sult og Tørst, deres Sjæl var ved at vansmægte;

Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.

6 men de raabte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler

Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.

7 og førte dem ad rette Vej, saa de kom til beboet By.

Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.

8 Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn.

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

9 Thi han mætted den vansmægtende Sjæl og fyldte den sultne med godt.

Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.

10 De sad i Mulm og Mørke, bundne i Pine og Jern,

Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,

11 fordi de havde staaet Guds Ord imod og ringeagtet den Højestes Raad.

(Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)

12 Deres Hjerte var knuget af Kummer, de faldt, der var ingen, som hjalp;

— У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.

13 men de raabte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.

14 førte dem ud af Mørket og Mulmet og sønderrev deres Baand.

Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.

15 Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn.

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

16 Thi han sprængte Døre af Kobber og sønderslog Slaaer af Jern.

Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.

17 De sygnede hen for Synd og led for Brødes Skyld,

Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;

18 de væmmedes ved al Slags Mad, de kom Dødens Porte nær;

Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.

19 men de raabte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.

20 sendte sit Ord og lægede dem og frelste deres Liv fra Graven.

У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.

21 Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

22 og ofre Lovprisningsofre og med Jubel forkynde hans Gerninger.

Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!

23 De for ud paa Havet i Skibe, drev Handel paa vældige Vande,

Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,

24 blev Vidne til HERRENS Gerninger, hans Underværker i Dybet;

Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.

25 han bød, og et Stormvejr rejste sig, Bølgerne taarnedes op;

Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;

26 mod Himlen steg de, i Dybet sank de, i Ulykken svandt deres Mod;

Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.

27 de tumled og raved som drukne, borte var al deres Visdom;

Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;

28 men de raabte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.

29 skiftede Stormen til Stille, saa Havets Bølger tav;

У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.

30 og glade blev de, fordi det stilned; han førte dem til Havnen, de søgte.

Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.

31 Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn,

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

32 ophøje ham i Folkets Forsamling og prise ham i de Ældstes Kreds!

Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.

33 Floder gør han til Ørken og Kilder til øde Land,

У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.

34 til Saltsteppe frugtbart Land for Ondskabens Skyld hos dem, som bor der.

Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.

35 Ørken gør han til Vanddrag, det tørre Land til Kilder;

У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;

36 der lader han sultne bo, saa de grunder en By at bo i,

Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;

37 tilsaar Marker og planter Vin og høster Afgrødens Frugt.

Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.

38 Han velsigner dem, de bliver mange, han lader det ikke skorte paa Kvæg.

У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.

39 De bliver faa og segner under Modgangs og Kummers Tryk,

Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.

40 han udøser Haan over Fyrster og lader dem rave i vejløst Øde.

У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;

41 Men han løfter den fattige op af hans Nød og gør deres Slægter som Hjorde;

Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.

42 de oprigtige ser det og glædes, men al Ondskab lukker sin Mund.

Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.

43 Hvo som er viis, han mærke sig det og lægge sig HERRENS Naade paa Sinde!

Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!