Ordsprogene 7
1 Min Søn, vogt dig mine Ord, mine Bud maa du gemme hos dig;
| ڕۆڵە، گوێڕایەڵی قسەکانم بە و ڕاسپاردەکانم لەلای خۆت هەڵبگرە، |
2 vogt mine Bud, saa skal du leve, som din Øjesten vogte du, hvad jeg har lært dig;
| ڕاسپاردەکانم بەجێبگەیەنە، دەژیت، فێرکردنەکانیشم وەک گلێنەی چاوت بپارێزە. |
3 bind dem om dine Fingre, skriv dem paa dit Hjertes Tavle,
| بە پەنجەکانتەوە گرێیان بدە، لەسەر پەڕەی دڵت بیاننووسە. |
4 sig til Visdommen: »Du er min Søster!« og kald Forstanden Veninde,
| بە دانایی بڵێ: «تۆ خوشکی منی،» بە تێگەیشتنیش بڵێ: «تۆ خزمی منی.» |
5 at den maa vogte dig for Andenmands Hustru, en fremmed Kvinde med sleske Ord.
| بۆ ئەوەی لە ژنی بەدڕەوشت بتپارێزن، لە ژنی داوێنپیسی زمانلووس. |
6 Thi fra mit Vindue skued jeg ud, jeg kigged igennem mit Gitter;
| لە پەنجەرەی ماڵەکەمەوە لەو دیوی کڵاوڕۆژنەکەمەوە ڕوانیم، |
7 og blandt de tankeløse saa jeg en Yngling, en uden Vid blev jeg var blandt de unge;
| لەناو ساویلکەکاندا بینیم، لەناو کوڕاندا سەرنجم دا گەنجێکی تێنەگەیشتوو. |
8 han gik paa Gaden tæt ved et Hjørne, skred frem paa Vej til hendes Hus
| لە شەقامەکە پەڕییەوە و لایدا لای ژنە بەدڕەوشتەکە، ڕێگای ماڵی ئەوی دەگرتەبەر، |
9 i Skumringen henimod Aften, da Nat og Mørke brød frem.
| لە زەردەپەڕی ئێواران کاتی ئاوابوونی خۆر، لەژێر تاریکایی شەو. |
10 Og se, da møder Kvinden ham i Skøgedragt, underfundig i Hjertet;
| ئەوەتا ژنێک بەرەوپیری چوو، لە بەرگی لەشفرۆشێکی فێڵبازدا بوو. |
11 løssluppen, ustyrlig er hun, hjemme fandt hendes Fødder ej Ro;
| (ئەم ژنە بە دەنگەدەنگ و سەرکێشە، پێیەکانی لە ماڵی خۆی گیرنابێت. |
12 snart paa Gader, snart paa Torve, ved hvert et Hjørne lurer hun;
| پێیەکی لە شەقام و پێیەکی لە گۆڕەپانەکانە، لە هەموو پەنایەک بۆسە دەنێتەوە.) |
13 hun griber i ham og kysser ham og siger med frække Miner;
| گەنجەکەی گرت و ماچی کرد، بێ ئابڕووانە پێی گوت: |
14 »Jeg er et Takoffer skyldig og indfrier mit Løfte i Dag,
| «قوربانی هاوبەشیم لەسەرە، ئەمڕۆ نەزرەکانی خۆمم بەجێهێنا، |
15 gik derfor ud for at møde dig, søge dig, og nu har jeg fundet dig!
| بۆیە بۆ دیدەنیت هاتمە دەرەوە، بۆ دیداری ڕووی تۆ و بۆ دۆزینەوەت. |
16 Jeg har redt mit Leje med Tæpper, med broget ægyptisk Lærred,
| نوێنم لەسەر قەرەوێڵەکەم ڕاخستووە، کەتانی ڕەنگاوڕەنگی میسری، |
17 jeg har stænket min Seng med Myrra, med Aloe og med Kanelbark;
| نوێنەکەم بۆنخۆش کردووە بە موڕ و ئەلوا و دارچین. |
18 kom, lad os svælge til Daggry i Vellyst, beruse os i Elskovs Lyst!
| وەرە هەتا بەیانی ئەوین بنۆشین، بە خۆشەویستی چێژ وەربگرین، |
19 Thi Manden er ikke hjemme, paa Langfærd er han draget;
| چونکە مێردەکەم لە ماڵەوە نییە، چووەتە ڕێگایەکی دوور. |
20 Pengepungen tog han med, ved Fuldmaane kommer han hjem!«
| کیسە زیوی لەگەڵ خۆی بردووە، هەتا مانگ نەبێت بە چواردە ناگەڕێتەوە ماڵ.» |
21 Hun lokked ham med mange fagre Ord, forførte ham med sleske Læber;
| بە زۆری مەکرەکانی لەخشتەی برد، بە قسە لووسەکانی زەوقی هەستاند. |
22 tankeløst følger han hende som en Tyr, der føres til Slagtning, som en Hjort, der løber i Nettet,
| لەناکاو بەدوایدا ڕۆیشت، وەک گایەک بۆ سەربڕین ببردرێت، وەک مامز دەکەوێتە ناو تەڵە، |
23 til en Pil gennemborer dens Lever, som en Fugl, der falder i Snaren, uden at vide, det gælder dens Liv.
| هەتا تیرێک جەرگی ببڕێت، وەک پەلەکردنی باڵدار بۆ داو، کە نازانێ بۆ گیانی خۆیەتی. |
24 Hør mig da nu, min Søn, og lyt til min Munds Ord!
| ئەی کوڕینە، ئێستاش گوێم لێ بگرن، سەرنج بدەنە قسەکانی دەمم. |
25 Ej bøje du Hjertet til hendes Veje, far ikke vild paa hendes Stier;
| با دڵت بەرەو ڕێگاکانی ئەو ژنە لانەدات، لە ڕێبازەکانی گومڕا مەبە، |
26 thi mange ligger slagne, hvem hun har fældet, og stor er Hoben, som hun slog ihjel.
| چونکە زۆرن ئەوانەی بە برینداری بەریداونەتەوە، هەموو ئەوانەی بە دەستی کوژراون کۆمەڵی گەورەن. |
