Klagesangene 4
1 Hvor Guldet blev sort, og skæmmet det ædle metal, de hellige Stene slængt hen paa Gadernes Hjørner!
Saanen a narimat ti balitok; nagbaliwen ti kapupuroan a balitok. Naibukboken dagiti nasagradoan a batbato iti nagsasabatan dagiti kalsada.
2 Zions de dyre Sønner, der opvejed Guld, kun regnet for Lerkar, Pottemagerhænders Værk!
Napateg unay idi dagiti annak ti Sion, napatpateg ngem iti puro a balitok. Ngem itan ket kaiyariganda laengen ti burnay nga inaramid ti agdamdamili.
3 Selv Sjakaler byder Brystet til, giver Ungerne Die, men mit Folks Datter blev grum som Ørkenens Strudse.
Uray dagiti atap nga aso ket iparangda dagiti susoda tapno pasusoenda dagiti ukenda, ngem ti babai nga anak dagiti tattaok ket naranggas a maiyarig iti abestrus iti disierto.
4 Den spædes Tunge hang fast ved Ganen af Tørst, Børnene tigged om Brød, og ingen gav dem.
Dumket ti dila ti agsuso nga ubing iti ngangawna gapu iti pannakawawna, dumawat dagiti ubbing iti tinapay, ngem awan ti maited para kadakuada.
5 Folk, som levede lækkert, omkom paa Gaden; Folk, som var baaret paa Purpur, favnede Skarnet.
Dagiti tattao a sigud a mangmangan iti agkakangina a taraon ket nabaybay-anen a mabisbisinan kadagiti kalsada; dagiti sigud nga agkawkawes iti nalabbaga a pagan-anay ket addan ita iti tuktok dagiti gabsuon dagiti basura.
6 Mit Folks Datters Brøde var større end Synden i Sodom, som brat blev styrtet, saa Hænder ej rørtes derinde.
Ti nagbasolan ti babai nga anak dagiti tattaok ket dakdakkel ngem iti basol ti Sodoma, a naibelleng iti apagdarikmat uray no awan nangtiliw iti daytoy.
7 Hendes Fyrster var renere end Sne, mer hvide end Mælk, deres Legeme rødere end Koral, som Safir deres Aarer;
Dagiti mangidadaulo kenkuana ket sigud a kasla nasileng a niebe ken kas kapudaw iti gatas. Nalablabbaga ti bagbagida ngem iti napintas a rubi iti baybay; kasla safiro ti sukogda.
8 mer sorte end Sod ser de ud, kan ej kendes paa Gaden, Huden hænger ved Knoglerne, tør som Træ.
Ita ket pinangisiten ti kasipngetan dagiti langada, ket narigatdan a mabigbig kadagiti kalkalsada, ta dimketen dagiti kudilda kadagiti tultulangda. Nagangon daytoy a kas iti kayo!
9 Sværdets Ofre var bedre farne end Sultens, som svandt hen, dødsramte, af Mangel paa Markens Grøde.
Dagiti napapatay babaen iti kampilan ket am-amang a nasaysayaatda ngem dagiti natay gapu iti bisin; nasaysayaatda nga amang ngem kadagiti nakapsut; nga arigna a naduyok gapu iti bisin iti kinaawan ti apit kadagiti talon.
10 Blide Kvinders Hænder kogte deres Børn; da mit Folks Datter brød sammen, blev de dem til Føde.
Inluto dagiti ima dagiti naasi a babbai dagiti mismo nga annakda; dagitoy nga ubbing ket nagbalin a taraonda kabayatan ti pannakarumek ti babai nga anak dagiti tattaok.
11 HERREN køled sin Vrede, udøste sin Harmglød, han tændte i Zion en Ild, dets Grundvolde aad den.
Pinennek ni Yahweh ti pungtotna. Imbukbokna ti umap-apuy nga ungetna; kasla nangpasged isuna idiay Sion ket inkisap daytoy dagiti pundasionna.
12 Ej troede Jordens Konger, ja ingen i Verden, at Uven og Fjende skulde staa i Jerusalems Porte.
Uray dagiti ari ditoy daga wenno ti siasinoman nga agnanaed iti daytoy a lubong ket saan a mamati nga adda makastrek a kasupiat ken kabusor kadagiti ruangan ti Jerusalem.
13 Det var for Profeternes Synd, for Præsternes Brøde, som i dets Midte udgød retfærdiges Blod.
Ngem inaramidda, gapu kadagiti basbasol dagiti profetana, ken kadagiti nagkurangan dagiti papadina a nangpasayasay iti dara dagiti nalilinteg.
14 De vanked som blinde paa Gaderne, tilsølet af Blod, rørte med Klæderne Ting, som ikke maa røres.
Agalla-alla itan dagidiay a profeta ken papadi a kas kadagiti bulsek kadagiti kalkalsada. Natulawandan babaen iti dayta a dara isu nga awan ti makabael nga uray mangsagid kadagiti kawesda.
15 »Var jer! En uren!« raabte man; »Var jer dog for dem!« Naar de flyr og vanker, raaber man: »Bliv ikke her!«
“Panaw! Dakayo a narugit,” kastoy ti ipukpukkaw dagitoy a propeta ken papadi. “Pumanawkayo! Saandakami a sagsagiden!” Isu a nagalla-allada kadagiti nadumaduma a daga, ngem uray dagiti Hentil ket kunkunada, “Saandan a makapagnaed ditoy a kas ganggannaet.”
16 HERREN spredte dem selv, han saa dem ej mer, Præster regned man ej eller ynked Profeter.
Inwaras ida ni Yahweh manipud iti imatangna, saanna idan a kakaasian. Awanen ti mangpasangbay nga addaan iti panagraem kadagiti papadi, ken ipakpakitada a saandan a kailalaan dagiti panglakayen.
17 End smægted vort Blik efter Hjælp, men kun for at skuffes, paa Varden spejded vi efter det Folk, der ej hjælper.
Kanayon a mapaay dagiti matami a makasarak iti awan kaaspingna a tulong, numan pay sigagagarda a nangkita iti nasion a saan met a mangisalakan kadakami.
18 De lured paa vort Fjed, fra Torvene holdt vi os borte; Enden var nær, vore Dage var omme, ja, Enden var kommet.
Inan-anupda dagiti tugotmi kadagiti kalsada. Asidegen ti kanibusananmi ken mabilbilangen dagiti al-aldawmi, ta dimtengen ti panungpalanmi.
19 Mer snare end Himlens Ørne var de, som jog os, paa Bjergene satte de efter os, lured i Ørkenen,
Naparpartak dagiti mangkamkamat kadakami ngem dagiti agila iti tangatang. Inanupdakami agingga kadagiti banbantay sadakami pinadaanan iti let-ang.
20 vor Livsaande, HERRENS Salvede, blev fanget i deres Grave, han, i hvis Skygge vi tænkte at leve blandt Folkene.
Ti anges iti agongmi, ti dinutokan ni Yahweh - ti arimi, ket napalab-ogan babaen kadagiti abut; ti arimi a nangibagaanmi nga, “Agbiagkami kadagiti nasion iti babaen ti panangsalaknibna.”
21 Glæd dig og fryd dig, Edom, som bor i Uz! Ogsaa dig skal Bægeret naa, du skal blotte dig drukken.
Agrag-o ken agragsakka, babai nga anak ti Edom nga agnanaed iti daga ti Us, ta maipasanto kenka ti kopa. Mabartekkanto ken silalamo-lamo.
22 Din Skyld er til Ende, Zion, du forvises ej mer; han hjemsøger, Edom, din Skyld, afslører dine Synder.
Naggibusen ti dusam, babai nga anak ti Sion. Saannakan a paipanaw. Ngem dusaennaka iti nagbasolam, babai nga anak ti Edom. Lukaisannanto pay dagiti basbasolmo.
