Job 8
1 Saa tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:
Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —
2 Hvor længe taler du saa, hvor længe skal Mundens Uvejr rase?
«Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?
3 Mon Gud vel bøjer Retten, bøjer den Almægtige Retfærd?
Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?
4 Har dine Sønner syndet imod ham, og gav han dem deres Brøde i Vold,
Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.
5 saa søg du nu hen til Gud og bed hans Almagt om Naade!
Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,
6 Saafremt du er ren og oprigtig, ja, da vil han vaage over dig, genrejse din Retfærds Bolig;
Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.
7 din fordums Lykke vil synes ringe, saare stor skal din Fremtid blive.
Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.
8 Thi spørg dog den henfarne Slægt, læg Mærke til Fædrenes Granskning!
Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин
9 Vi er fra i Gaar, og intet ved vi, en Skygge er vore Dage paa Jord.
(Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).
10 Mon ej de kan lære dig, sige dig det og give dig Svar af Hjertet:
Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?
11 Vokser der Siv, hvor der ikke er Sump, gror Nilgræs frem, hvor der ikke er Vand?
Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?
12 Endnu i Grøde, uden at høstes, visner det før alt andet Græs.
Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.
13 Saa gaar det enhver, der glemmer Gud, en vanhelligs Haab slaar fejl:
Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.
14 som Sommerspind er hans Tilflugt, hans Tillid er Spindelvæv;
Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.
15 han støtter sig til sit Hus, det falder, han klynger sig til det, ej staar det fast.
У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.
16 I Solskinnet vokser han frodigt, hans Ranker breder sig Haven over,
У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,
17 i Stendynger fletter hans Rødder sig ind, han hager sig fast mellem Sten;
Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,
18 men rives han bort fra sit Sted, fornægter det ham: »Jeg har ikke set dig!«
Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.
19 Se, det er Glæden, han har af sin Vej, og af Jorden fremspirer en anden!
Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.
20 Se, Gud agter ej den uskyldige ringe, han holder ej fast ved de ondes Haand.
Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.
21 End skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Jubel;
У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,
22 dine Avindsmænd skal klædes i Skam og gudløses Telt ej findes mer!
Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».
