Klagesangene 3
1 Teg er den Mand, som saa Elendighed ved hans Vredes Ris.
Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
2 Mig ledede og førte han ind i Mørke og ikke til Lys.
Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
3 Kun imod mig vendte han atter og atter sin Haand den ganske Dag.
Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
4 Han gjorde mit Kød og min Hud gammel; han sønderbrød mine Ben.
Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
5 Han byggede imod mig og omgav mig med Galde og Møje.
Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
6 Han lod mig bo i de mørke Steder som dem, der ere døde i al Evighed.
Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
7 Han tilmurede for mig, og jeg kan ikke komme ud, han gjorde min Lænke svar.
Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
8 Naar jeg end skriger og raaber, lukker han til for min Bøn.
A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
9 Han har tilmuret mine Veje med hugne Stene, han har gjort mine Stier krogede.
Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
10 Han er bleven mig som en Bjørn, der ligger paa Lur, som en Løve i Skjul.
Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
11 Han lod mine Veje bøje af, og saa sønderrev han mig; han lagde mig øde.
Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
12 Han spændte sin Bue og stillede mig som Maalet for Pilen.
Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
13 Han lod Pile af sit Kogger trænge ind i mine Nyrer.
Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
14 Jeg er bleven alt mit Folk til Latter, deres Spottesang den ganske Dag.
Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
15 Han mættede mig med beske Urter, „han gav mig rigelig Malurt at drikke
Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
16 og lod mine Tænder bide i Grus, han nedtrykte mig i Aske.
Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
17 Og du bortstødte min Sjæl fra Fred, jeg har glemt det gode.
Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
18 Og jeg sagde: Borte er min Kraft, og hvad jeg forventede fra Herren.
I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
19 Kom min Elendighed og min Landflygtighed i Hu: Malurt og Galde!
Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
20 Min Sjæl kommer det ret i Hu og er nedbøjet i mit Indre.
Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
21 Dette vil jeg tage mig til Hjerte, derfor vil jeg haabe:
Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
22 Det er Herrens Miskundhed, at vi ikke ere fortærede; thi hans Barmhjertighed har ingen Ende.
To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
23 Den er ny hver Morgen, din Trofasthed er stor.
Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
24 Herren er min Del, siger min Sjæl, derfor vil jeg haabe til ham.
PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
25 Herren er god imod dem, som bie efter ham, imod den Sjæl, som spørger efter ham.
Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
26 Det er godt, at man haaber og er stille til Herrens Frelse.
Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
27 Det er en Mand godt, at han bærer Aag i sin Ungdom.
Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
28 Han vil sidde ene og tie; thi han lægger det paa ham.
Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
29 Han vil trykke sin Mund imod Støvet, om der maaske kunde være Forhaabning.
Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
30 Han vil vende Kinden imod den, som slaar ham, han vil mættes med Forhaanelse.
Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
31 Thi Herren skal ikke forkaste evindelig.
Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
32 Thi dersom han bedrøver, da skal han dog forbarme sig efter sin store Miskundhed.
A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
33 Thi det er ikke af sit Hjerte, at han plager og bedrøver Menneskens Børn.
Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
34 For at knuse alle de bundne paa Jorden under sine Fødder,
Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
35 for at bøje en Mands Ret for den Højestes Ansigt,
Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
36 for at forvende et Menneskes Retssag — skuer Herren ikke ned.
Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
37 Hvo er den, som har sagt noget, saa at det skete, uden at Herren befaler det?
Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
38 Mon Lykke og Ulykke ikke udgaa af den Højestes Mund?
Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
39 Hvorfor klager et Menneske som lever? — enhver for sine Synder!
Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
40 Lader os ransage vore Veje og efterspore dem og vende om til Herren!
Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
41 Lader os opløfte vort Hjerte tillige med vore Hænder til Gud i Himmelen!
Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
42 Vi, vi have syndet og været genstridige, du tilgav ikke.
Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
43 Du tildækkede os med Vrede og forfulgte os, ihjelslog, sparede ikke,
Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
44 Du skjulte dig med en Sky, at ingen Bøn kunde trænge igennem.
Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
45 Du gjorde os til Skarn og Udskud midt iblandt Folkene.
Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
46 Alle vore Fjender opspilede deres Mund imod os.
Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
47 Der var Forfærdelse og Gru for os, Ødelæggelse og Undergang.
Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
48 Mit Øje rinder med Vandbække over mit Folks Datters Undergang.
Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
49 Mit Øje strømmer og bliver ikke stille, der er ingen Afladelse,
Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
50 indtil Herren skuer ned og ser til fra Himmelen.
Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
51 Mit Øje voldte min Sjæl Smerte over alle min Stads Døtre.
Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
52 Hart jagede mig som en Fugl de, der vare mine Fjender uden Grund.
Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
53 De bragte mit Liv til at vorde stille i Graven og kastede en Sten over mig.
Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
54 Der strømmede Vand ned over mit Hoved, jeg sagde: Det er forbi med mig.
Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
55 Jeg kaldte paa dit Navn, Herre! fra Graven, i det dybe.
Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
56 Du har hørt min Røst; tilluk ej dit Øre for mit Suk, for mit Raab!
Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
57 Du holdt dig nær den Dag, jeg kaldte paa dig, du sagde: Frygt ikke!
Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
58 Herre! du har udført min Sjæls Sag, du har udløst mit Liv.
Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
59 Herre! du har set den Uret, som sker mig, døm i min Sag!
PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
60 Du har set al deres Hævn, alle deres Tanker imod mig.
Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
61 Herre! du har hørt deres haanende Tale, alle deres Tanker imod mig,
Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
62 mine Modstanderes Ord og deres Anslag imod mig den ganske Dag.
[Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Sku, hvorledes de sidde, og hvorledes de staa op; jeg er deres Spottesang.
Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
64 Du skal gengælde dem, Herre! efter deres Hænders Gerning.
Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
65 Du skal give dem et Dække over Hjertet, din Forbandelse hører dem til.
Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
66 Du skal forfølge dem i Vrede, og ødelægge dem, at de ikke ere under Herrens Himmel.
Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!
