Apostelenes gerninger 20
1 Men efter at dette Røre var stillet, lod Paulus Disciplene hente og formanede dem, tog Afsked og begav sig derfra for at rejse til Makedonien.
Topilang besiⱪⱪandin keyin, Pawlus muhlislarni qaⱪirip, ularni riƣbǝtlǝndürdi wǝ ular bilǝn hoxlixip, Makedoniyǝgǝ ⱪarap kǝtti.
2 Og da han var dragen igennem disse Egne og havde formanet dem med megen Tale, kom han til Grækenland.
U xu ǝtraptiki yurtlarni arilap, etiⱪadqilarni nurƣun sɵz-tǝlimlǝr bilǝn riƣbǝtlǝndürgǝndin keyin, Yunanƣa berip,
3 Der tilbragte han tre Maaneder, og da Jøderne havde Anslag for imod ham, just som han skulde til at sejle til Syrien, blev han til Sinds at vende tilbage igennem Makedonien.
u yǝrdǝ üq ay turdi. Pawlus kemigǝ olturup Suriyǝgǝ mangay dǝp turƣanda, Yǝⱨudiylarning uni ɵltürüx suyiⱪǝsti bilinip ⱪelip, u Makedoniyǝ arⱪiliⱪ [ⱪuruⱪluⱪ bilǝn] ⱪaytip ketix ⱪarariƣa kǝldi.
4 Men Pyrrus's Søn Sopater fra Berøa og af Thessalonikerne Aristarkus og Sekundus og Kajus fra Derbe og Timotheus og af Asiaterne Tykikus og Trofimus fulgte med ham til Asien.
Uningƣa ⱨǝmraⱨ bolƣanlar Beriyaliⱪ Pirrusning oƣli Sopater, Tesalonikaliⱪlardin Aristarhus bilǝn Sekundus, Dǝrbǝlik Gayus, Timotiy wǝ Asiya ɵlkisidin Tikikus bilǝn Trofimuslar idi.
5 Disse droge forud og biede paa os i Troas;
Ular awwal Troas xǝⱨirigǝ berip, bizning yetip beriximizni kütüp turdi.
6 men vi sejlede efter de usyrede Brøds Dage ud fra Filippi og kom fem Dage efter til dem i Troas, hvor vi tilbragte syv Dage.
Biz bolsaⱪ «petir nan ⱨeyti» künliridin keyin, Filippi xǝⱨiridin kemigǝ olturup, bǝx kündin keyin Troasⱪa kelip, ular bilǝn uqraxtuⱪ wǝ u yǝrdǝ yǝttǝ kün turduⱪ.
7 Men paa den første Dag i Ugen, da vi vare forsamlede for at bryde Brødet, samtalede Paulus med dem, da han den næste Dag vilde rejse derfra, og han blev ved med at tale indtil Midnat.
Ⱨǝptining birinqi küni, biz nan oxtuxⱪa jǝm bolƣanda, Pawlus ǝtisi kǝtmǝkqi bolƣaqⱪa, jamaǝtkǝ sɵz ⱪilixⱪa baxlidi; sɵzini tün yerimgiqǝ uzartti.
8 Men der var mange Lamper i Salen ovenpaa, hvor vi vare samlede.
Biz jǝm bolƣan yuⱪiriⱪi ⱪǝwǝttiki ɵydǝ nurƣun ⱪara qiraƣlar yenip turatti.
9 Og der sad i Vinduet en ung Mand ved Navn Eutykus; han faldt i en dyb Søvn, da Paulus fortsatte Samtalen saa længe, og overvældet af Søvnen styrtede han ned fra det tredje Stokværk og blev tagen død op.
Əwtikus isimlik bir yigit derizidǝ olturƣanidi. Pawlus sɵzlǝp heli bir yǝrgǝ barƣanda, uni mügdǝk besiwatⱪanidi. Andin u ƣǝrⱪ uyⱪuƣa ketip, u üqinqi ⱪǝwǝttin yǝrgǝ yiⱪilip qüxti. Kɵpqilik uni yǝrdin kɵtürüp ⱪarisa, u ɵlüp bolƣanidi.
10 Men Paulus gik ned og kastede sig over ham og omfavnede ham og sagde: „Larmer ikke; thi hans Sjæl er i ham.”
Pawlus pǝskǝ qüxüp, uning üstigǝ etilip, ⱪuqaⱪlap turup: Azablanmanglar, u tirikkǝn! — dedi.
11 Men han gik op igen og brød Brødet og nød deraf og talte endnu længe med dem indtil Dagningen, og dermed drog han bort.
Ⱪaytidin ɵygǝ qiⱪip, nanni oxtup yegǝndin keyin, Pawlus ular bilǝn tang atⱪuqǝ uzun sɵzlǝxti wǝ u bu yǝrdin yolƣa qiⱪti.
12 Men de bragte det unge Menneske levende op og vare ikke lidet trøstede.
[Troastikilǝr] bolsa ⱨeliⱪi yigitni ɵyigǝ ⱨayat apirip ⱪoydi. Ular buningdin qǝksiz tǝsǝlli tapti.
13 Men vi gik forud til Skibet og sejlede til Assus og skulde derfra tage Paulus med; thi saaledes havde han bestemt det, da han selv vilde gaa til Fods.
Biz bolsaⱪ Pawlustin burun Assos xǝⱨirigǝ kemǝ bilǝn barduⱪ. Qünki Pawlus xu yǝrgǝ piyadǝ baray, silǝr mǝndin awwal yetip berip, u yǝrdǝ meni kemigǝ eliwelixni kütünglar, dǝp orunlaxturƣanidi.
14 Da han nu stødte til os i Assus, toge vi ham om Bord og kom til Mitylene.
Assosta u biz bilǝn uqraxⱪandin keyin biz uni kemigǝ elip Mitulin xǝⱨirigǝ kǝlduⱪ.
15 Og vi sejlede derfra og kom den næste Dag lige ud for Kios; Dagen derpaa lagde vi til ved Samos og kom næste Dag til Milet.
Andin xu yǝrdin qiⱪip, ǝtisi Hiyos arilining uduliƣa kelip turduⱪ. Üqinqi küni Samos ariliƣa yetip kǝlduⱪ wǝ Trogillium xǝⱨiridǝ ⱪonduⱪ; uning ǝtisi Miletus xǝⱨirigǝ barduⱪ.
16 Thi Paulus havde besluttet at sejle Efesus forbi, for at det ikke skulde hændes, at han blev opholdt i Asien; thi han hastede for at komme til Jerusalem paa Pinsedagen, om det var ham muligt.
Qünki Pawlus Asiya ɵlkisidǝ kɵp waⱪitni ɵtküzüwǝtmǝslik üqün, dengiz sǝpiridǝ Əfǝsusta tohtimay ɵtüp ketixni ⱪarar ⱪilƣanidi. Sǝwǝbi, u «orma ⱨeyti» künini mumkinⱪǝdǝr Yerusalemda ɵtküzüx üqün aldiraytti.
17 Men fra Milet sendte han Bud til Efesus og lod Menighedens Ældste kalde til sig.
Əmdi Miletus xǝⱨiridin Əfǝsusⱪa adǝm ǝwǝtip, jamaǝttiki aⱪsaⱪallarni qaⱪirdi.
18 Og da de kom til ham, sagde han til dem: „I vide, hvorledes jeg færdedes iblandt eder den hele Tid igennem fra den første Dag, jeg kom til Asien,
Ular kǝlgǝndin keyin, u ularƣa mundaⱪ dedi: — Mǝn Asiya ɵlkisigǝ ayaƣ basⱪan birinqi kündin tartip, silǝr bilǝn ⱪandaⱪ ɵtkǝnlikim ⱨǝrbiringlarƣa mǝlum.
19 idet jeg tjente Herren i al Ydmyghed og under Taarer og Prøvelser, som timedes mig ved Jødernes Efterstræbelser;
Rǝbning hizmitidǝ ⱨǝr tǝrǝptǝ kǝmtǝr bolup, kɵz yaxlirim tɵkülgǝnlikini, xundaⱪla Yǝⱨudiylarning suyiⱪǝstliri tüpǝylidin beximdin ɵtkǝn sinaⱪlarda qidiƣanliⱪimni bilisilǝr,
20 hvorledes jeg ikke har unddraget mig fra at forkynde eder noget som helst af det, som kunde være til Gavn, og at lære eder offentligt og i Husene,
wǝ yǝnǝ mǝyli ammiwi sorunlarda bolsun yaki ɵy-ɵylǝrdǝ bolsun, silǝrgǝ tǝlim bǝrginimdǝ, silǝrgǝ paydiliⱪ bolsila ⱨeqnemini ayimay jakarlap,
21 idet jeg vidnede baade for Jøder og Grækere om Omvendelsen til Gud og Troen paa vor Herre Jesus Kristus.
Yǝⱨudiylar ⱨǝm Greklǝrgimu Huda aldida towa ⱪilix wǝ Rǝbbimiz Əysa Mǝsiⱨgǝ etiⱪad ⱪilix kerǝklikigǝ guwaⱨliⱪ berip jekiligǝnlikim ⱨǝmminglarƣa mǝlum.
22 Og nu se, bunden af Aanden drager jeg til Jerusalem uden at vide, hvad der skal møde mig,
Ⱨazir mana, roⱨta baƣlanƣan ⱨalda Yerusalemƣa ketiwatimǝn. U yǝrdǝ nemǝ ixlarning beximƣa qüxidiƣanliⱪini uⱪmaymǝn;
23 kun, at den Helligaand i hver By vidner for mig og siger, at Lænker og Trængsler vente mig.
Pǝⱪǝt xuni bilimǝnki, Muⱪǝddǝs Roⱨ mǝn barƣanla xǝⱨǝrlǝrdǝ zindan kixǝnliri wǝ azab-oⱪubǝtlǝrning meni kütüp turidiƣanliⱪini aldin eniⱪ eytip kǝlmǝktǝ.
24 Men jeg agter ikke mit Liv noget værd for mig selv, for at jeg kan fuldende mit Løb og den Tjeneste, som jeg har faaet af den Herre Jesus, at vidne om Guds Naades Evangelium.
Lekin mǝn ɵz musapǝmni tamamlixim, Rǝb Əysadin tapxuruwalƣan hizmǝtni ada ⱪilixim, yǝni Hudaning meⱨir-xǝpⱪiti toƣrisidiki hux hǝwǝrning toluⱪ guwaⱨqisi boluxum üqün, ɵz ⱨayatimni ⱪilqǝ ayimaymǝn.
25 Og nu se, jeg ved, at I ikke mere skulle se mit Ansigt, alle I, iblandt hvem jeg gik om og prædikede Riget.
Mǝn silǝr bilǝn arilixip, ⱨǝmminglar arisida yürüp Hudaning padixaⱨliⱪini jakarlidim; ǝmdi mana manga mǝlumki, buningdin keyin silǝrdin ⱨeqkim yüzümni ⱪayta kɵrǝlmǝysilǝr.
26 Derfor vidner jeg for eder paa denne Dag, at jeg er ren for alles Blod;
Xuning üqün, bügün silǝrgǝ guwaⱨliⱪ ⱪilip eytip ⱪoyayki, mǝn ⱨeqbirining ⱪeniƣa ⱪǝrzdar ǝmǝsmǝn.
27 thi jeg unddrog mig ikke fra at forkynde eder hele Guds Raad.
Qünki mǝn Hudaning toluⱪ mǝⱪsǝt-iradisini ⱪilqǝ elip ⱪalmay silǝrgǝ bayan ⱪilip yǝtküzüxtin bax tartmidim.
28 Saa giver Agt paa eder selv og den hele Hjord, i hvilken den Helligaand satte eder som Tilsynsmænd, til at vogte Guds Menighed, som han erhvervede sig med sit eget Blod.
Muⱪǝddǝs Roⱨ silǝrni Hudaning jamaitini beⱪix üqün Uning padisi iqidǝ yetǝkqi ⱪilip tikligǝnidi; ǝmdi ɵzünglarƣa ⱨǝm Ɵz Oƣlining ⱪeni bilǝn setiwalƣan barliⱪ padisiƣa sǝgǝk bolunglar!
29 Jeg ved, at der efter min Bortgang skal komme svare Ulve ind iblandt eder, som ikke ville spare Hjorden.
Qünki manga ayanki, mǝn kǝtkǝndin keyin, qilbɵrilǝr aranglarƣa kirip, padini ⱨeq ayimaydu,
30 Og af eders egen Midte skal der opstaa Mænd, som skulle tale forvendte Ting for at drage Disciplene efter sig.
ⱨǝmdǝ ⱨǝtta aranglardinmu bǝzilǝr muhlislarni ɵzlirigǝ tartiwelix üqün ⱨǝⱪiⱪǝtni burmiliƣan türlük ixlarni sɵzlǝydu.
31 Derfor vaager og kommer i Hu, at jeg har ikke ophørt i tre Aar, Nat og Dag, at paaminde hver enkelt med Taarer.
Xunga, sǝgǝk bolunglar, mening üq yil keqǝ-kündüz demǝy, ⱨǝrbiringlarƣa kɵz yaxlirim bilǝn tohtimay nǝsiⱨǝt berip turƣanliⱪimni esinglarda tutunglar.
32 Og nu overgiver jeg eder til Gud og hans Naades Ord, som formaar at opbygge eder og at give eder Arven iblandt alle de helligede.
Əmdi mǝn silǝrni Hudaƣa wǝ Uning meⱨir-xǝpⱪǝt yǝtküzidiƣan sɵz-kalamiƣa tapxurimǝn. Bu sɵz-kalam etiⱪadinglarni ⱪuruxⱪa ⱨǝm pak-muⱪǝddǝs ⱪilinƣan barliⱪ hǝlⱪi arisida iltipat ⱪilinidiƣan mirastin silǝrni nesip ⱪilixⱪa ⱪadirdur.
33 Jeg har ikke begæret nogens Sølv eller Guld eller Klædebon.
Mǝn ⱨeqⱪaqan ⱨeqkimdin kiyim-keqǝk yaki altun-kümüx tama ⱪilip baⱪmiƣanmǝn.
34 I vide selv, at disse Hænder have tjent for mine Fornødenheder og for dem, som vare med mig.
Silǝrgǝ mǝlumki, mǝn ikki bilikimgǝ tayinip, ɵzümning wǝ ⱨǝmraⱨlirimning ⱨajitidin qiⱪtim.
35 Jeg viste eder i alle Ting, at saaledes bør vi arbejde og tage os af de skrøbelige og ihukomme den Herres Jesu Ord, at han selv har sagt: „Det er saligere at give end at tage.”
Bundaⱪ ⱪilip ⱨǝrbir ixlarda mǝn silǝrgǝ muxundaⱪ ǝjir-ǝmgǝk arⱪiliⱪ ajiz-ⱨajǝtmǝnlǝrgǝ yardǝm berix lazimliⱪini, xundaⱪla Rǝb Əysa ɵzi eytⱪan: «Bǝrmǝk almaⱪtinmu bǝhtliktur» deginini esinglardin qiⱪarmasliⱪinglar kerǝklikini kɵrsǝttim.
36 Og da han havde sagt dette, faldt han paa sine Knæ og bad med dem alle.
Bu sɵzlǝrni ⱪilip bolup, u ⱨǝmmǝylǝn bilǝn birliktǝ tizlinip olturup dua ⱪildi.
37 Og de brast alle i heftig Graad, og de faldt Paulus om Halsen og kyssede ham.
Ⱨǝmmǝylǝn ⱪattiⱪ yiƣlixip kǝtti; Pawlusning boyniƣa esilip ⱪuqaⱪlap, ⱪizƣin sɵyüxti.
38 Og mest smertede dem det Ord, han havde sagt, at de ikke mere skulde se hans Ansigt. Saa ledsagede de ham til Skibet.
Ularni ǝng azabliƣini Pawlusning, «Buningdin keyin yüzümni ⱪayta kɵrǝlmǝysilǝr» degǝn sɵzi boldi. Keyin, ular uni kemigǝ qiⱪirip uzitip ⱪoydi.
