Žalmy 147
1 Chvalte Hospodina, nebo dobré jest zpívati žalmy Bohu našemu, nebo rozkošné jest, a ozdobná jest chvála.
Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
2 Stavitel Jeruzaléma Hospodin, rozptýlený lid Izraelský shromažďuje,
PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
3 Kterýž uzdravuje skroušené srdcem, a uvazuje bolesti jejich,
On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
4 Kterýž sčítá počet hvězd, a každé z nich ze jména povolává.
On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
5 Velikýť jest Pán náš, a nesmírný v síle; rozumnosti jeho není počtu.
Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
6 Pozdvihuje pokorných Hospodin, ale bezbožné snižuje až k zemi.
PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
7 Zpívejte Hospodinu s díkčiněním, zpívejte žalmy Bohu našemu na citaře,
Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
8 Kterýž zastírá nebesa hustými oblaky, nastrojuje zemi déšť, a vyvodí trávu na horách.
Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
9 Kterýž dává hovadům potravu jejich, i mladým krkavcům, kteříž volají k němu.
Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
10 Nemáť v síle koně zalíbení, aniž se kochá v lejtkách muže udatného.
Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
11 Líbost má Hospodin v těch, kteříž se ho bojí, a kteříž doufají v milosrdenství jeho.
PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
12 Chval, Jeruzaléme, Hospodina, chval Boha svého, Sione.
Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
13 Nebo on utvrzuje závory bran tvých, požehnání udílí synům tvým u prostřed tebe.
On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
14 On působí v končinách tvých pokoj, a bělí pšeničnou nasycuje tě.
Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
15 On když vysílá na zemi rozkaz svůj, velmi rychle k vykonání běží slovo jeho.
On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
16 Onť dává sníh jako vlnu, jíním jako popelem posýpá.
On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
17 Hází ledem svým jako skyvami; před zimou jeho kdo ostojí?
Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
18 Vysílaje slovo své, rozpouští je; hned jakž povane větrem svým, anť tekou vody.
Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
19 Zvěstuje slovo své Jákobovi, ustanovení svá a soudy své Izraelovi.
Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
20 Neučinilť tak žádnému národu, a protož soudů jeho nepoznali. Halelujah.
Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.
