Príslovia 19
1 Lepší jest chudý, jenž chodí v upřímnosti své, nežli převrácený ve rtech svých, kterýž jest blázen.
Ліпший убогий, що ходить в своїй непови́нності, ніж лукавий уста́ми та нерозумний.
2 Jistě že bez umění duši není dobře, a kdož jest kvapných noh, hřeší.
Теж не добра душа без знання́, а хто на́глить ногами, спіткне́ться.
3 Bláznovství člověka převrací cestu jeho, ačkoli proti Hospodinu zpouzí se srdce jeho.
Глупо́та люди́ни дорогу її викривля́є, і на Господа гні́вається її серце.
4 Statek přidává přátel množství, ale chudý od přítele svého odloučen bývá.
Маєток примно́жує дру́зів числе́нних, а від бідака́ відпадає й товариш його.
5 Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, neuteče.
Свідок брехливий не буде без кари, а хто бре́хні говорить, не буде врято́ваний.
6 Mnozí pokoří se před knížetem, a každý jest přítel muži štědrému.
Багато-хто го́дять тому, хто гостинці дає, і кожен товариш люди́ні, яка не скупи́ться на дари.
7 Všickni bratří chudého v nenávisti jej mají; čím více přátelé jeho vzdalují se od něho! Když volá za nimi, není jich.
Бідаря́ ненави́дять всі браття його, а тимбільш його при́ятелі відпадають від нього; а коли за словами поради женеться, — нема їх!
8 Ten, kdož miluje duši svou, nabývá moudrosti, a ostříhá opatrnosti, aby nalezl dobré.
Хто ума набуває, кохає той душу свою, а хто розум стереже́, той знахо́дить добро́.
9 Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, zahyne.
Свідок брехливий не буде без кари, хто ж неправду говорить, загине.
10 Nesluší na blázna rozkoš, a ovšem, aby služebník nad knížaty panoval.
Не лицю́є пишно́та безумному, тим більше рабові панувати над зве́рхником.
11 Rozum člověka zdržuje hněv jeho, a čest jeho jest prominouti provinění.
Розум люди́ни припинює гнів її, а вели́чність її — перейти над провиною.
12 Prchlivost královská jako řvání mladého lva jest, a ochotnost jeho jako rosa na bylinu.
Гнів царя — немов рик левчука́, а ласка́вість його — як роса на траву.
13 Trápení otci svému jest syn bláznivý, a ustavičné kapání žena svárlivá.
Син безумний — погибіль для батька свого́, а жінка сварлива — як ри́нва, що з неї вода тече за́вжди.
14 Dům a statek jest po rodičích, ale od Hospodina manželka rozumná.
Хата й маєток — спа́дщина батьків, а жінка розумна — від Господа.
15 Lenost přivodí tvrdý sen, a duše váhavá lačněti bude.
Лі́нощі сон накидають, і лінива душа — голодує.
16 Ten, kdož ostříhá přikázaní, ostříhá duše své; ale kdož pohrdá cestami svými, zahyne.
Хто заповідь охороня́є, той душу свою стереже́; хто дороги свої легкова́жить, — помре.
17 Kdo uděluje chudému, půjčuje Hospodinu, a onť za dobrodiní jeho odplatí jemu.
Хто милости́вий до вбогого, той позичає для Господа, і чин його Він надолу́жить йому.
18 Tresci syna svého, dokudž jest o něm naděje, a k zahynutí jeho neodpouštěj jemu duše tvá.
Карта́й свого сина, коли є наді́я навчити, та забити його — не підно́сь свою душу.
19 Veliký hněv ukazuj, odpouštěje trestání, proto že poněvadž odpouštíš, potom více trestati budeš.
Люди́на великого гніву хай кару несе, бо якщо ти вряту́єш її, то вчи́ниш ще гірше.
20 Poslouchej rady, a přijímej kázeň, abys vždy někdy moudrý byl.
Слухай ради й карта́ння приймай, щоб мудрим ти став при своєму кінці́.
21 Mnozí úmyslové jsou v srdci člověka, ale uložení Hospodinovo toť ostojí.
У серці люди́ни багато думо́к, але ви́повниться тільки за́дум Господній.
22 Žádaná věc člověku jest dobře činiti jiným, ale počestnější jest chudý než muž lživý.
Здобу́ток люди́ні — то милість її, але ліпший біда́р за люди́ну брехливу.
23 Bázeň Hospodinova k životu. Takový jsa nasycen, bydlí, aniž neštěstím navštíven bývá.
Страх Господній веде́ до життя, і хто його має, той ситим ночує, і зло не дося́гне його.
24 Lenivý schovává ruku svou za ňadra, ani k ústům svým jí nevztáhne.
У миску стромляє лінюх свою руку, до уст же своїх не піді́йме її.
25 Ubí posměvače, ať se hlupec dovtípí; a potresci rozumného, ať porozumí umění.
Як битимеш нерозважного, то помудріє й немудрий, а будеш розумного остеріга́ти, то він зрозуміє поуку.
26 Syn, kterýž hanbu a lehkost činí, hubí otce, a zahání matku.
Хто батька грабує, хто матір жене? — Це син, що засти́джує та осоро́млює, —
27 Přestaň, synu můj, poslouchati učení, kteréž od řečí rozumných odvozuje.
перестань же, мій сину, навчатися від нерозумних, щоб відступитися від слів знання́!
28 Svědek nešlechetný posmívá se soudu, a ústa bezbožných přikrývají nepravost.
Свідок нікчемний висміює суд, а уста безбожних вибри́зкують кривду.
29 Nebo na posměvače hotoví jsou nálezové, a rány na hřbet bláznů.
На насмі́шників кари готові пості́йно, і вдари на спи́ну безумним.
