Jób 9

1 Odpověděv pak Job, řekl:

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 I ovšem vím, žeť tak jest; nebo jak by mohl člověk spravedliv býti před Bohem silným?

آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

3 A chtěl-li by se hádati s ním, nemohl by jemu odpovědíti ani na jedno z tisíce slov.

اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

4 Moudrého jest srdce a silný v moci. Kdo zatvrdiv se proti němu, pokoje užil?

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

5 On přenáší hory, než kdo shlédne, a podvrací je v prchlivosti své.

ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

6 On pohybuje zemí z místa jejího, tak že se třesou sloupové její.

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

7 On když zapovídá slunci, nevychází, a hvězdy zapečeťuje.

اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

8 On roztahuje nebe sám, a šlapá po vlnách mořských.

او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

9 On učinil Arktura, Oriona, Kuřátka a hvězdy skryté na poledne.

و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

10 On činí věci veliké, a to nevystižitelné a divné, jimž není počtu.

او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

11 Ano jde-li mimo mne, tedy nevidím; ovšem když pomíjí, neznamenám ho.

از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

12 Tolikéž jestliže co uchvátí, kdo mu to rozkáže navrátiti? Kdo dí jemu: Co činíš?

هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

13 Nezdržel-li by Bůh hněvu svého, klesli by před ním spolu spuntovaní, jakkoli mocní.

خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

14 Jakž bych já tedy jemu odpovídati, a jaká slova svá proti němu vyhledati mohl?

پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

15 Kterémuž, bych i spravedliv byl, nebudu odpovídati, ale před soudcím svým pokořiti se budu.

حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

16 Ač bych pak i volal, a on mi se ozval, neuvěřím, aby vyslyšel hlas můj,

حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

17 Poněvadž vichřicí setřel mne, rozmnožil rány mé bez příčiny.

زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

18 Aniž mi dá oddechnouti, ale sytí mne hořkostmi.

نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

19 Obrátil-li bych se k moci, aj, onť jest nejsilnější; pakli k soudu, kdo mi rok složí?

چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

20 Jestliže se za spravedlivého stavěti budu, ústa má potupí mne; pakli za upřímého, převráceného mne býti ukáží.

اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

21 Jsem-li upřímý, nebudu věděti toho; nenáviděti budu života svého.

هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

22 Jediná jest věc, pročež jsem to mluvil, že upřímého jako bezbožného on zahlazuje.

شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

23 Jestliže bičem náhle usmrcuje, zkušování nevinných se posmívá;

وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

24 Země dána bývá v ruku bezbožného, tvář soudců jejich zakrývá: jestliže ne on, kdož jiný jest?

جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

25 Dnové pak moji rychlejší byli nežli posel; utekli, aniž viděli dobrých věcí.

زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

26 Pominuli jako prudké lodí, jako orlice letící na pastvu.

سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

27 Dím-li: Zapomenu se na své naříkání, zanechám horlení svého, a posilím se:

حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

28 Lekám se všech bolestí svých, vida, že mne jich nezprostíš.

باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

29 Jestli jsem bezbožný, pročež bych nadarmo pracoval?

پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

30 Ano bych se i umyl vodou sněžnou, a očistil mýdlem ruce své,

حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

31 Tedy v jámě pohřížíš mne, tak že se ode mne zprzní i to roucho mé.

تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

32 Nebo Bůh není člověkem jako já, jemuž bych odpovídati mohl, a abychom vešli spolu v soud.

خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

33 Aniž máme prostředníka mezi sebou, kterýž by rozhodl nás oba.

ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

34 Kdyby odjal ode mne prut svůj, a strach jeho aby mne nekormoutil,

آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

35 Tehdáž bych mluvil, a nebál bych se, poněvadž není toho tak při mně.

آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.