< Jób 13 >
1 Aj, všecko to vidělo oko mé, slyšelo ucho mé, a srozumělo tomu.
Ziet, dat alles heeft mijn oog gezien, mijn oor gehoord en verstaan.
2 Jakož vy znáte to, znám i já, nejsem zpozdilejší než vy.
Gelijk gijlieden het weet, weet ik het ook; ik zwicht niet voor u.
3 Jistě žeť já s Všemohoucím mluviti, a s Bohem silným o svou při jednati budu.
Maar ik zal tot den Almachtige spreken, en ben belust mij te verdedigen voor God.
4 Nebo vy jste skladatelé lži, a lékaři marní všickni vy.
Want gewisselijk, gij zijt leugenstoffeerders; gij allen zijt nietige medicijnmeesters.
5 Ó kdybyste aspoň mlčeli, a bylo by vám to za moudrost.
Och, of gij gans stilzweegt! Dat zou ulieden voor wijsheid wezen.
6 Slyštež medle odpory mé, a důvodů rtů mých pozorujte.
Hoort toch mijn verdediging, en merkt op de twistingen mijner lippen.
7 Zdali zastávajíce Boha silného, mluviti máte nepravost? Aneb za něho mluviti máte lest?
Zult gij voor God onrecht spreken, en zult gij voor Hem bedriegerij spreken?
8 Zdaliž osobu jeho přijímati budete, a o Boha silného se zasazovati?
Zult gij Zijn aangezicht aannemen? Zult gij voor God twisten?
9 Zdaž vám to k dobrému bude, když na průbu vezme vás, že jakož člověk oklamán bývá, oklamati jej chcete?
Zal het goed zijn, als Hij u zal onderzoeken? Zult gij met Hem spotten, gelijk men met een mens spot?
10 V pravdě žeť vám přísně domlouvati bude, budete-li povrchně osoby jeho šetřiti.
Hij zal u gewisselijk bestraffen, zo gij in het verborgene het aangezicht aanneemt.
11 Což ani důstojnost jeho vás nepředěšuje, ani strach jeho nepřikvačuje vás?
Zal u niet Zijn hoogheid verschrikken, en Zijn vreze over u vallen?
12 Všecka vzácnost vaše podobná jest popelu, a hromadám bláta vyvýšení vaše.
Uw gedachtenissen zijn gelijk as, uw hoogten als hoogten van leem.
13 Postrptež mne, nechať já mluvím, přiď na mne cokoli.
Houdt stil van mij, opdat ik spreke, en er ga over mij, wat het zij.
14 Pročež bych trhati měl maso své zuby svými, a duši svou klásti v ruku svou?
Waarom zou ik mijn vlees in mijn tanden nemen, en mijn ziel in mijn hand stellen?
15 By mne i zabil, což bych v něho nedoufal? A však cesty své před oblíčej jeho předložím.
Ziet, zo Hij mij doodde, zou ik niet hopen? Evenwel zal ik mijn wegen voor Zijn aangezicht verdedigen.
16 Onť sám jest spasení mé; nebo před oblíčej jeho pokrytec nepřijde.
Ook zal Hij mij tot zaligheid zijn; maar een huichelaar zal voor Zijn aangezicht niet komen.
17 Poslouchejte pilně řeči mé, a zprávu mou pusťte v uši své.
Hoort naarstiglijk mijn rede, en mijn aanwijzing met uw oren.
18 Aj, jižť začínám pře své vésti, vím, že zůstanu spravedliv.
Ziet nu, ik heb het recht ordentelijk gesteld; ik weet, dat ik rechtvaardig zal verklaard worden.
19 Kdo jest, ješto by mi odpíral, tak abych nyní umlknouti a umříti musil?
Wie is hij, die met mij twist? Wanneer ik nu zweeg, zo zou ik den geest geven.
20 Toliko té dvoji věci, ó Bože, nečiň mi, a tehdy před tváří tvou nebudu se skrývati:
Alleenlijk doe twee dingen niet met mij; dan zal ik mij van Uw aangezicht niet verbergen.
21 Ruku svou vzdal ode mne, a hrůza tvá nechť mne neděsí.
Doe Uw hand verre van op mij, en Uw verschrikking make mij niet verbaasd.
22 Zatím povolej mne, a buduť odpovídati; aneb nechať já mluvím, a odpovídej mi.
Roep dan, en ik zal antwoorden; of ik zal spreken, en geef mij antwoord.
23 Jak mnoho jest mých nepravostí a hříchů? Přestoupení mé a hřích můj ukaž mi.
Hoeveel misdaden en zonden heb ik? Maak mijn overtreding en mijn zonden mij bekend.
24 Proč tvář svou skrýváš, a pokládáš mne sobě za nepřítele?
Waarom verbergt Gij Uw aangezicht, en houdt mij voor Uw vijand?
25 Zdaliž list větrem se zmítající potříti chceš, a stéblo suché stihati budeš?
Zult Gij een gedreven blad verbrijzelen, en zult Gij een drogen stoppel vervolgen?
26 Že zapisuješ proti mně hořkosti, a dáváš mi v dědictví nepravosti mladosti mé,
Want Gij schrijft tegen mij bittere dingen; en Gij doet mij erven de misdaden mijner jonkheid.
27 A dáváš do klady nohy mé, a šetříš všech stezek mých, na paty noh mých našlapuješ;
Gij legt ook mijn voeten in den stok, en neemt waar al mijn paden; Gij drukt U in de wortelen mijner voeten,
28 Ješto člověk jako hnis kazí se, a jako roucho, kteréž jí mol.
En hij veroudert als een verrotting, als een kleed, dat de mot opeet.