Psalmi 2

1 Zašto se bune narodi, zašto puci ludosti snuju?

למה רגשו גוים ולאמים יהגו ריק׃

2 Ustaju kraljevi zemaljski, knezovi se rotÄe protiv Jahve i Pomazanika njegova:

יתיצבו מלכי ארץ ורוזנים נוסדו יחד על יהוה ועל משיחו׃

3 “Skršimo okove njihove i jaram njihov zbacimo!”

ננתקה את מוסרותימו ונשליכה ממנו עבתימו׃

4 Smije se onaj što na nebu stoluje, Gospod im se podruguje.

יושב בשמים ישחק אדני ילעג למו׃

5 Tad im veli u svom gnjevu, žestinom ih on zbunjuje:

אז ידבר אלימו באפו ובחרונו יבהלמו׃

6 “TÓa ja kralja svog postavih nad Sionom, svojom svetom gorom.”

ואני נסכתי מלכי על ציון הר קדשי׃

7 Obznanjujem odluku Jahvinu: Gospodin mi reče: “Ti si sin moj, danas te rodih.

אספרה אל חק יהוה אמר אלי בני אתה אני היום ילדתיך׃

8 Zatraži samo, i dat ću ti puke u baštinu, i u posjed krajeve zemaljske.

שאל ממני ואתנה גוים נחלתך ואחזתך אפסי ארץ׃

9 Vladat ćeš njima palicom gvozdenÄom i razbit ih kao sud lončarski.”

תרעם בשבט ברזל ככלי יוצר תנפצם׃

10 Opametite se sada, vi kraljevi, Urazumite se, suci zemaljski.

ועתה מלכים השכילו הוסרו שפטי ארץ׃

11 Služite Jahvi sa strahom, s trepetom se pokorite njemu,

עבדו את יהוה ביראה וגילו ברעדה׃

12 da se ne razgnjevi te ne propadnete na putu, kad uskoro plane srdžba njegova. Blago svima koji se njemu utječu!

נשקו בר פן יאנף ותאבדו דרך כי יבער כמעט אפו אשרי כל חוסי בו׃