Mudre Izreke 8
1 Ne propovijeda li mudrost i ne diže li razboritost svoj glas?
Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!
2 Navrh brda, uza cestu, na raskršćima stoji,
Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,
3 kod izlaza iz grada, kraj ulaznih vrata, ona glasno viče:
Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:
4 “Vama, o ljudi, propovijedam i upravljam svoj glas sinovima ljudskim.
Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:
5 Shvatite mudrost, vi neiskusni, a vi nerazumni, urazumite srce.
Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!
6 Slušajte, jer ću zboriti o važnim stvarima, i moje će usne otkriti što je pravo.
Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;
7 Jer moje nepce zbori istinu i zloća je mojim usnama mrska.
Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.
8 Sve su riječi mojih usta pravične, u njima nema ništa ni krivo ni prijetvorno.
Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;
9 Sve su one jasne razboritomu i pravedne onomu tko je stekao spoznaju.
Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.
10 Primajte radije moju pouku no srebro i znanje požudnije od zlata.
Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;
11 Jer mudrost je vrednija od biserja i nikakve se dragocjenosti ne mogu porediti s njom.
Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij!
12 Ja, mudrost, boravim s razboritošću i posjedujem znanje umna djelovanja.
Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis;
13 Strah Gospodnji mržnja je na zlo. Oholost, samodostatnost, put zloće i usta puna laži - to ja mrzim.
Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij.
14 Moji su savjet i razboritost, ja sam razbor i moja je jakost.
Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht;
15 Po meni kraljevi kraljuju i velikaši dijele pravdu.
Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is;
16 Po meni knezuju knezovi i odličnici i svi suci zemaljski.
Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien.
17 Ja ljubim one koji ljube mene i nalaze me koji me traže.
Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden.
18 U mene je bogatstvo i slava, postojano dobro i pravednost.
Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed;
19 Moj je plod bolji od čista i žežena zlata i moj je prihod bolji od čistoga srebra.
Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst.
20 Ja kročim putem pravde, sred pravičnih staza,
Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht:
21 da dadem dobra onima koji me ljube i napunim njihove riznice.
Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen.
22 Jahve me stvori kao počelo svoga djela, kao najraniji od svojih čina, u pradoba;
Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt;
23 oblikovana sam još od vječnosti, odiskona, prije nastanka zemlje.
Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde.
24 Rodih se kad još nije bilo pradubina, dok nije bilo izvora obilnih voda.
Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden;
25 Rodih se prije nego su utemeljene gore, prije brežuljaka.
Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren,
26 Kad još ne bijaše načinio zemlje, ni poljana, ni početka zemaljskom prahu;
Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld.
27 kad je stvarao nebesa, bila sam nazočna, kad je povlačio krug na licu bezdana.
Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan;
28 Kad je u visini utvrđivao oblake i kad je odredio snagu izvoru pradubina;
Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen;
29 kad je postavljao moru njegove granice da mu se vode ne preliju preko obala, kad je polagao temelje zemlji,
Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde:
30 bila sam kraj njega, kao graditeljica, bila u radosti, iz dana u dan, igrajući pred njim sve vrijeme:
Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen,
31 igrala sam po tlu njegove zemlje, i moja su radost djeca čovjekova.
Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen.
32 Tako, djeco, poslušajte me, blago onima koji čuvaju moje putove.
Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren;
33 Poslušajte pouku - da stečete mudrost i nemojte je odbaciti.
Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten.
34 Blago čovjeku koji me sluša i bdi na mojim vratima svaki dan i koji čuva dovratnike moje.
Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken,
35 Jer tko nalazi mene, nalazi život i stječe milost od Jahve.
Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh;
36 A ako se ogriješi o mene, udi svojoj duši: svi koji mene mrze ljube smrt.”
Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!
