Job 21
1 Job progovori i reče:
| ויען איוב ויאמר׃ |
2 “Slušajte, slušajte dobro što ću reći, utjehu mi takvu barem udijelite.
| שמעו שמוע מלתי ותהי זאת תנחומתיכם׃ |
3 Otrpite da riječ jednu ja izrečem, kad završim, tad se rugajte slobodno.
| שאוני ואנכי אדבר ואחר דברי תלעיג׃ |
4 Zar protiv čovjeka dižem ja optužbu? Kako da strpljenje onda ne izgubim?
| האנכי לאדם שיחי ואם מדוע לא תקצר רוחי׃ |
5 Pogledajte na me: užas će vas spopast', rukom ćete svoja zakloniti usta;
| פנו אלי והשמו ושימו יד על פה׃ |
6 pomislim li na to, prestravim se i sam i čitavim svojim tad protrnem tijelom.
| ואם זכרתי ונבהלתי ואחז בשרי פלצות׃ |
7 Zašto na životu ostaju zlikovci i, što su stariji, moćniji bivaju?
| מדוע רשעים יחיו עתקו גם גברו חיל׃ |
8 Potomstvo njihovo s njima napreduje a izdanci im se množe pred očima.
| זרעם נכון לפניהם עמם וצאצאיהם לעיניהם׃ |
9 Strah nikakav kuće njihove ne mori i šiba ih Božja ostavlja na miru.
| בתיהם שלום מפחד ולא שבט אלוה עליהם׃ |
10 Njihovi bikovi plode pouzdano, krave im se tele i ne jalove se.
| שורו עבר ולא יגעל תפלט פרתו ולא תשכל׃ |
11 K'o jagnjad djeca im slobodno skakuću, veselo igraju njihovi sinovi.
| ישלחו כצאן עויליהם וילדיהם ירקדון׃ |
12 Oni pjevaju uz harfe i bubnjeve i vesele se uz zvukove svirale.
| ישאו כתף וכנור וישמחו לקול עוגב׃ |
| יבלו בטוב ימיהם וברגע שאול יחתו׃ (Sheol h7585) |
14 A govorili su Bogu: 'Ostavi nas, ne želimo znati za tvoje putove!
| ויאמרו לאל סור ממנו ודעת דרכיך לא חפצנו׃ |
15 TÓa tko je Svesilni da njemu služimo i kakva nam korist da ga zazivamo?'
| מה שדי כי נעבדנו ומה נועיל כי נפגע בו׃ |
16 Zar svoju sreću u ruci ne imahu, makar do Njega ne drže ništa oni?
| הן לא בידם טובם עצת רשעים רחקה מני׃ |
17 Zar se luč opakog kada ugasila? Zar se na njega oborila nesreća? Zar mu u gnjevu svom On skroji sudbinu?
| כמה נר רשעים ידעך ויבא עלימו אידם חבלים יחלק באפו׃ |
18 Zar je kao slama na vjetru postao, kao pljeva koju vihor svud raznosi?
| יהיו כתבן לפני רוח וכמץ גנבתו סופה׃ |
19 Hoće l' ga kaznit' Bog u njegovoj djeci? Ne, njega nek' kazni da sam to osjeti!
| אלוה יצפן לבניו אונו ישלם אליו וידע׃ |
20 Vlastitim očima nek' rasap svoj vidi, neka se napije srdžbe Svesilnoga!
| יראו עינו כידו ומחמת שדי ישתה׃ |
21 TÓa što poslije smrti on za dom svoj mari kad će se presjeć' niz njegovih mjeseci?
| כי מה חפצו בביתו אחריו ומספר חדשיו חצצו׃ |
22 Ali tko će Boga učiti mudrosti, njega koji sudi najvišim bićima?
| הלאל ילמד דעת והוא רמים ישפוט׃ |
23 Jedan umire u punom blagostanju, bez briga ikakvih, u potpunom miru,
| זה ימות בעצם תמו כלו שלאנן ושליו׃ |
24 bokova od pretiline otežalih i kostiju sočne moždine prepunih.
| עטיניו מלאו חלב ומח עצמותיו ישקה׃ |
25 A drugi umire s gorčinom u duši, nikad nikakve ne okusivši sreće.
| וזה ימות בנפש מרה ולא אכל בטובה׃ |
26 Obojica leže zajedno u prahu, crvi ih jednako prekrivaju oba.
| יחד על עפר ישכבו ורמה תכסה עליהם׃ |
27 O, znam dobro kakve vaše su namjere, kakve zlosti protiv mene vi snujete.
| הן ידעתי מחשבותיכם ומזמות עלי תחמסו׃ |
28 Jer pitate: 'Gdje je kuća plemićeva, šator u kojem stanovahu opaki?'
| כי תאמרו איה בית נדיב ואיה אהל משכנות רשעים׃ |
29 Niste li na cesti putnike pitali, zar njihovo svjedočanstvo ne primate:
| הלא שאלתם עוברי דרך ואתתם לא תנכרו׃ |
30 'Opaki je u dan nesreće pošteđen i u dan Božje jarosti veseo je.'
| כי ליום איד יחשך רע ליום עברות יובלו׃ |
31 Al' na postupcima tko će mu predbacit' i tko će mu vratit' što je počinio?
| מי יגיד על פניו דרכו והוא עשה מי ישלם לו׃ |
32 A kad ga na kraju na groblje odnesu, na grobni mu humak postavljaju stražu.
| והוא לקברות יובל ועל גדיש ישקוד׃ |
33 Lake su mu grude zemlje u dolini dok za njime ide čitavo pučanstvo.
| מתקו לו רגבי נחל ואחריו כל אדם ימשוך ולפניו אין מספר׃ |
34 O, kako su vaše utjehe isprazne! Kakva su prijevara vaši odgovori!”
| ואיך תנחמוני הבל ותשובתיכם נשאר מעל׃ |
