< 詩篇 63 >
1 達味詩歌,作於飄流在猶大曠野時。 天主,您是我的天主,我急切祈求您;我的靈魂渴慕您,我的肉身切望您,我有如一塊乾旱涸竭的無水田地。
Davudun məzmuru. Yəhuda çölündə olanda. Ey Allah, mənim Allahım Sənsən, Sənin üçün yaman qəribsəmişəm. Quraq, cansıxıcı, susuz bir diyarda Sənsiz könlüm susuzdur. Bütün varlığımla həsrətini çəkirəm.
2 我在聖殿裏瞻仰過您,為看到您的威能和您的光輝;
Müqəddəs yerdə Səni seyr edirdim, Qüdrətini, əzəmətini görürdüm.
3 您的慈愛比生命更為寶貴,我的唇舌要時常稱頌您。
Mənim dilim Səni tərənnüm edir, Məhəbbətin bu həyatdan gözəldir.
Bütün ömrüm boyu Sənə alqış edəcəyəm, Əllərimi qaldırıb adınla Səni səsləyəcəyəm.
5 我的心靈好像飽享了膏脂,我要以歡愉的口唇讚美您。
Sanki yağlı yeməklə canım tox olacaq, Dilim Səni mədh edəcək, ağzım həmd oxuyacaq.
Yatanda belə, Səni xatırlayıram, Gecə növbələrində Səni düşünürəm.
Sən mənə kömək oldun, Qanadlarının kölgəsində Sənə mədh oxuyacağam.
Könlüm Sənə bağlanır, Sağ əlin məni möhkəm tutur.
Amma canımın qəsdinə duranlar Yerin dibinə batacaqlar,
Qılıncın ağzına tuş gələcəklər, Çaqqallara yem olacaqlar.
11 但是君王必要因天主而喜慶;凡以天主宣誓的人,必要自幸,因為說謊的口,必要瘖啞失聲。
Amma padşah Allaha görə sevinəcək, Adına and içən hər kəs həmd söyləyəcək, Yalançıların isə ağzı yumulacaq.