約伯記 7
1 人生在世，豈不像服兵役﹖人的歲月，豈不像傭工的時日﹖
Kami loe thanathaih hoiah na ai maw long nuiah toksak? A hinghaih ninawk doeh toksak han tlai ih kami ih ninawk baktiah na ai maw oh?
2 有如奴工切望陰涼，傭工期待工資：
Tamna mah tahlip to zing moe, tlai ih toksah kami mah toktho zing baktih toengah,
3 這樣，我也只有承受失意的歲月，為我注定的苦痛長夜。
kai doeh khrah paroeai thungah ka sak ih tok loe azom pui ah ni oh, aqumnawk doeh kai patangkhanghaih ah ni oh.
4 我臥下時說：「幾時天亮﹖」我起來時又說：「黑夜何時到﹖」我整夜輾轉反側，直到天亮。
Ka iih naah, natuek naah maw aqum hae boeng ueloe, kang thawk han? tiah ka poek; to tiah akhawnbang khodai khoek to ahnuk ahmaa kam let.
5 我的肉身以蛆蟲與泥皮為衣，我的皮膚破裂流膿。
Ka ngan loe alungh hoi maiphu mah khuk khoep boeh; ka nganhin loe akah rak moe, ahnai to tacawt.
6 我的日月速於織梭，也因無希望而中斷。
Ka hinghaih aninawk loe kahni sah kami ih camprai pongah rang kue moe, oephaih om ai ah laemh o.
7 請你記住：我的生命無非像一口氣，我的眼再也見不到幸福。
Aw ka hinghaih loe takhi ah ni oh, tiah panoek ah; ka mik mah hoihhaih roe hnu mak ai boeh.
8 注目於我的，再也見不到我；你的眼看我時、我已不在了。
Vaihi kai hnu kaminawk mah, kai na hnu o let mak ai boeh; nang khet naah, ka om mak ai boeh.
Kanghmaa tamai baktiah, taprong ah caeh tathuk kami loe, amlaem let mak ai boeh. (Sheol h7585)
10 不再回家，本鄉也不認識他。
Anih loe angmah im ah amlaem let mak ai boeh; a ohhaih ahmuen mah doeh anih to panoek mak ai boeh.
11 為此，我不能再閉口不言，我要吐露我心靈的憂愁，陳述我靈魂的苦楚。
To pongah pakha hae kang sumh mak ai; patangkhang ka muithla hoiah lok ka thuih moe, khosak kasae ka hinghaih hoiah lok ka thuih han.
12 我豈是海洋或海怪﹖你竟派遣警衛把守我。
Kai loe tuipui ah maw ka oh, tuipui thung ih tanga pui ah maw ka oh moe, kai toepkung na suek?
13 我若想：「我的床榻會寬慰我，我的臥舖會減輕我的痛苦。」
Ka iihkhun mah kamongah anghaksak ueloe, kang song naah ka nathaih hoikhang tih mue, tiah ka poek,
14 你就以噩夢擾亂我，以異像驚嚇我。
to naah amaang sae mah kai ang pazih, hnuksakhaih mah ang tasoehsak;
15 我的心靈寧願窒息，寧死不願受此苦痛。
to pongah ka hing pongah loe, tahnong panamh moe, duek to ka koeh kue boeh.
16 我已筋疲力盡，活不下去。任憑我去罷! 因為我的日月僅是一口氣。
Ka hinghaih hae ka panuet; ka hing poe mak ai; kaimabueng na omsak ah; ka hinghaih aninawk loe avanghaih tidoeh om ai.
17 人算什麼，你竟如此顯揚他，將他置諸心頭，
Kami loe kawbangah maw oh moe, anih to na pakoeh? Anih to na poek?
18 天天早晨看護他，時刻不斷考察他﹖
Anih to akhawnbang kruek na paqaih thuih moe, anih to na tanoek tuektuek?
19 你到何時纔不注視我，而讓我輕鬆咽一下唾沫﹖
Kai caeh taak ai ah nasetto maw na oh han vop, kaimah ih tamtui paaeh karoek to, kaimabueng nang omsak mak ai maw?
20 監察人者啊! 我犯罪與你何干﹖為何叫我當你的箭靶，使我成為你的重擔﹖
Aw kaminawk toepkung, kai loe ka zae boeh maw? Na hmaa ah timaw ka sak? Tipongah kaimah han hmuenzit ah ka oh hanah, kah han na patoep ih hmuen ah nang suek loe?
21 為何你不肯容忍我的過錯，寬赦我的罪惡﹖不久我將臥在塵土中，任你尋找我，我已不在了。
Tipongah ka sakpazaehaih nang tahmen ai, ka zaehaih doeh nang takhoe pae ving ai loe? Kai loe vaihi maiphu pongah kang song han boeh; akhawnbangah nang pakrong tih, toe ka om mak ai boeh, tiah a naa.
