Tingtoeng 102
1 [Mangdaeng a rhae vaengah BOEIPA mikhmuh ah a kohuetnah a hawk tih a thangthuinah] BOEIPA aw ka thangthuinah he ya lamtah ka pang ol loh nang taengla ham pha saeh.
Drottinn, heyrðu bæn mína! Hlustaðu á ákall mitt!
2 Kai kah puencak tue vaengah na maelhmai te kai taeng lamkah thuh boeh. Kang khue tue vaengah kai taengla na hna han kaeng lamtah kai he koe n'doo lah.
Snúðu ekki baki við mér á ógæfutímum. Hneigðu eyra þitt að mér og svaraðu mér fljótt.
3 Ka khohnin he hmaikhu bangla hmata tih ka rhuhrhong khaw hmaingen bangla tlum.
Ævi mín líður svo hratt, dagarnir fljúga hver af öðrum.
4 Ka lungbuei he baelhing bangla a haih tih a rhae sut dongah ka buh caak pataeng ka hnilh coeng.
Heilsan er búin, hjartað er sjúkt – ég er eins og visið strá. Maturinn er bragðlaus, ég er hættur að finna bragð.
5 Ka hueinah ol dongah ka pumsa tah ka rhuh dongla kap coeng.
Ég er ekkert nema skinn og bein.
6 Khosoek kah khosoek saelbu bangla ka lutlat sut tih, imrhong thathawt bangla ka om.
Ég er líkastur pelikan í eyðimörk eða uglu í húsarúst.
7 Ka hak ah khaw imphu kah aka pangoe vaa bangla ka om.
Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.
8 Ka thunkha loh hnin takuem kai m'veet uh tih kai aka yan rhoek loh kai ming neh a toemngam uh.
Óvinir mínir hæða mig og spotta dag eftir dag.
9 Hmaiphu te buh la ka caak tih ka tuiok khaw rhahnah neh ka thoek.
Fæða mín er aska, ekki brauð, og drykkur minn blandast tárum mínum.
10 Kai nan ludoeng tangtae khaw na kosi, na thinhul neh kai nan voeih.
Þú ert mér reiður Drottinn og hefur varpað mér burt frá þér.
11 Ka khohnin he mueihlip bangla puh tih baelhing bangla ka rhae sut.
Líf mitt líður burt eins og kvöldskuggi. Ég visna eins og gras
12 Tedae BOEIPA namah tah kumhal ah na ngol coeng tih namah poekkoepnah tah cadilcahma phoeikah cadilcahma duela om.
en þú Drottinn ríkir í dýrð þinni að eilífu. Þinn orðstír mun lifa frá kynslóð til kynslóðar.
13 Na thoo vetih a tue bangla Zion na haidam bitni. Anih rhen hamla khoning a pha coeng dongah.
Ég veit að þú munt koma og vægja Jerúsalem. – Gerðu það núna! – Efndu loforð þitt um hjálp.
14 Na sal rhoek loh Zion kah lungto te a ngaingaih uh tih a laipi te khaw a rhen uh.
Því að þjóð þín elskar hvern stein í múr hennar og jafnvel rykið á strætum hennar.
15 Te dongah BOEIPA namah ming te namtom rhoek loh, namah thangpomnah te diklai manghai boeih loh a rhih uh ni.
Þjóðirnar og konungar þeirra skjálfi fyrir Drottni og hans miklu dýrð,
16 Zion te BOEIPA loh a thoh vetih a thangpomnah neh phoe ni.
því að Drottinn mun endurreisa Jerúsalem og birtast þar í dýrð!
17 Dueidah thahnoeng thangthuinah taengla mael vetih amih kah thangthuinah te sit mahpawh.
Hann hlustar á bænir fátæklinganna, gefur gaum að beiðni þeirra.
18 Hmailong kah cadilcahma ham khaw hekah he daek saeh lamtah a suen pilnam loh BOEIPA thangthen saeh.
Þetta hef ég skráð til þess að komandi kynslóðir lofi Drottin fyrir öll hans verk. Fólk sem enn hefur ekki séð dagsins ljós mun vegsama hann.
19 A sang hmuencim lamkah a dan tih diklai te BOEIPA loh vaan lamkah a paelki.
Segið þeim að Drottinn leit niður frá musteri sínu á himnum.
20 Thongtla kah a kiinah hnatun ham, dueknah khuikah hlang rhoek te hlah ham,
Hann heyrði stunur þjóðar sinnar í ánauðinni – hún var dauðans matur – og hann frelsaði hana!
21 BOEIPA ming te Zion ah, amah koehnah te khaw Jerusalem ah doek ham om ni.
Þess vegna streyma þúsundir til musteris hans í Jerúsalem og lofa hann og vegsama um alla borgina.
22 BOEIPA taengah thothueng ham pilnam rhoek neh ram rhoek tah tun tingtun uh ni.
Konungar jarðarinnar eru í þeim hópi.
23 Ka thadueng he longpuei ah a khah tih, ka khohnin khaw a rhaem.
Hann hefur tekið frá mér lífskraftinn og stytt ævi mína.
24 Te dongah, “Ka Pathen aw, kai kah ka khohnin he a boengli ah lo boel mai. Namah kah kum tah cadilcahma phoeikah cadilcahma due khaw a pha kanoek.
En ég hrópaði til hans: „Þú, Guð sem lifir að eilífu, láttu mig ekki deyja fyrir aldur fram!
25 A cuek vaengah diklai na suen tih vaan ke khaw namah kutngo ni.
Í upphafi lagðir þú undirstöður jarðarinnar og himnarnir eru verk handa þinna.
26 Amih te milh uh cakhaw namah tah na nguel yoeyah. Te dongah amih te himbai bangla boeih hmawn uh vetih pueinak bangla na tho vaengah thovael uh van ni.
Þau munu hverfa en þú ert að eilífu. Þau fyrnast, líkt og slitin föt sem lögð eru til hliðar.
27 Tedae namah tah amah la na om tih na kum khaw bawt pawh.
En þú ert hinn sami og ár þín taka aldrei enda.
28 Na sal rhoek kah a ca rhoek loh kho a sak uh vetih a tiingan loh namah mikhmuh ah pai ni,” ka ti.
En afkomendur okkar munu lifa og þú munt varðveita þá, kynslóð fram af kynslóð.“
