Lampahnah 10
1 BOEIPA loh Moses te a voek tih,
Og Herren tala atter til Moses, og sagde:
2 “Namah ham cak olueng panit saii lamtah cakben boh thil. Te rhoi te nang ham rhaengpuei tingtunnah neh lambong hlahnah lam khaw om saeh.
«Gjer deg tvo lurar av drive sylv! Deim skal du hava til å kalla lyden i hop med, og til å varsla folket når lægret skal flytjast.
3 Te te a ueng uh vaengah tah rhaengpuei boeih he tingtunnah dap thohka ah nang taengla tuentah uh saeh.
Blæs de i båe, so skal heile lyden samla seg hjå deg framanfor møtetjelddøri;
4 Tedae pakhat bueng a ueng uh atah Israel thawng khat kah boeilu, khoboei rhoek te nang taengah tuentah uh saeh.
blæs de berre i ein, so skal styresmennerne, hovdingarne yver Israels-ætterne, samla seg hjå deg.
5 Tamlung pacuek na ueng vaengah khothoeng ah aka rhaeh caem rhoek te hlah uh saeh.
Blæs de alarm, so skal dei flokkarne fara i veg som hev lægret sitt i aust;
6 Tamlung pabae neh a ueng bal vaengah tuithim ah aka rhaeh caem te hlah uh saeh. Amih hlahnah ham tamlung neh ueng uh saeh.
blæs de alarm andre venda, so skal dei som ligg i sud taka ut. Alarm skal de blåsa kvar gong de bryt upp frå lægret;
7 Tedae hlangping te tingtun sak ham vaengah na ueng uh akhaw yuhui uh boeh.
men når du vil kalla folket i hop til ålmannamøte, skal de låta lint i lurarne, og ikkje blåsa alarm.
8 Te vaengah Aaron koca khosoih rhoek loh olueng te ueng uh saeh lamtah nangmih ham neh na cadilcahma ham khaw kumhal kah khosing la om saeh.
Arons-sønerne, prestarne, er det som skal blåsa i deim. Dette skal vera ei æveleg lov hjå dykk, frå ætt til ætt.
9 Na khohmuen ah rhal taengah caemtloek la na caeh uh vaengah khaw, puen na cak vaengah khaw olueng te ueng uh. Tedae BOEIPA na Pathen kah mikhmuh ah na poek uh daengah ni na thunkha taeng lamloh n'khang eh.
Og når de fær ufred i landet, og fienden bryt på dykk, so skal de blåsa sterkt i lurarne; då skal Herren, dykkar Gud, koma dykk i hug, so de vert berga for uvenerne.
10 Na kohoenah hnin ah khaw, na khoning vaengah khaw, na hlasae tuung vaengah khaw na hmueihhlutnah neh nangmih kah rhoepnah hmueih te olueng neh ueng thil lamtah na Pathen mikhmuh ah nangmih ham poekkoepnah la om saeh. Kai Yahweh he nangmih kah Pathen ni,” a ti nah.
Og på glededagarne dykkar og høgtiderne og nymånedagarne skal de låta i lurarne til brennofferi og takkofferi dykkar, so det kann minna dykkar Gud um dykk. Eg, Herren, er dykkar Gud.»
11 A kum bae hla bae dongah hlasae hnin kul a pha vaengah, cingmai te laipainah dungtlungim dong lamloh nong.
Tjugande dagen i andre månaden i det andre året lyfte skyi seg upp ifrå gudshuset,
12 Te dongah Israel ca rhoek te a hlahnah Sinai khosoek lamloh cet uh tih Paran khosoek ah tah cingmai te a pai pah.
Då tok Israels-sønerne ut frå Sinaiheidi, flokk for flokk, etter som dei var fylkte; og skyi let seg ned att i Paranheidi.
13 Te vaengah Moses kut dongkah BOEIPA olka bangla ana cet lamhma uh.
Dette var fyrste gongen dei braut lægret, og det var etter Herrens bod, som Moses hadde kunngjort for deim.
14 Te dongah lamhma la Judah koca caem kah hnitai te amamih kah caempuei tarhing ah a khuen. Te vaengah Amminadab capa Nahshon loh amah kah caempuei te a mawt.
Fyrst tok Juda-heren ut med fana si, flokk i flokk. Det var Nahson, son åt Amminadab, som stod yver Juda-flokken;
15 Issakhar ca rhoek koca kah caempuei te Zuar capa Nethanel loh a mawt.
yver Issakars-flokken stod Netanel, son åt Suar,
16 Zebulun ca rhoek koca kah caempuei te Helon capa loh Eliab a mawt.
og yver Sebulons-flokken Eliab, son åt Helon.
17 Dungtlungim a hlak van nen tah dungtlungim aka phuei Gershon koca rhoek neh Merari koca rhoek cet uh.
Kvar gong gudshuset var teke ned, for Gersons-sønerne og Merari-sønerne i veg, dei som førde huset.
18 Te phoeiah Reuben caem kah hnitai te amamih kah caempuei tarhing ah cet. Te vaengah Shedeur capa Elizur loh a caempuei te a mawt.
So tok Rubens-heren ut med fana si, flokk i flokk. Det var Elisur, son åt Sede’ur, som stod yver Rubens-flokken;
19 Simeon ca rhoek kah koca caempuei te Zurishaddai capa Shelumiel loh a mawt.
yver Simeons-flokken stod Selumiel, son åt Surisaddai,
20 Gad ca rhoek kah koca caempuei te Deuel capa Eliasaph loh a mawt.
og yver Gads-flokken Eljasaf, son åt Re’uel.
21 Te phoeiah rhokso aka kawt Kohathi te cet. Tedae amih a pawk hlan ah dungtlungim te a thoh uh coeng.
So tok Kahats-sønerne i veg, dei som bar dei høgheilage tingi, og fyrr dei kom fram, hadde dei hine reist huset.
22 Te phoeiah Ephraim koca caem kah hnitai te amamih kah caempuei tarhing la cet. Te vaengah Ammihud kah capa Elishama loh anih kah caempuei te a mawt.
So tok Efraims-heren ut med fana si, flokk i flokk. Det var Elisama, son åt Ammihud, som stod yver Efraims-flokken;
23 Manasseh ca rhoek kah koca caempuei te Pedahzur capa Gamaliel loh a mawt.
yver Manasse-flokken stod Gamliel, son åt Pedasur,
24 Benjamin ca rhoek kah koca caempuei te Gideoni capa Abidan loh a mawt.
og yver Benjamins-flokken Abidan, son åt Gideoni.
25 Te phoeiah Dan koca caem kah hnitai te cet. Te vaengah caem boeih te amamih caempuei dongah tingtun uh tih a caempuei te Ammishaddai capa Ahiezer loh a mawt.
So tok Dans-heren ut med fana si, flokk i flokk: Dei var attarst i fylkingi. Det var Ahiezer, son åt Ammisaddai, som stod yver Dans-flokken;
26 Asher ca rhoek kah koca caempuei rhoek te Okran capa Pagiel loh a mawt.
yver Assers-flokken stod Pagiel, son åt Okran,
27 Naphtali ca kah koca caempuei te Enan capa Ahira loh a mawt.
og yver Naftali-flokken Ahira, son åt Enan.
28 Israel ca rhoek kah a longcaeh he amamih kah caempuei neh cet uh.
Soleis var Israels-sønerne fylkte når dei for i veg, herflokk etter herflokk. Då dei skulde taka ut,
29 Te vaengah Moses loh Moses amah masae Median koca Reuel capa Hobab taengah, “Kaimih he BOEIPA loh, 'Nangmih taengah kam paek bitni,’ a ti nah hmuen lam ni ka caeh uh. Kaimih neh pongpa sih lamtah BOEIPA loh Israel soah a then a thui bangla nang taengah ka then uh bitni,” a ti nah.
sagde Moses til Hobab, son åt Re’uel frå Midjan, verfar hans Moses: «No tek me på vegen til det landet som Herren hev sagt han vil gjeva oss. Kom og ver med oss, so skal me gjera vel mot deg; for Herren hev lova Israel mykje godt.»
30 Tedae amah te, “Kam vai mahpawh, kamah khohmuen neh ka pacaboeina taengla ka cet mai eh?,” a ti nah.
«Nei, » svara Hobab, «eg vil fara heim til mitt eige land og folk.»
31 Tedae, “Khosoek ah ka rhaeh uh ham khaw na ming coeng dongah he kaimih n'hnoo boel mai. Kaimih kah mik la om mai.
«Kjære væne, gakk ikkje frå oss!» sagde Moses. «Du veit best kvar me kann setja læger i øydemarki; du lyt vera auga vårt!
32 Kaimih neh n'caeh mai akhaw a then la om bitni. BOEIPA loh kaimih taengah n'bawn sak van bangla nang taengah kam bawn sak khaw ana om bitni ni,” a ti nah.
Gjeng du med oss, so skal me gjeva deg mykje godt, når me fær alt det gode som Herren vil gjeva oss.»
33 Te phoeiah BOEIPA tlang lamloh hnin thum longcaeh la cet uh. Te vaengah amih ham duemnah aka tlap la hnin thum longcaeh hil amih hmai ah BOEIPA kah paipi thingkawng te a caeh pah.
So for dei då frå Gudsfjellet tri dagsleider fram, og Herrens sambandskista for fyre deim alle tri dagarne, og leita etter ein kvilestad for deim.
34 Rhaehhmuen lamloh a caeh uh neh hnin takuem amih soah BOEIPA kah cingmai a om pah.
Herrens sky stod yver deim um dagen, når dei for ifrå lægret.
35 Thingkawng a caeh van neh Moses loh, “BOEIPA aw thoo lamtah, na thunkha te taekyak uh saeh, na lunguet rhoek khaw na mikhmuh lamloh rhaelrham uh saeh,” a ti.
Og kvar gong kista tok i veg, kvad Moses: «Reis deg, Herre, so fienden ryk og uvenern’ dine rømer for deg!»
36 A duem vaengah khaw, “BOEIPA aw, Israel kah, thawng thawngrha taengla mael laeh,” a ti.
Og når ho let seg ned, kvad han: «Herre, kom atter til alle dei tusund Israels-ætter!»
