Joba 28
1 Cak ham a khorhui om tih sui ham khaw a ciil nah hmuen om.
Mać w prawdzie srebro początki żył swoich, a złoto miejsce, kędy bywa pławione.
2 Thicung khaw laipi lamloh a loh tih lungto te rhohum la a tlae.
Żelazo z ziemi biorą, a z kamienia zlewają miedź.
3 A bawtnah te a hmuep neh a khuetnah a cungkuem hil a khueh. Anih loh lungto te a hmuep neh dueknah hlipkhup ah khaw a hoem.
Celu ciemnościom ułożonego i końca wszystkich rzeczy on dochodzi, i kamieni, które w ciemności i cieniu śmierci leżą.
4 Soklong te aka bakuep taeng lamloh a yoe tih kho neh caeh khaw a hnilh uh. Hlanghing lamkah aka tlayae rhoek khaw hinghuen uh.
Wyleje rzeka z miejsca swojego, tak, iż jej nikt przebyć nie może, bywa jednak zahamowana przemysłem nędznego człowieka, i odchodzi.
5 Diklai amah lamloh buh thoeng tih, a hmui ah hmai bangla om.
Z ziemi wychodzi chleb, chociaż pod nią coś różnego, podobnego ogniowi.
6 A lungto te minhum hmuen tih, a taengah sui laipi om.
W niektórych miejscach jest kamień Safir, i piasek złoty;
7 A hawn te vatlung loh ming pawt tih, maisi mik loh hmu pawh.
A tej ścieszki ani ptak nie wie, ani jej widzało oko sępie.
8 Te te sa ca rhoek loh cawt pawt tih te donglong te sathuengca long khaw pawn pawh.
Nie depczą po niej zwierzęta srogie, ani lew przeszedł przez nię.
9 Hmailung soah a kut a hlah tih tlang pataeng a yung ah a phil.
Na krzemień ściągnął rękę swoję, wywrócił góry z korzenia;
10 Sokko lungpang dongah a khoel tih umponah cungkuem khaw a mik loh a hmuh.
Z skał wywodzi strumienie, a każdą rzecz kosztowną widzi oko jego.
11 Tuiva tuilong khaw a kueng tih, olhuep te khosae la a khuen.
Wylewać się rzekom nie dopuszcza, a rzeczy skryte wywodzi na jaśnię.
12 Tedae me rhoek ah nim cueihnah a hmuh tih, yakmingnah hmuen he menim?
Ale mądrość gdzież może być znaleziona? a kędy jest miejsce roztropności?
13 A phu te hlanghing loh ming pawt tih, mulhing khohmuen ah a hmuh moenih.
Nie wie człowiek śmiertelny ceny jej, ani bywa znaleziona w ziemi żyjących.
14 Tuidung loh, “Te te kai ah moenih,” a ti tih, tuitunli loh, “Kai taengah moenih,” a ti.
Przepaść mówi: Niemasz jej we mnie; i morze też powiada: Niemasz jej u mnie.
15 Te ham te sui cilh khaw pae thai pawt tih, cueihnah a phu te cak khaw a khiing pah.
Nie dawają szczerego złota za nię; ani odważają srebra, za odmianę jej.
16 Ophir sui nen khaw, oitha lung vang nen khaw minhum nen ting pawh.
Nie może być oszacowana za złoto Ofir, ani za Onychyn drogi, ani za Safir.
17 Te te sui neh canglung neh tluk pawt tih, a hnothung he suicilh hnopai bal moenih.
Nie porówna z nią złoto, ani kryształ, ani odmiana jej może być za klejnot złota szczerego.
18 Maerhuhlung neh disaehlung khaw thui lawk pawt tih, cueihnah rhovoep tah lungvang lakah then.
Koralów i pereł nie wspomina, bo nabycie mądrości kosztowniejsze jest nad perły.
19 Te te Kusah vaya nen khaw tluk pawt tih, sui cilh nen khaw ting pawh.
Nie zrówna z nią i szmaragd z ziemi etyjopskiej; ani za złoto najczystsze szacowana być może.
20 Te dongah cueihnah he me lamkah nim ha pawk tih, yakmingnah hmuen he menim?
Skądże tedy mądrość pochodzi? albo gdzie jest miejsce rozumu?
21 Mulhing boeih kah mik lamloh a thuh pah tih, vaan kah vaa taeng lamloh a thuh.
Gdyż zakryta jest od oczu wszystkich żyjących, i przed ptastwem niebieskim zatajona jest.
22 Abaddon neh dueknah loh, “A olthang te kaimih hna neh ka yaak uh,” a ti.
Zginienie i śmierć rzekły: Uszyma swemi słyszałyśmy sławę jej.
23 Pathen loh a longpuei a yakming tih, a hmuen te khaw amah loh a ming.
Bóg sam rozumie drogę jej, a on wie miejsce jej.
24 Amah loh diklai khobawt hil a paelki tih, vaan hmui khaw boeih a hmuh.
Bo on na kończyny ziemi patrzy, a wszystko, co jest pod niebem, widzi.
25 Yilh kah a khiing a khueh pah tih tui khaw cungnueh neh a nueh.
Wiatrom uczynił wagę, a wody odważył pod miarą.
26 Amah loh khotlan ham rhi a suem tih rhaek ol ham khaw longpuei a khueh.
On też prawo dżdżom postanowił, a drogę błyskawicom gromów.
27 Cueihnah te a hmuh tih a tae. Cueihnah te a sikim sak tih a khe bal.
W ten czas ją widział, i głosił ją: zgotował ją, i doszedł jej.
28 Hlang taengah khaw, ‘Ka Boeipa hinyahnah he cueihnah la om tih boethae lamloh nong he yakmingnah,’ a ti,” a ti nah.
Ale człowiekowi rzekł: Oto bojaźń Pańska jest mądrością, a warować się złego, jest rozumem.
