Ruth 3
1 To pacoengah Naomi mah anih khaeah, Ka canu, kamongah na oh thai hanah, nang han im pakrong nahaeloe hoih mak ai maw?
En Naomi, haar schoonmoeder, zeide tot haar: Mijn dochter! zoude ik u geen rust zoeken, dat het u welga?
2 Nang hoi nawnto kaom nongpatanawk ih angraeng, Boaz loe aicae ih canawk ah om ai maw? Khenah, vaiduem ah cang atithaih ahmuen ah anih loe barli cang to atii tih.
Nu dan, is niet Boaz, met wiens maagden gij geweest zijt, van onze bloedvriendschap? Zie, hij zal dezen nacht gerst op den dorsvloer wannen.
3 Tui amthluh loe hmuihoih angnok pacoengah, khukbuen kahoih angkhuk ah; to pacongah cang atithaih ahmuen ah caeh tathuk ah, toe anih buh aan caak pacoeng ai karoek to, nang to ah na oh, tito anih mah panoek hmah nasoe.
Zo baad u, en zalf u, en doe uw klederen aan, en ga af naar den dorsvloer; maar maak u den man niet bekend, totdat hij geeindigd zal hebben te eten en te drinken.
4 Anih loe naa ah maw iih, tito panoek ah; to pacoengah caeh loe, a khok khukhaih kahni to thlaeh pacoengah angsong pae ah; to naah anih mah na sak han koi to na thui tih hmang, tiah a naa.
En het zal geschieden, als hij nederligt, dat gij de plaats zult merken, waar hij zal nedergelegen zijn; ga dan in, en sla zijn voetdeksel op, en leg u; zo zal hij u te kennen geven, wat gij doen zult.
5 Ruth mah, Nang thuih ih lok baktiah ka sak boih han, tiah a naa.
En zij zeide tot haar: Al wat gij tot mij zegt, zal ik doen.
6 To pongah anih loe cang atithaih ahmuen ah caeh tathuk moe, amni mah thuih ih lok baktih toengah a sak.
Alzo ging zij af naar den dorsvloer, en deed naar alles, wat haar schoonmoeder haar geboden had.
7 Boaz loe buhcaak pacoengah, poek kanawm ah cang pakhuenghaih ahmuen taengah caeh moe, angsong kawk; to naah Ruth loe amzaita hoiah caeh moe, a khok khukhaih kahni to thlaeh pacoengah, angsong.
Als nu Boaz gegeten en gedronken had, en zijn hart vrolijk was, zo kwam hij om neder te liggen aan het uiterste van een koren hoop. Daarna kwam zij stilletjes in, en sloeg zijn voetdeksel op, en leide zich.
8 Qum taning phak naah Boaz loe angpae moe, angqoi naah, khenah, nongpata maeto a khokkung ah angsong pae sut.
En het geschiedde te middernacht, dat die man verschrikte, en om zich greep; en ziet, een vrouw lag aan zijn voetdeksel.
9 Nang loe mi aa? tiah a naa. Anih mah, Kai loe na tamna Ruth ni; nang loe canawk kanghnai ah na oh pongah, nangmah ih kahni to ka nuiah baih ah, tiah a naa.
En hij zeide: Wie zijt gij? En zij zeide: Ik ben Ruth, uw dienstmaagd, breid dan uw vleugel uit over uw dienstmaagd, want gij zijt de losser.
10 Anih mah, Ka canu, Angraeng mah tahamhoihaih na paek nasoe; hmaloe ah na sak ih tahmenhaih pongah hnukkhuem ah na sak ih tahmenhaih to len kue; nang loe angraeng hnukah doeh, kamtang hnukah doeh, mi kawbaktih thendoeng hnukah doeh na bang ai.
En hij zeide: Gezegend zijt gij den HEERE, mijn dochter! Gij hebt deze uw laatste weldadigheid beter gemaakt dan de eerste, dewijl gij geen jonge gezellen zijt nagegaan, hetzij arm of rijk.
11 Ka canu, vaihi loe zithaih tawn hmah lai ah; nang hnik ih hmuen boih kang sak pae han; vangpui thung ih kaminawk boih mah, nang loe kakoep nongpata kami ah na oh, tiah panoek o boeh.
En nu, mijn dochter, vrees niet; al wat gij gezegd hebt, zal ik u doen; want de ganse stad mijns volks weet, dat gij een deugdelijke vrouw zijt.
12 Kai loe na canawk kanghnai koekah ka oh; toe kai pongah anghnai kue canawk maeto oh vop.
Nu dan, wel is waar, dat ik een losser ben; maar er is nog een losser, nader dan ik.
13 Vaiqum loe hae ah om raeh, canawk ah oh baktih toengah khawnbangah anih mah nang akrang han koeh nahaeloe, hoih; anih mah akrang nasoe, toe anih mah ni akrang han koeh ai nahaeloe, Angraeng loe hing pongah, canawk ah kaom kai mah kang krang han hmang; khodai khoek to hae ah iip ah, tiah a naa.
Blijf dezen nacht over; voorts in den morgen zal het geschieden, indien hij u lost, goed, laat hem lossen; maar indien het hem niet lust u te lossen, zo zal ik u lossen, zo waarachtig als de HEERE leeft; leg u neder tot den morgen toe.
14 To pongah Ruth loe anih khokkung ah khodai khoek to iih. Toe anih loe minawk kalah mah panoek ai naah angthawk. Boaz mah, cang atithaih ahmuen ah nongpata maeto angzoh, tiah mi doeh panoeksak hmah, tiah a naa.
Alzo lag zij neder aan zijn voetdeksel tot den morgen toe; en zij stond op, eer dat de een den ander kennen kon; want hij zeide: Het worde niet bekend, dat een vrouw op den dorsvloer gekomen is.
15 To pacoengah anih mah, Nang khuk ih kahni to baih ah loe patawn ah, tiah a naa. Nongpata mah kahni to a patawnh naah, anih mah cang phawh noekhaih kalen tarukto tah pae moe, Ruth hanah phawhsak; to pacoengah anih loe vangpui ah amlaem let.
Voorts zeide hij: Lang den sluier, die op u is, en houd dien; en zij hield hem; en hij mat zes maten gerst, en leide ze op haar; daarna ging hij in de stad.
16 Ruth mah amni khae phak naah, Naomi mah, Ka canu, kawbangmaw na oh? tiah a dueng. To naah Boaz mah a nuiah sak ih hmuen kawng to Ruth mah thuih pae boih.
Zij nu kwam tot haar schoonmoeder, dewelke zeide: Wie zijt gij, mijn dochter? En zij verhaalde haar alles, wat die man haar gedaan had.
17 Ruth mah kalen cang noekhaih hoiah barli cang tarukto ang paek, nam ni im ah bangkrai ah amlaem hmah, tiah ang naa, tiah a thuih pae.
Ook zeide zij: Deze zes maten gerst heeft hij mij gegeven; want hij zeide tot mij: Kom niet ledig tot uw schoonmoeder.
18 To naah Naomi mah, Ka canu, kawbangmaw hmuen hae oh boeh, tiah na panoek ai karoek to, zing raeh. Anih loe to hmuen kawng thuih pacoeng ai karoek to omduem mak ai, tiah a naa.
Toen zeide zij: Zit stil, mijn dochter, totdat gij weet, hoe de zaak zal vallen; want die man zal niet rusten, tenzij dat hij heden deze zaak voleind hebbe.
