Saam 107
1 Angraeng loe hoih pongah, angmah khaeah kawnhaih lok to thui oh; a palungnathaih loe dungzan khoek to cak.
Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
2 Angraeng mah akrang ih kaminawk mah, anih mah ni misa ban thung hoiah ang krang,
So segjer Herrens utløyste, som han hev løyst ut or naudi,
3 Anih mah ni, ni angyae, niduem, aluek, aloih, prae congca hoiah nihcae to nawnto pakhueng, tiah thui o nasoe.
som han hev sanka i hop frå landi, frå aust og frå vest, frå nord og frå havet.
4 Nihcae loe praezaek ah bomkung om ai ah amhet o; khosak hanah vangpui doeh hnu o ai.
Dei for vilt i øydemarki, i vegløysa, dei fann ingen by til å bu i.
5 Zok amthlam hoi tui anghae ah a oh o moe, a hinghaih thazai o sut.
Hungrige og tyrste var dei, deira sjæl vanmegtast i deim.
6 Raihaih tong naah Angraeng khaeah a qah o, to naah anih mah patangkhanghaih thung hoiah nihcae to pahlong.
Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor fria han deim ut,
7 Anih mah a oh o haih vangpui thungah phak o thai hanah, katoeng loklam hoiah caeh haih.
og han førde deim på rett veg, so dei gjekk til ein by dei kunde bu i.
8 A hoihhaih hoi kaminawk khaeah sak ih dawnrai hmuennawk pongah, Angraeng khaeah kawnhaih lawk thui o nasoe!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni,
9 Hinghaih tui anghae kami to anih mah dipsak moe, hinghaih zok amthlam kami doeh caak hanah kahoih hmuen hoiah a koisak.
for han metta den tyrste sjæl, og den hungrige sjæl fyllte han med godt.
10 To baktih kami loe vinghaih hoi duekhaih tahlip thungah anghnut o, patangkhang o moe, sumqui hoiah pathlet o,
Dei sat i myrker og daudeskugge, bundne i stakarsdom og jarn,
11 nihcae loe Sithaw ih loknawk to aek o moe, Kasang koek mah thuih ih lok to tidoeh sah o ai pongah, to tiah oh o.
av di dei hadde tråssa mot Guds ord og vanvyrdt råderne frå den Høgste.
12 To pongah nihcae mah palungthin pahnaem o thai hanah, karai tok to a saksak; nihcae loe amthaek o, kalawnkung mi doeh om ai.
Og han bøygde deira hjarto med liding, dei snåva, og der var ingen hjelpar.
13 Raihaih tong o naah Angraeng khaeah a hang o, nihcae patangkhanghaih thung hoiah anih mah pahlong.
Då ropa dei til Herren i si naud, frå deira trengslor frelste han deim.
14 Anih mah vinghaih, duekhaih tahlip thung hoiah zaeh moe, sumquinawk to a khramh pae.
Han førde deim ut or myrker og daudeskugge, og deira band reiv han sund.
15 A hoihhaih hoiah kaminawk khaeah sak ih dawnrai hmuennawk pongah, Angraeng khaeah kawnhaih lawkthui o nasoe!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni;
16 Tipongah tih nahaeloe anih mah sumkamling hoi sak ih khongkha to khaeh moe, ataehhaih sumboeng doeh adaem pae boih boeh.
for han krasa koparportar og hogg sund jarnbommar.
17 Thoemto kaminawk loe lokaekhaih pongah amthu o moe, a sakpazae o haih pongah, patangkhang o.
Dårar var dei for sin brotsveg, og for sine misgjerningar vart dei plåga.
18 Buh aannawk to panuet o moe, duekhaih khongkha taengah a phak o.
Deira sjæl vart leid av all mat, og dei kom nær til daudens portar.
19 Raihaih tong o naah Angraeng khaeah a hang o, nihcae patanghaih thung hoiah anih mah pahlong.
Då ropa dei til Herren i si naud; frå deira trengslor frelste han deim.
20 Anih mah lok to thuih moe, nihcae to ngantuisak; amrohaih thung hoiah nihcae to pahlong.
Han sende sitt ord og lækte deim og berga deim frå deira graver.
21 A hoihhaih hoiah kaminawk khaeah sak ih dawnrai hmuennawk pongah, Angraeng khaeah kawnhaih lawk thui o nasoe!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
22 Anghoehaih hoiah hmuenpaekhaih to tathlang o nasoe loe, a sak ih hmuennawk to anghoehaih hoiah taphong o nasoe.
og ofra takkoffer og fortelja um hans verk med fagnad.
23 Palongpuinawk hoiah tuipui thungah kacaeh, tuipui nuiah toksah kaminawk loe,
Dei som for ut på havet med skip, og som dreiv handel på dei store vatni,
24 Angraeng ih hmuenmaenawk hoi a sak ih tui thungah kaom dawnrai hmuennawk to hnuk o.
dei såg Herrens gjerningar og hans underverk på djupet.
25 Anih mah lokpaek naah takhi song moe, tuiphunawk to angthawksak.
Han tala og let det koma ein stormvind, og denne reiste havsens bylgjor.
26 Tuiphunawk loe van khoek to angthawk o tahang moe, tui thungah krak o tathuk let; zitthoh parai pongah, palungboeng o.
Dei for upp imot himmelen, dei for ned i djupi, deira sjæl miste modet i ulukka.
27 Nihcae loe ahnuk ahma angthuih o, mu paqui kami baktiah a caeh o moe, poekhaih palung boeng o sut.
Dei raga og tumla som drukne, og all deira visdom vart til inkjes.
28 Raihaih tong o naah Angraeng khaeah a hang o, palungboenghaih thung hoiah nihcae to a zaeh.
Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor førde han deim ut.
29 Anih mah takhi sae to dipsak moe, tuiphunawk to anghaksak.
Han let storm verta til stilla, og bylgjorne kringum deim tagna.
30 Tui anghak naah nihcae anghoe o; to naah a caeh koeh o haih ahmuen ah nihcae to a zaeh.
Og dei vart glade då dei lagde seg, og han førde deim til den hamni dei ynskte.
31 A hoihhaih hoiah kaminawk khaeah sak ih dawnrai hmuennawk pongah, Angraeng khaeah kawnhaih lawk thui o nasoe!
Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni
32 Kaminawk angpophaih ahmuen ah anih to pakoeh oh loe, kacoehtanawk amkhuenghaih ahmuen ah anih to saphaw oh.
og høglova honom i folkesamling og lovsyngja honom der dei gamle sit saman.
33 Anih loe vapuinawk to praezaek ah angcoengsak moe, tuibap ahmuen doeh long karoem ah angcoengsak,
Han gjorde elvar til ei øydemark og vatskjeldor til eit turrlende,
34 to ahmuen ah kaom kaminawk ih sethaih pongah, long kahoih prae to thingthai qumpo tacawt thai ai ahmuen ah angcoengsak.
fruktsamt land til ei saltheid, for deira vondskap skuld, som budde der.
35 Praezaek to tuili ah angcoengsak moe, long karoem to tuibap ah angcoengsak.
Han gjorde øydemark til innsjø og turrlende til vatskjeldor.
36 To ah zok amthlam kaminawk to ohsak moe, angmacae oh haih hanah vangpui to sak o.
Og han let hungrige bu der, og dei bygde ein by til å bu i.
37 Lawknawk a tawnh o, misur takha a sak o moe, kating ai athaihnawk to tacawt.
Og dei sådde åkrar og planta vinhagar, og dei fekk grøda til å hausta.
38 Nihcae to tahamhoihaih a paek moe, pop parai ah angpung o; nihcae ih maitaw hoi tuunawk doeh tamsisak ai.
Og han velsigna deim, og dei auka mykje, og av fe gav han deim ikkje lite.
39 Nihcae loe pacaekthlaekhaih, patangkhanghaih hoi palungsethaih pongah, kami to tamsi o moe, khosak ahnaem o tathuk let.
So minka dei att og vart nedbøygde av trykk og trengsla og sorg.
40 Anih mah Angraeng ih capanawk to azathaih tongsak moe, loklam kaom ai praezaek ah amhetsak.
Han som renner ut vanvyrdnad yver hovdingar og let deim villast i veglaus øydemark,
41 Toe amtang kaminawk to patanghaih thung hoiah tapom tahang moe, tuunawk baktiah imthong ah angcoengsak.
han lyfte upp den fatige or vesaldomen og auka ætterne som ei hjord.
42 Katoeng kaminawk mah to hmuen to hnuk o naah anghoe o tih; kahoih ai kaminawk boih loe angmacae ih pakha to tamuep o tih.
Dei ærlege ser det og gled seg, og all vondskap let att sin munn.
43 Palungha kami loe, hae hmuennawk hae poek ueloe, Angraeng amlunghaih to panoek o tih.
Den som er vis, han gjeve gaum etter dette, og dei må merke Herrens nådegjerningar.
