Palungha Lok 5
1 Ka capa, ka palunghahaih lok hae tahngaih loe, ka panoekhaih to pakuem ah;
Son min, gjev agt på min visdom, lut øyra ned til mitt vit!
2 to tih nahaeloe hmuen panoekhaih na tawn ueloe, na pahni mah panoekhaih to pakuem tih.
So du kann halda deg gløggtenkt, og lipporne gøyma på kunnskap.
3 Zaehaih sak koeh nongpata ih pahni loe khoitui baktiah long moe, a thuih ih lok doeh situi pongah amnae kue;
For honning dryp av skjøkjelippor, og hennar gom er sleipar’ enn olje,
4 toe anih boenghaih loe ahmuet baktiah khaa moe, haa hnetto kaom sumsen baktiah noet.
men til slutt er ho beisk som malurt, kvass som eit tvieggja sverd.
5 Anih ih khoknawk loe duekhaih bangah anghum tathuk moe, a caehhaih loklam doeh hell ah akunh. (Sheol h7585)
Hennar føter stig ned til dauden, hennar fet fører radt til helheims. (Sheol h7585)
6 Anih loe hinghaih loklam to poek ai, a caehhaih loklamnawk loe cak ai, loklam doeh panoek ai.
Ho gjeng ikkje livsens stig, gålaus vinglar ho vegvill.
7 To pongah ka caanawk, ka lok hae tahngai oh; ka thuih ih lok hae angqoi o taak hmah.
Og no, søner, høyr på meg, og vik ikkje frå det munnen min mæler!
8 To nongpata to kangthla ah caeh o taak ah loe, a im ih thok taengah doeh caeh o hmah;
Lat din veg vera langt frå henne, kom’kje nær til husdøri hennar!
9 to tih ai nahaeloe pakoeh ah na ohhaih to minawk khaeah paek ving ueloe, na hinghaih saningnawk doeh tahmenhaih tawn ai kaminawk khaeah na paek ving moeng tih;
Annars gjev du din vænleik til andre, åt ein hardstyrar åri dine.
10 nang ih hmuenmae hoiah kalah kaminawk ih zok to koi lat ueloe, toksak hoiah na hak ih hmuennawk to minawk im ah cawn ving tih.
Av di eiga vil framande mettast, det du samla med stræv, kjem i annanmanns hus,
11 Na takpum hoi na ngan to qongh naah, palungset hoiah na om sut tih,
so du lyt stynja til slutt når ditt hold og kjøt er upptært,
12 to naah kawbangmaw thuitaekhaih to ka hnukma moe, zoehhaih lok doeh ka palung mah patoek boeh;
og segja: «Kor kunde eg hata tukt, og hjarta mitt vanvyrda age?
13 kai patukkungnawk ih lok to ka tahngai ai, nihcae mah patuk ih loknawk doeh ka tahngai ai.
Kvi høyrde eg ikkje på meistrarne mine, og lydde på deim som lærde meg?
14 Kai loe amkhueng kaminawk salakah kasae kami ah ni ka oh boeh, tiah na thui tih.
Nær var eg komen ille i det midt i mengdi som sat til tings.»
15 Nangmah ih tui tabu thung ih tui to nae ah loe, nangmah ih tuikhaw thung ih tui to nae ah.
Drikk or din eigen brunn, det som renn or di eigi kjelda!
16 Na tuipuek to ahmuen kruekah long nasoe, vapui tuinawk baktiah loklam boih ah longsak ah.
Skulde kjeldorne dine renna på gata, vatsbekkjerne dine ute på torgi?
17 Nangmah han khue long nasoe, minawk kalah han pazet hmah.
Lat deim vera berre for deg, og ikkje for framande med deg!
18 Na tuipuek loe tahamhoihaih om nasoe loe, na thendoeng nathuem ih zu hoiah kanawm ah khosah ah.
Kjelda di vere velsigna, gled du deg i din ungdoms viv.
19 Anih loe palung koi kaom tasuk amno, koeh koi kaom tasuk baktiah om nasoe loe, anih ih tahnu mah na koehhaih to koepsak poe nasoe; ang palunghaih mah na palung to dipsak nasoe.
Elskhugs-hindi, ynde-gasella - barmen hennar alltid deg kveikje, stødt vere du trylt av hennar kjærleik.
20 Ka capa, tipongah zaehaih sak koeh nongpata to na koeh moe, tangzat zaw nongpata to na takoih loe?
Kvi skulde du, son min, tryllast av onnor kona, og femna barmen på framand kvinna?
21 Kami caehhaih loklamnawk loe Angraeng hmaa ah ni oh, a caehhaih loklamnawk boih Angraeng mah hnuk pae.
For Herren hev kvar manns vegar for augo, og han jamnar alle hans stigar.
22 Kasae kami loe a sakpazaehaih hmuen pongah aman ueloe, a zaehaih quinawk mah anih to zaeng caeng tih.
Den gudlause vert fanga i misgjerningarne sine, hans synde-band bind honom fast.
23 Anih amthuhaih loe nung parai pongah anih loe loklam amkhraeng ving ueloe, thuitaekhaih om ai ah dueh tih.
Han døyr av di han ikkje let seg aga, og ved sin store dårskap tumlar han i koll.
