Nambar 19
1 Angraeng mah Mosi hoi Aaron khaeah,
Og Herren tala atter til Moses og Aron, og sagde:
2 Angraeng mah thuih ih atawk lok loe, Coek koi kaom ai, rong angdaek ai, vaito doeh laikok atokhaih thing tahnong ah koeng vai ai, kathim maitaw tala to nang khaeah sin o hanah, Israel kaminawk khaeah thui paeh, tiah a naa.
«Høyr no eit lovbod som Herren hev gjeve! Han sagde: «Seg til Israels-sønerne at dei skal koma til deg med ei raud kviga, som ikkje hev vank eller veila, og aldri hev vore under åket.
3 To maitaw tala to qaima Eleazar khaeah paek oh, anih mah ohhaih im tasa bangah hoi ueloe, kami maeto mah anih hmaa ah bop tih.
Den skal de gjeva til Eleazar, presten, og dei skal leida henne utanfor lægret og slagta henne for augo hans.
4 Qaima Eleazar mah maitaw tala athii to a banpazung tadong hoiah lak pacoengah, amkhuenghaih kahni im hmaa ah vai sarihto haeh tih.
Og han - Eleazar, presten - skal taka noko av blodet hennar på fingeren og skvetta sju gonger burt imot framsida av møtetjeldet.
5 Kami maeto mah anih hmaa ah maitaw tala to hmai hoiah qoeng tih; ahin, angan, athii hoi aeknawk to hmai hoiah qoeng boih tih.
So skal dei brenna kviga for augo hans; både hudi og kjøtet og blodet, og møki med, skal dei brenna.
6 Qaima mah sidar thing, hmuihoih husop kung tadok hoi thlangqui kathim to la ueloe, hmai hoi qoeng ih maitaw tala nuiah va tih.
Og presten skal taka cedertre og bergmynta og karmesin og kasta på elden som kviga brenn i.
7 To pacoengah qaima mah a khukbuen to pasuk ueloe, tui doeh amhluh tih; to pacoengah ni a ohhaih im ah caeh vop tih; toe qaima loe duembang khoek to ciim mak ai vop.
Sidan skal han två klædi sine, og lauga likamen sin i vatn, so kann han koma inn i lægret; men han skal vera urein alt til kvelds.
8 Hmai qoeng kami doeh a khukbuen to pasuk pacoengah, tui amhluk han oh; anih doeh duembang khoek to ciim mak ai vop.
Den som brende kviga, skal og två klædi sine og lauga likamen sin i vatn, og er urein til kvelds.
9 Kaciim kami mah hmai hoi thlaek ih maitaw tala apoep to phrom ueloe, atai o haih tasa bang ih hmuenciim maeto ah suem tih; to maiphu loe ciimcai ah amsaehhaih tui ah patoh han oh pongah, Israel acaengnawk mah pakuem o tih; to hmuen loe zae ciimhaih ah om tih.
Og ein som er rein, skal samla i hop oska av kviga, og leggja henne på ein rein stad utanfor lægret, so ho kann gøymast åt Israels-lyden til skiringsvatn; ho hev soningskraft.
10 Maitaw tala ih maiphu phrom kami loe a khukbuen to pasuk han oh, anih loe duembang khoek to ciim mak ai; hae loe Israel kaminawk hoi nihcae salakah kaom angvin hanah dungzan ah paek ih zaehhoihhaih daan lok ah om tih.
Men den som samla oska av kviga, lyt två klædi sine, og er urein til kvelds. Og dette skal vera ei æveleg lov både for Israels-folket og dei framande som bur millom deim.
11 Kadueh qok sui kami loe, ni sarihto thung ciim mak ai.
Den som kjem nær ein avliden, kven det so er, er urein sju dagar.
12 Ni thumto naah to ih maiphu hoiah a takpum to amsae tih, anih loe ni sarihto naah ni ciim vop tih; toe anih mah ni thumto naah a takpum to kaciim ah amsae ai nahaeloe, ni sarihto khoek to ciim mak ai boeh.
Den tridje og den sjuande dagen skal han reinsa seg for synd med skiringsvatnet; so vert han rein att; men reinsar han seg ikkje den tridje og den sjuande dagen, so vert han ikkje rein.
13 Kadueh qok to sui to mah a takpum tui hoiah amsae ai kami loe, Angraeng ih kahni im to amhnongsak; to kami loe Israel kaminawk thung hoiah pahnawt han oh; kaciim ah amsaehhaih tui to a nuiah pathaek ai pongah, anih loe ciim ai; anih nuiah amhnonghaih to oh.
Kven som kjem nær ein avliden, eit mannelik, og ikkje reinsar seg, han sulkar Herrens hus, og skal rydjast ut or Israel; han er urein; so lenge det ikkje er skvett skiringsvatn på honom, fylgjer det ureinska med honom.
14 A ohhaih im ah kami dueh nahaeloe, sakhaih daan loe hae tiah oh; to kami ohhaih im ah akun kaminawk hoi imthung ah kaom kaminawk boih loe, ni sarihto thung ciim mak ai.
So lyder lovi: Når ein døyr i eit hus, so skal alle som er i huset, og alle som kjem inn, vera ureine sju dagar.
15 Kraeng ai ah kam-ong sut laom sabaenawk boih doeh ciim mak ai.
Og alle opne koppar, alle som det ikkje er lok på eller bundne yver, vert ureine.
16 Sumsen hoi hum ih kami qok maw, to tih ai boeh loe kadueh qok maw, to tih ai boeh loe kami huh maw, to tih ai boeh loe taprong maw sui kami loe, ni sarihto thung ciim mak ai.
Og den som ute på marki kjem nær ein som er ihelslegen, eller eit anna lik, eller mannebein, eller ei grav, er urein i sju dagar.
17 Kaciim ai kami ciimsak hanah hmai hoi thlaek ih maitaw tala ih apoep maiphu to la ah loe, kalong tui to laom thungah lawn pacoengah,
Er det ein som soleis hev vorte urein, so skal dei taka noko av oska etter det uppbrende syndofferet og ausa rennande vatn på i eit fat.
18 kaciim kami mah hmuihoih husop kung tadok to tui thungah nup ueloe, a ohhaih im maw, laom sabaenawk maw, im ah kaom kaminawk nuiah maw, kami huh sui kami nuiah maw, to tih ai boeh loe hum ih kami maw, to tih ai boeh loe kadueh kami maw, to tih ai boeh loe taprong sui kami nuiah maw pathaek tih.
Og ein som er rein, skal taka bergmynte og duppa i vatnet, og skvetta på huset og på alle dei ting og alle dei folk som er der, og på den som hev kome nær mannebein eller ein mann som er ihelslegen eller eit anna lik eller ei grav.
19 Kaciim kami mah kaciim ai kami to ni thumto hoi ni sarihto niah pathaek tih; ni sarihto naah a takpum to ciimsak ueloe, a khukbuen to pasuk pacoengah, tui amhlu tih; duembang ah loe anih to ciim tih boeh.
Den tridje og den sjuande dagen skal dei reine skvetta på den som hev vorte urein; og den sjuande dagen skal han segja honom fri for synd; so skal han två klædi sine og lauga seg i vatn, og vert då rein att same kvelden.
20 Toe ciim ai kami mah a takpum to ciimsak ai nahaeloe, Angraeng ih hmuenciim to amhnongsak pongah, anih to amkhueng kaminawk salak hoi pahnawt han oh; kaciim ah pasaehhaih tui to anih nuiah pathaek ai pongah, anih loe ciim ai.
Men den som vert urein, og ikkje reinsar seg for synd, han skal rydjast ut or lyden, for di han hev sulka Herrens heilagdom - det hev ikkje kome skiringsvatn på honom: han er urein.
21 Hae loe nihcae han dungzan ah paek ih zaehhoihhaih daan lok ah oh; kaciim tui pathaek kami doeh a khukbuen to pasuk han angaih; to tui sui kami doeh duembang khoek to ciim mak ai.
Dette skal vera ei æveleg lov hjå deim. Den som skvette skiringsvatnet, skal tvo klædi sine, og den som kjem nær skiringsvatnet, er urein alt til kvelds.
22 Kaciim ai kami mah sui ih hmuennawk boih loe, ciim mak ai; to hmuen sui kami doeh duembang khoek to ciim mak ai, tiah a naa.
Alt det den ureine kjem nær, vert ureint, og alle som kjem innåt honom, er ureine til kvelds.»»
